Rozpoznanie
Wczesne rozpoznanie dysplazji jest najważniejsze dla dalszego leczenia oraz rokowania. Każdy noworodek (dziecko do 1 miesiąca życia) powinien zostać zbadany przez doświadczonego ortopedę, który badając może wcześnie wykryć objawy wskazujące na niedorozwój stawów. W badaniu klinicznym oceniamy stopień odwiedzenia stawów biodrowych oraz ich stabilność (objaw Barlowa i Ortolani'ego).Sprawdza się czy dziecko symetrycznie i równomiernie odwodzi na boki obie nóżki i czy przy ruchach głowa kości udowej nie wyskakuje ze stawu. Jeśli słychać wtedy wyraźny "klik", oznacza to, że staw jest niestabilny. Bada się też, czy fałdy pod pośladkami są symetryczne i czy oba uda mają jednakową długość. Niesymetryczność fałdów nie świadczy jeszcze o dysplazji, natomiast nierówna długość ud to już objaw niepokojący, który może wskazywać na jej występowanie.
Obecnie podstawą profilaktyki są
badania ultrasonograficzne stawów biodrowych, które pomagają wykryć zmiany nieuchwytne w badaniu ortopedycznym. Zdjęcie RTG jest coraz rzadziej wykorzystywane w rozpoznawaniu dysplazji, z przyczyny powszechnego wprowadzenie USG do diagnostyki , oraz szkodliwości promieniowania rentgenowskiego.
W badaniu USG obrazy stawów biodrowych zostały podzielone według Grafa na kilka typów rozwojowych począwszy od bioder prawidłowych do zwichniętych:
- Typy Ia i Ib to odmiany prawidłowo rozwiniętego stawu biodrowego
- Typ IIa to biodro niedojrzałe, lecz jeszcze nie w stopniu wymagającym leczenia. Typ ten musi być kontrolowany gdyż u części dzieci z tym typem dochodzi do samoistnej poprawy (IIa+), a część nie rozwija się prawidłowo i staje się biodrami dysplastycznymi (IIa- przed końcem 3 miesiąca życia i IIb po ukończeniu 3 m.ż.)
- Typ IIc to nieprawidłowe stawy biodrowe czyli dysplazji zagrożonej przemieszczeniem
- Typy IIIa i IIIb to biodra podwichnięte
- Typ IV to biodro zwichnięte
- Typ D jest biodrem dysplastycznym z decentracją głowy kości udowej