to dobrze, że Cię mąż tak "pcha", bo auto daje wolność.
Jak mieszkałam blisko centrum i miałam przystanek bezpośrednio pod domem, to nie odczuwałam braku samochodu. Ale jak się wyprowadziłam na przedmieścia, to już się zrobiła masakra. Wycieczka do centrum to godzina w jedną stronę komunikacja, do tego przesiadki. Przystanek 800m od domu - niby nie ma tragedii, kilka minut, ale jak jest zima, nawala śnieg albo deszcz albo skwar leje się z nieba, to te 800 to już ciężka droga. Ciągle czekanie na autobus, który ma mnie dowieźć na moją wieś, wiecznie spóźnione, stanie na przystanku i przez 40 minut. Do sklepów daleko, jakieś 1,5km do Lidla - da się spacerem i chodziłam sobie, ale zawsze było stanie przy półce i zastanawianie się, czy ja to dam radę wszystko donieść do domu. Ciągle uzależniona od kogoś - od męża, od komunikacji miejskiej, od taksówek.
Nie jeżdżę jakoś dużo, ale jak odstawilam auto do warsztatu i nie miałam go przez tydzień, to myślałam, że jajo zniosę. A tak to wsiadam i jadę, nie muszę nikogo o nic prosić, a moje jedyne zmartwienia to jak dojechać w określone miejsce nie skręcając w lewo i jak skonstruowane tam są miejsca parkingowe
nadrabiam was od wczoraj, co przeczytam do końca to pojawia się nowy temat i tak jakoś nie mogę się wbić
w sumie od stycznia jestem zapisana na każdym wątku, w kwietniu tylko zrobiłam pauze bo spisałam cykl na straty od samego początku. Fajnie że od wczoraj piszecie swoje historie, jakoś dzięki temu maj nie jest aż taki przykry mimo że nie ma pozytywnych testów
