Odebrałam wynik histopatologiczny! Pomocy 😢

[OsnowaM]

Spokojnie, jest mnóstwo możliwości, medycyna idzie do przodu. Wszystko się ułoży Twoje zdrowie jest teraz najważniejsze.

 

[Destino]

Ja nie mam już sił, nie chce mi się żyć.. leżę i nie wiem co mam ze sobą zrobić. Ten wynik mnie dziś zabił. Wieczorem mam wizytę u swojego ginekologa. Staraliśmy się 2 lata, kupę stresu i pieniędzy a gdy się udało straciłam ciąże a teraz jeszcze taka diagnoza. Nie wiem jak sobie z tym poradzić .. nie wyobrażam sobie życia bez dziecka. Mając 20 lat już marzyłam o rodzinie i dzieciach a teraz wszystko pękło jak mydlana bańka

Dwa pierwsze zdania są bardzo niepokojące. Mam nadzieję, że są tylko wynikiem trudnej diagnozy, a nie rzeczywistego podejścia. Ten wynik jeszcze cię nie zabił, ale niestety możliwe, że będzie wymagał konsultacji onkologicznej.
Jestem w stanie zrozumieć rezygnację. O dziecku marzyłam od kiedy miałam 17 lat. W wieku 18 lat dowiedziałam się, że pierwsze dziecko na 80 % stracę. Potem nie tak łatwo było mi kogoś pokochać, bo myślałam przez pryzmat możliwej straty. Kiedy spotkałam męża zdiagnozowano u mnie rozległą endometrioze i mówiono, że naturalnie nie będę miała dzieci. Że może uda się in vitro. In vitro zagrażało mojemu życiu bo miałam nowotwór. Rozpoczęłam leczenie, które trwało ok 2 lat, więc nici że starań. Jak już mogliśmy się starać to po roku udało się zajść w ciążę, niestety poroniłam. Kolejne starania trwały ponad półtorej roku, bo dopiero po takim czasie miałam znowu owulację. A jak już się udało być w ciąży, to kolejny raz poroniłam. Kolejna owulacja za półtora roku... Ciąża trafiała się u mnie jak ślepej kurze ziarno. A jak się udawało, to jeszcze był problem z utrzymaniem ciąży. Wbrew wszystkim trudnościom w wieku 37 lat urodziłam pierwsze żywe dziecko... po 6 intensywnych latach starań, diagnostyki, leczenia...
30 lat to nie wyrok. Wiem, że dla ciebie wszystko to niewiele znaczy... bo twoja historia jest inna, masz inne pragnienia, marzenia, potrzeby. Dziecko jest w ciąż dla ciebie możliwością, tylko potrzebujesz zatroszczyć się przez chwilę o siebie, by dać dziecku szansę pojawić się w optymalnych warunkach. Naprawdę wszystko jeszcze przed tobą.

 

[OsnowaM]

Dwa pierwsze zdania są bardzo niepokojące. Mam nadzieję, że są tylko wynikiem trudnej diagnozy, a nie rzeczywistego podejścia. Ten wynik jeszcze cię nie zabił, ale niestety możliwe, że będzie wymagał konsultacji onkologicznej.
Jestem w stanie zrozumieć rezygnację. O dziecku marzyłam od kiedy miałam 17 lat. W wieku 18 lat dowiedziałam się, że pierwsze dziecko na 80 % stracę. Potem nie tak łatwo było mi kogoś pokochać, bo myślałam przez pryzmat możliwej straty. Kiedy spotkałam męża zdiagnozowano u mnie rozległą endometrioze i mówiono, że naturalnie nie będę miała dzieci. Że może uda się in vitro. In vitro zagrażało mojemu życiu bo miałam nowotwór. Rozpoczęłam leczenie, które trwało ok 2 lat, więc nici że starań. Jak już mogliśmy się starać to po roku udało się zajść w ciążę, niestety poroniłam. Kolejne starania trwały ponad półtorej roku, bo dopiero po takim czasie miałam znowu owulację. A jak już się udało być w ciąży, to kolejny raz poroniłam. Kolejna owulacja za półtora roku... Ciąża trafiała się u mnie jak ślepej kurze ziarno. A jak się udawało, to jeszcze był problem z utrzymaniem ciąży. Wbrew wszystkim trudnościom w wieku 37 lat urodziłam pierwsze żywe dziecko... po 6 intensywnych latach starań, diagnostyki, leczenia...
30 lat to nie wyrok. Wiem, że dla ciebie wszystko to niewiele znaczy... bo twoja historia jest inna, masz inne pragnienia, marzenia, potrzeby. Dziecko jest w ciąż dla ciebie możliwością, tylko potrzebujesz zatroszczyć się przez chwilę o siebie, by dać dziecku szansę pojawić się w optymalnych warunkach. Naprawdę wszystko jeszcze przed tobą.

