To ja mam tak samo. To był mój pierwszy poród i byłam baaaardzo dobrze nastawiona na poród SN i absolutnie nie chciałam CC. Ale jak dobrze wiecie miałam bardzo ciężki poród. Ale dla tych, które nie wiedzą to w skrócie. Tydzień po terminie, rozwarcie nie chciało postępować szybciej, miałam wszystko robione by rozwarcie szło, lewatywa, zastrzyk i na koniec oxytocyna. Po oxytocynie skurcze już były silne ( na szczęście nie miałam krzyżowych). Gdy bóle zaczęły być już parte okazało się, że mam tylko 8 cm i położna na skurcze palcami rozwierała mi szyjkę do 10cm... Ból nieziemski... No i jak już parlam to źle parlam bo miałam lęk przed parciem, bo ból krocza i odbytu był tak silny, że bałam się przeć. Darłam się niemożliwie głośno, płakałam z bólu i mówiłam, że nie dam rady. Stało przy mnie 5 osób. Miałam małą wyciskaną, lekarz kładl mi się na brzuchu przy partych i naciskał mi mocno aż oddychać nie umiałam. Musiałam go klepać po ręce, żeby zszedł.. Zastosował chwyt Kristellera. Dodam, że spałam tylko w nocy 1,5h i zjadłam tylko pół bułki i banana, nie miałam totalnie siły przeć. W końcu zostałam nacięta dość mocno a przy wyskoczeniu małej nacięcie pękło aż do pośladka .. Pękłam również w środku. Parte trwały 1,5h, w pewnym momencie pytałam już czy można zrobić cesarkę, ale było podobno za późno. Skurcze też miałam za krótkie do prawidłowego parcia... Mała urodziła się w zielonych wodach i w smółce. Była niedotleniona i przez pierwszą dobę była pod tlenem. Miala bardzo źle wyniki krwi, wysokie CRP i bardzo niska saturacje bo tylko 25 a norma to 95... Dodatkowo w papierach napisali, że była przenoszona o 2 dni i miała zamartwica poporodowa... Ogólnie wielka trauma co do SN, ból okropny... I nie, nie wróciłam do normy po 3 dniach. Przez miesiąc nie mogłam siedzieć i jak dłużej chodziłam czy stałam to mnie tak rwało i ciągło w dół przy kroczu i odbycie jakbym miała urodzić wielki kamień, wieczorem jak się kładłam do łóżka to płakałam z bólu. Miesiąc!! Przez 2 miesiace siadając na toaletę czułam to samo ciągnięcie a dzisiaj jest 3,5 Msc po porodzie i nadal jak siadam na toaletę to czuje przy kroczu i lechtaczce ciągnięcie w dół. Także no, każdy kto zobaczył szwy i rany czy to położna czy ginekolog to mówili, że dość mocno jestem pokiereszowana. Po porodzie straciłam dużo krwi przez to pęknięcie i nacięcie i miałam anemię. Słabo mi było przez pierwsze dwa dni, nie umiałam wstać bo slablam.. Boję się kolejnego porodu, tego bólu, ale chcę by Nelka miała rodzeństwo.
No właśnie ja prosiłam. Pierwsze skurcze zaczęły się o 3 w nocy a urodziłam po 12h o 15:15 od 8 rano byłam na porodówce.
A ja właśnie podziwiam kobiety, które rodziły SN. Duży wysiłek, ból nieziemski, jak przez taka małą szparke wychodzi takie duże dziecko. Często są spore komplikacje przy SN i z dzieckiem i z matką.
Oczywiście szanuje CC, ale to jest jednak operacja ( poważna), w trakcie nic nie czujesz, nie musisz się męczyć. Jedynie później boli mocno brzuch, tu wiem, że na bank mocno boli bo się jest mocno poszytym. No i przy CC też mogą być duże komplikacje.
Miałam 3,5 roku temu operacje, miałam usuwany pęcherzyk żółciowy i miałam w 3 miejscach szyte. Ból był duży, ale to co przeżyłam przy porodzie, ten ból i pierwszy miesiąc po porodzie to dramat. Położna nawet mówiła, że kobiety po CC szybciej dochodziły do siebie niz ja SN. Ale nie dziwota skoro byłam tak pokiereszowana. Jeszcze zewnętrzne warstwy skóry, a raczej krocze szyła mi chhba jakaś nowa po studiach, bo młoda była i mi za płytko zszyła w dwóch miejscach krocze i jak wróciłam do domu ze szpitala po tygodniu to na drugi dzień szew mi puścił i mam krocze nie zcalone....
No to ja to samo czułam przy siadaniu ( tylko, że na WC, bo na łóżku czy kanapie nie była w stanie wgl usiąść, musiałam jak w ciąży najpierw na bok a potem położyć się. Jak miałam się wysikać to dramat był, tak mnie ciągnęło w dół ..
podobno tak dobrze to zniosłam, bo miałam wcześniej 4h skurczy i mimo, że rozwarcie było tylko na 2cm to cc dzięki temu nie było "na zimno".
przy kolejnym dziecku bede dopajała jak będe widziała korzysci i nie zamierzam przejmować się zaleceniami, ciociami i szwagierkami 
Ja miałam cc chociaż byłam gotowa na sn bo taki był plan...ale czytając Twój opis cieszę się , że doszło do tego cc...tylko ,że ja małą zobaczyłam po raz pierwszy dopiero w 2 dobie od porodu niestety i tego będę zawsze żałować, że nie było mi dane jej przytulić i ucałować...nawet o zdjęcie żeby ktoś mi zrobił musiałam się prosić
