Mama wraca do pracy

[gazelaczek]

Ja muszę przyznać, że miałam moment fascynacji wychowywaniem dziecka. Przez pierwsze trzy miesiące czułam się nieziemsko szczęśliwa i nawet zaczęłam podejrzewać, że mogę siedzieć trzy lata na wychowawczym.

Gronkowiec i ząbkowanie zweryfikowały te moje bardzo niedojrzałe podglądy ;D

 

[NiaNia]

Ja muszę przyznać, że miałam moment fascynacji wychowywaniem dziecka. Przez pierwsze trzy miesiące czułam się nieziemsko szczęśliwa i nawet zaczęłam podejrzewać, że mogę siedzieć trzy lata na wychowawczym.

Gronkowiec i ząbkowanie zweryfikowały te moje bardzo niedojrzałe podglądy  ;D

:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: Witam w klubie ;D ;D ;D

 

[Iwon]

Ja muszę przyznać, że miałam moment fascynacji wychowywaniem dziecka. Przez pierwsze trzy miesiące czułam się nieziemsko szczęśliwa i nawet zaczęłam podejrzewać, że mogę siedzieć trzy lata na wychowawczym.

Gronkowiec i ząbkowanie zweryfikowały te moje bardzo niedojrzałe podglądy  ;D

:laugh: :laugh: :laugh:

Ja też wyobrażałam sobie urlop macierzyński jako rodzinną idyllę ;D Ja, mój kochany słodki bobasek i cudowne spacerki w promykach słońca. Taaaaak :
Chwile spędzone z maleństwem są cudowne i niepowtarzalne. Poza tym całkowite oddanie i zaangażowanie wszystkimi cząsteczkami ciała po prostu się dziekcu należy. Ale do czasu. Dzisiaj juz wiem, że jestem na właściwym miejscu. Jestem szczęśliwa i spełniona
Kurcze, miło pisac Wam o takich pozytywnych emocjach. Ech....

 

[elunia]

Moja przyjaciółka ma synka o dwa tygodnie młodszego niż mój. Też zawsze się umawiałyśmy, że będziemy razem spacerować, jak tylko przyjadę do rodziców. Hi hi! Spędziłam tam ze Stasiem miesiąc, a z Dorką spotkałyśmy się 2 (słownie:dwa) razy - raz przypadkiem i musiałyśmy robić kółka po parku, bo nasze dzieci budziły się na przemian jak usiadłyśmy, a za drugim ona była lekko zielonkawa, bo dostała zapalenia piersi. Ale się uśmiałyśmy potem...! I wiecie co - ja z miłą chęcią przytuliłabym jeszcze raz synka jak był taki malutki, ale za nic nie chciałabym jeszcze raz przeżywać pierwszych trzech miesięcy jego życia! Stale wisiał przy cycku, beze mnie płakał i za cholerkę nie wiedziałam czego chce. A byłam już tak zmęczona, że kiedyś ochrzaniłam mojego z góry na dół, że do mnie nie zadzwonił, jak wrócił z jakichś egzaminów, a on nie wiedział o co chodzi, bo dwie godziny wcześniej ze mną rozmawiał. W życiu bym mu nie uwierzyła, ale pokazał mi w komórce, że miał zapisane połączenie do mnie! Też mi idylla !

 

[gazelaczek]

Elunia - ale czad - to naprawde musialas chodzić przymroczona, hi hi 8)

 

[NiaNia]

Elunia zajebista babka z ciebie ;D Sciskam Cie z całego serca. Fajnie ze są jezscze takie mamy realistki!!
Joł

 

[ania.g]

Ja tez nie chcialabym wracac do pierwszych miesiecy zycia Jasia - wieczne krzyki o jedzenie, problemy z brzuszkiem... Ale teraz jest juz znacznie lepiej. Po za tym wychodze z domku do pracy, na spotkania - zycie sie cudownie normuje. I wiem ze bedzie jeszcze lepiej. Jeden z trudnych okresow za nami i przed nami kolejne - tylko inne ;D

 

[Sylwia79]

u mnie te trzy miesiące nie były takie tragiczne i podobnie jak gazeleczkowi wydawało mi się że mogę siedziec w domu i wychowywać dzieci... ale teraz wiem ze musze sie sama w czym spelniac w cos angazowac, ja juz mam taki chrakter ze nie usiedze w spokoju... niby do pracy na pol etatu, ale jak juz pisalam nie chce tam wracac i to nie wzgledu na zostawienie Niny bo krzywda jej sie nie stanie ale na to ze jestem za malo odporna na stres jak do tej pracy i nie potrafie sie wyrzec zycia prywatnego (praca po nocach) wiec wymyslilam wlasna dzialalność (pisalam na glownym watku)

plan jest taki - spróbować cos rozkrecic jak bede na pol etatu a jak okaze sie ze jest git to pojsc na wychowawczy... i urodzić drugie maleństwo...
wiem ze bycie na swoim ma swoje wady, ale jak harujesz to przynajmniej wiesz ze dla siebie!!!

 

[kate332]

ja wracam do pracy za tydzien (a właściwie mniej bo 4-go stycznia) i chyba zaczynam sie cieszyc bo w końcu sie wyrwe i chociaz pprzez te kilka godz ktos za mnie bedzie zabawiał dzidzie
mam juz dość ciągłego wyglądania kiedy przyjdzie z pracy mąż i mnie troche wyręczy albo kiedy któras z kolezanek wpadnie moze w drodze na zakupy i moze pogadamy jak mały zasnie,
w tej chwili moim marzeniem jest czasem wyjście po chleb (dobrze że mam dużego syna to zakupy robi i śmierć głodowa nam nie grozi)
chociaz nie żałuje tez tych miesięcy spędzonych w domu dobrze że mogłam być tak dłiugo z maluszkiem bo te pierwsze miesiące są najważniejsze

 

[elunia]

To jeszcze opowiem o moim trzecim dniu pracy: Godz. 8:45 - wszyscy w pracy cieszymy się, że w końcu odwołali nam szefa-każdy się zastanawia, czy pić ze szczęścia już teraz,czy odczekać jednak do końca pracy. I nagle dzwoni telefon. W słuchawce słychać wrzask Stasia. Ja-panika! Drę się: co się dzieje??? Przez chwilę nic, potem Grzesiek duka: ON PŁACZE...! Nie wiem co mu jest! Ja: Jest głodny! Grześ: Ale on tak się drze prawe odkąd wyszłaś! (tj.od 7:20). Ja: A dałeś mu jeść? On: Jeszcze nie. Ja: No to szybko daj! On: Nie mogę... Ja: ??? ...??? On: Bo jest 8:45... Ja: No i co??? On: Jak to CO? Przecież sama napisałaś, że powinien jeść o DZIEWIĄTEJ...!