Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Jasne, każdy przeżywa inaczej i każdy ma też inne doświadczenia, inne motywacje. Tylko czy dojście do psychicznej ściany i potem ewentualne niepowodzenie w IVF nie pogorszy sytuacji? Mnie bardziej psychicznie przeorała nieudana próba niż prawie 2 lata bezskutecznych starań. Ale może to wynika z tego że naturalnie mam niewielkie szanse.
Tak, rozumiem to. W mojej opinii jednak pójście w IVF jest lepszym rozwiązaniem i coś się realne wtedy dzieje. Oczywiściie in vitro to nie pewnik i nie należy go tak traktować, ale prawda jest taka, że znacznej większości dziewczyn, którym się nie udało naturalnie z różnych przyczyn uda się IVF.
)
Nie udało się, więc nie wiem jakby było@spoko23 to też jest tak, że każdy patrzy przez pryzmat swoich doświadczeń. Dla Ciebie niestety procedura jest bardzo trudna. A np. jeśli by Ci się udało od razu za pierwszą stymulacją i pierwszym transferem zajść w ciiążę, myślisz, ze nie miałabyś innego zdania? (pytam z ciekawości, nie ma w tym żadnej złośliiwości jak coś
Dla mnie ciężka była też sama stymulacja, niezależnie od tego co było później. Zapewne sukces osłodziłby mi trochę te trudy Ale jestem osobą która mimo że się zdecydowała to wciąż ma dużo wątpliwości co do in vitro, co zapewne nie pomaga.
Rozumiem. Przykro mi. A jakiego rodzaju to wątplwości? Jeśli oczywiście nie chce, to nie odpowiadaj.Nie udało się, więc nie wiem jakby było
Nie, zupełnie mnie nie uraziłaś!
Zgadzam się właśnie z Tobą. Białe testy i nadzieje miesiącami również szarpią psychicznie. Dlatego ja daję sobie rok na poprawę naszych wyników które i tak źle nie wyszły, histero i ew. drożność, stymulację. Jeśli bd konieczne przed ivf podejść do iui do podejdę jeśli nie to się na pewno zdecyduje
Rozumiem. Ja jak zaczynałam IVF to też miałam myśl "oby nie było za dużo". Ja jestem wierząca ale też po prostu czystko po ludzku, dla mnie ten bąbel w klinice to moje dziecko i ja już mam dla niego serce. Siostra mojego męża uzyskała w procedurze 8 zarodków, uzyskała ciąże za pierwszym transferem - bardzo się cieszyła, ze ma aż tyle. Ja pewnie bym miała odwrtoną reakcję.
No ja wiem, że jak bardzo długo miałam negatywne testy to już po prostu byłam załamana, a jak zaczełam podejście do IUI to dostałam nowego wiatru w skrzydła - mimo, ze okazały się nieudane. Ale może to jest takiie poczucie, ze jednak coś się robi.
właśnie to miałam na myśli , idealnej napisałaśZ perspektywy drugiego podejścia do in vitro mogę powiedzieć, że gdyby lekarze dawali mi realne szanse naturalnie, to pewnie bym się nie zdecydowała. Nawet gdyby to się wiązało z dłuższymi staraniami. Więc jeżeli nie macie wskazań Dziewczyny to próbujcie naturalnie! in vitro to jest masa badań, gimnastykowanie się z kalendarzem żeby upchnąć wizyty, leki, zastrzyki itp. - i jak po tym wszystkim się nie uda to rozczarowanie jest gigantyczne, dużo większe niż gdy po prostu przychodzi okres na koniec cyklu
to mnie właśnie przeraża , te wizyty , kombinowanie w pracy bo trzeba gdzieś być o określonej godzinie i tak dalej i tak dalej
