A mnie dawno tu nie było. Tzn dawno nie pisałam bo Was podczytuję ale czasu nie miałam. Nie wiem czy ktoś mój brak zauważył ale mniejsza z tym ;p W każdym razie w środę trafiłam z regularnymi, silnymi, zginającymi mnie skurczami i krwawieniem do szpitala. Sytuacja została opanowana. A jeszcze we wtorek wszystko było perfekt. Młode zaczęło pchać się na świat i jak się dowiedziałam, gdyby nie szybka reakcja w postaci jechania do szpitala to bym w domu urodziła. Na szczęście błony płodowe całe, łożysko ok, dzicia żywotna. Jestem na dożylnym fenoterolu, na szczęscie ustąpiła już drżączka. Teraz oby wszystko było ok. Zostanę na nim już do końca ale niech młode (tak, dziewczynka przeistoczyła się w chłopca) będzie w inkubatorku z mojego brzuszka a nie na zewnątrz...
Max waży 730g i mierzy 30cm, wyobrażacie sobie, ze wczoraj miał spore szanse przyjść na świat z takimi parametrami? Dostałam jeszcze leki na przyspieszenie rozwoju jego pęcherzyków płucnych.
To też taka nauczka, nidgy nie gdybać, tylko jak coś niepokoi, do szpitala na izbę.