Właśnie ze Bardzo dużo dla mnie znaczy to co napisałaś, bardzo się cieszę ze Ci się udało! Życzę z całego serca całej twojej rodzince jak najwiecej zdrowia bo to najważniejsze, reszte macie bo macie siebie Wcześniejszy wpis był pod wpływem zajebistych Emocji złości.. trochę się uspokoiłam.. na 19 mam wizytę u nowej ginekolog.
Nowej ponieważ to ona zareagowała natychmiast w dniu kiedy zaczęłam krwawić i wysłała mnie do szpitala. Ginekolodzy do których chodziłam wcześniej kazali czekać jeszcze 2 tygodnie... bo w ten cholerny dzień byłam u 3 ginekologów każdy widział zły obraz ale kazali czekać jeszcze tygodnie...
Muszę zebrać siły stanąć na nogach i znów zacząć walczyć. Na dzień dzisiejszy nie mam kompetnie sił i boje się ze dzisiejsza wizyta dobije mnie jeszcze bardziej.
destino bardzo Ci dziękuje za poświęcony czas i ze tu zajrzałaś i dodałas otuchy ze trzeba mocno wierzyć

 

[Destino]

Właśnie ze Bardzo dużo dla mnie znaczy to co napisałaś, bardzo się cieszę ze Ci się udało! Życzę z całego serca całej twojej rodzince jak najwiecej zdrowia bo to najważniejsze, reszte macie bo macie siebie [emoji3590][emoji3590][emoji3590] Wcześniejszy wpis był pod wpływem zajebistych Emocji złości.. trochę się uspokoiłam.. na 19 mam wizytę u nowej ginekolog.
Nowej ponieważ to ona zareagowała natychmiast w dniu kiedy zaczęłam krwawić i wysłała mnie do szpitala. Ginekolodzy do których chodziłam wcześniej kazali czekać jeszcze 2 tygodnie... bo w ten cholerny dzień byłam u 3 ginekologów każdy widział zły obraz ale kazali czekać jeszcze tygodnie...
Muszę zebrać siły stanąć na nogach i znów zacząć walczyć. Na dzień dzisiejszy nie mam kompetnie sił i boje się ze dzisiejsza wizyta dobije mnie jeszcze bardziej.
destino bardzo Ci dziękuje za poświęcony czas i ze tu zajrzałaś i dodałas otuchy ze trzeba mocno wierzyć [emoji3590]

Napisz co ci lekarz powie. Jak trudne to się nie wyda pamiętaj, że nadzieja umiera ostatnia. No i nie jesteś sama, bo odważyłas się podzielić swoją historią tutaj [emoji3590]. Będę czekała na wiadomosci

 

[frez.ja1987]

Nic do wątku nie wniose, niestety nie znam się na Twoim problemie. Ale chciałam Wam napisać jedno. Bardzo, ale to bardzo wzruszył mnie ten wątek i Wasze historie. Bardzo mi przykro, że niektóre kobiety, aż tak muszą walczyć o upragnioną ciążę i jej szczęśliwy finał. Życzę wszystkiego dobrego i bardzo mocno trzymam kciuki, za szczęśliwy finał

 

[OsnowaM]

Nic do wątku nie wniose, niestety nie znam się na Twoim problemie. Ale chciałam Wam napisać jedno. Bardzo, ale to bardzo wzruszył mnie ten wątek i Wasze historie. Bardzo mi przykro, że niektóre kobiety, aż tak muszą walczyć o upragnioną ciążę i jej szczęśliwy finał. Życzę wszystkiego dobrego i bardzo mocno trzymam kciuki, za szczęśliwy finał

Dziękuje Ci bardzo Ze tu są takie osoby

 

[OsnowaM]

