Zaburzenia somatyzacyjne.
W tych zaburzeniach nerwicowych chory odczuwa liczne fizyczne dolegliwosci, które nie znajduja potwierdzenia w badaniach dodatkowych (EKG, USG, RTG, tomografia).
Objawy te moga obejmowac:
- klucia i kolatania serca,
- napady dusznosci,
- zlewne poty,
- dlawienie w przelyku,
- pobolewania i wzdecia brzucha,
- utrzymujace sie biegunki,
- zawroty i bóle glowy.
Chory zwykle nie jest swiadomy podloza psychicznego swoich dolegliwosci i szuka pomocy u kardiologów, gastrologów, neurologów - niestety bezskutecznie. Wywoluje to u pacjenta niepokój i napiecie psychiczne, przygnebienie, klopoty z zasypianiem. Prawdziwa przyczyna jego stanu zdrowia lezy w psychice, która wplywa na prace narzadów wewnetrznych. Dawniej zaburzenia somatyzacyjne byly nazywane "nerwica serca", "nerwica zoladka" itp.
Nerwica serca to stan w którym występują objawy wskazujące na zaburzenia czynności rożnych układów lub narządów wewnętrznych, bez uchwytnych zmian organicznych tłumaczących te objawy. Mechanizm powstawania i rozwoju nerwic jest złożony i ciężko go w pełni wyjaśnić.
Objawy nerwicy serca są bardzo różnorodne i o różnym nasileniu. Podstawowe objawy to: bóle w klatce piersiowej, bicie i kołatanie serca, duszności, niepokój, osłabienie, przy czym badania lekarskie nie wykazują żadnych organicznych chorób serca ani zmian w układzie krążenia.
Bóle w nerwicy dotyczą zwykle okolicy przedsercowej, mogą mieć charakter kłujący, przeszywający, co potęguje stan niepokoju i wzmożonego napięcia nerwowego u chorego.
Mogą też być tępe , gniotące i niezbyt nasilone i mogą utrzymywać się w zbliżonym natężeniu przez kilka godzin lub nawet dni. Cechą wspólną bólów nerwicowych jest to, że nie promieniują, nie mają związku z wysiłkiem fizycznym oraz, że nie ustępują po zażyciu nitrogliceryny, ustępują natomiast lub zmniejszają się pod wpływem leków działających na układ nerwowy.
Do często spotykanych dolegliwości u osób z nerwicami serca należy także duszność. Chorzy nie mogą wykonać dostatecznie głębokiego wdechu. Bicie i kołatanie serca, które jest odczuwane nawet przy prawidłowej jego czynności, ma często charakter subiektywny. Charakterystyczna jest też zmienność akcji serca, przyśpiesza ono łatwo pod wpływem niewielkich bodźców psychicznych i łatwo też zwalnia.
Bardzo często objawom nerwicy serca towarzyszy też niepokój psychiczny i ruchowy, różnie nasilone stany lękowe oraz wzmożona potliwość dłoni, stóp i okolic pachowych, ziębnięcie kończyn, łatwe czerwienienie się i blednięcie. Jeżeli niepokój i pobudzenie psychoruchowe są silnie wyrażone oraz mają gwałtowny charakter, to taki stan nazywany jest napadem nerwicowym.
Leczenie. Zasadniczą rolę w leczeniu nerwicy serca odgrywa psychoterapia. Duże znaczenie ma wykrycie i usunięcie szkodliwych wpływów środowiskowa zewnętrznego, które mogłoby mieć wpływ na ujawnienie się objawów choroby. Uregulowany tryb życia i pracy oraz odpowiednia liczba godzin snu, racjonalny wypoczynek, aktywności fizyczna na świeżym powietrzu sprzyjają leczeniu. Koniecznie może być także wyłączenie używek (papierosy, alkohol, kawa). W razie konieczności stosuje się także środki farmakologiczne obniżające napięcie układu nerwowego. Przy znacznym nasileniu choroby konieczna jest konsultacja psychiatryczna a nawet opieka poradni zajmującej się leczeniem nerwic.