mnie tez grozi poród w 32tc bo są jednojajowe i jednokosmowkowe, na ta chwile nie ma pewności co do owodni dowiem się na prenatalnych pewnie. Kurczę ale lekarze mówią ze bliźniaki Wcześniej są Rozwinięte na tyle żeby samodzielnie funkcjonować to Czemu tyle wizyt w poradniach? Tzn rozumiem ze są dużo wcześniej urodzone ale tez Nie usłyszałam jeszcze Ze ten 32/34 tc to zle.
Mam nadzieje ze w okresie po tych Ok 16 miesiącach będę mogła wrócić do pracy a teściowa nie dostanie zle do głowy przy małych taternikach
Sluchaj,tak naprawde wszystko zalezy indywidualnie od dziecka,od jego masy urodzeniowej,aczkolwiek nie jest to koronny wyznacznik,i od tego,czy uda sie podac Ci serie(6)zastrzykow domiesniowych,sterydowych,na rozwoj plucek.
Ja urodzilam w pelnych 33tygodniach (33+0)corke,ktora wazyla zaledwie 1400 gramow,a za to dluga na 49 cm.Zdazyli podac mi sterydy,byla od poczatku wydolna oddechowo calkowicie,10 punktow dostala,choc wygladala strasznie.Skora i kosci.Jak miniatura z Oswiecimia........
Spedzila 3 tygodnie w inkubatorze,bo gdy tylko ja wyjmowalam ,jej dlonie stawaly sie fioletowe i lodowate....nie miala odruchu ssania,karmilam ja strzykawka,kropla po kropli......Na szczescie nie wywiazalo sie zadne bakteryjne zapalenie pluc.
Nie moglam opuszczac oddzialu,zeby nie przywlec niczego.
Po 30 dniach wreszcie osiagnela wage 2010gramow i wypisali nas do domu.Nie miala problemow z nadmiernym napieciem miesniowym,w ogole zadnych konsekwencji.
Chodzilam tylko kilka razy na kontrole okulistyczna odnosnie retinopatii wczesniaczej,tez bylo ok.Na roczek wazyla mi 10 kilo.
Jedyna,byc moze,konsekwencja,byla nadpobudliwosc psychoruchowa,powiedzmy w okresie 1,5-do 5 urodzin.Pozne zabkowanie,dopiero w wieku 10mcy.
W obliczu tego co się stało to naprawdę dobrze. Chwilami mam wyrzuty sumienia... Ale wiem że nie mogę wpadać w labirynt myśli o skarbie który straciliśmy bo to tym bardziej nie pozwoli mi się podnieść. Wczoraj zawieźliśmy próbkę do badań DNA, udzielam się teraz w temacie Ciąża po poronieniu i będę myśleć nad kolejnymi badaniami żeby jak najbardziej ograniczyć ryzyko że sytuacja się powtórzy. Mam duże wsparcie w mężu i w rodzinie, nie zostaje sama. Dzisiaj mąż wrócił do pracy ale nocuje u nas moja młodsza siostra. Naprawdę oprócz ogromnego bólu, żalu i pustce w sercu wszyscy wierzymy że będzie dobrze