Napisz co ci lekarz powie. Jak trudne to się nie wyda pamiętaj, że nadzieja umiera ostatnia. No i nie jesteś sama, bo odważyłas się podzielić swoją historią tutaj [emoji3590]. Będę czekała na wiadomosci

Doktorka powiedziała ze czekamy, mam sprawdzać cały czas betę. Jeśli spadnie i wynik 0 będzie się utrzymywać przez 3 miesiące to będziemy szli w dobra stronę...
pewnie rok nie będziemy sie mogli starać.. w poniedziałek mam jeszcze wizytę. Powiedziała ze poki co nie może nic zrobić. Trzeba czekać i być dobrej myśli. Rozważamy z mężem wizytę w Krakowie u jeszcze jednego lekarza. Może on jeszcze coś doradzi.
Nie wiem.. na prawdę nie wiem.. Dziś jestem rozbita na milion kawałków.
moze jutro będzie lepszy dzień i pomału stanę na nogi..

 

[OsnowaM]

Doktorka powiedziała ze czekamy, mam sprawdzać cały czas betę. Jeśli spadnie i wynik 0 będzie się utrzymywać przez 3 miesiące to będziemy szli w dobra stronę...
pewnie rok nie będziemy sie mogli starać.. w poniedziałek mam jeszcze wizytę. Powiedziała ze poki co nie może nic zrobić. Trzeba czekać i być dobrej myśli. Rozważamy z mężem wizytę w Krakowie u jeszcze jednego lekarza. Może on jeszcze coś doradzi.
Nie wiem.. na prawdę nie wiem.. Dziś jestem rozbita na milion kawałków.
moze jutro będzie lepszy dzień i pomału stanę na nogi..

Użalanie się nad sobą nic nie da.. ale nie wiem dlaczego mnie to spotyka. Nigdy nie może być dobrze

 

[OsnowaM]

Użalanie się nad sobą nic nie da.. ale nie wiem dlaczego mnie to spotyka. Nigdy nie może być dobrze

Wiem ze jest tu milion wspaniałych Kobiet, i żadna z nich nie zasługuje na to co je spotyka

 

[Destino]

Doktorka powiedziała ze czekamy, mam sprawdzać cały czas betę. Jeśli spadnie i wynik 0 będzie się utrzymywać przez 3 miesiące to będziemy szli w dobra stronę...
pewnie rok nie będziemy sie mogli starać.. w poniedziałek mam jeszcze wizytę. Powiedziała ze poki co nie może nic zrobić. Trzeba czekać i być dobrej myśli. Rozważamy z mężem wizytę w Krakowie u jeszcze jednego lekarza. Może on jeszcze coś doradzi.
Nie wiem.. na prawdę nie wiem.. Dziś jestem rozbita na milion kawałków.
moze jutro będzie lepszy dzień i pomału stanę na nogi..

Kotek, to nawet nie chodzi o użalanie się nad sobą. Trudno zrozumieć kiedy życie nas doświadcza. Zwłaszcza, kiedy widzimy, jak innym przychodzą pewne rzeczy z mniejszym wysiłkiem. Na pewno potrzebujesz odpocząć. Dać sobie czas, by rzeczy trochę same, trochę z twoją pomocą, a trochę z pomocą ziemskich Aniołów się poukładały. Nigdy nie wiemy co nam jutro przyniesie, ale na ile się da warto nie tracić nadziei.
I owszem moim zdaniem warto skonsultować ten wynik z innym lekarzem, zwłaszcza ginekologiem onkologiem.
I nie mów nigdy nic dobrego... dziś trudno dostrzec ci dobro, masz ku temu mnóstwo powodów. Dobro jednak nie przestało istnieć. Może trudniej je dostrzec. Jednak masz szczęście, bo nie czekałaś. Szybko wyłapany ciężki przypadek. Teraz obserwacja, może leczenie. Dziecka niestety nie udało się uratować, ale ty żyjesz. Twoje serce pogruchotane, ale jesteś, jeszcze dużo dobrego możesz osiągnąć, innym ofiarować, sama doświadczyć. Daj sobie czas. To twój sprzymierzeniec i przyjaciel. Nie masz siły zmagać się z tym co przyszło...pozwól, by czas poniósł cię trochę, aż odzyskasz siły i staniesz znów na nogi [emoji8]