Kiedy ja traciłam ciążę, lekarz mi wepchał tabletkę poronną bez mojej wiedzy i zgody, gdy serduszko jeszcze biło – tętno 10-16, a potem mnie zapytał jakiej płci chciałabym mieć dziecko
Dowiedziałam się o tej tabletce chwilę później, jak kazał mi z nim usiąść do komputera i dyktować wszystko i klikać za niego, bo on się nie zna na komputerach. Powiedział, że lepsza tabletka teraz niż zabieg, a i tak ta tabletka nic nie dała.
Następnego dnia przed zabiegiem jeszcze raz usg, 3 studentów i 2 studentki, zero pytań czy się zgadzam. Ja rozkładam nogi na tym fotelu ginekologicznym, a oni się bezczelnie że mnie śmiali, kiedy ja płakałam. Zapytałam studentki, czy ją to śmieszy, to zaczęła się jeszcze bardziej śmiać, a za chwilę lekarka powiedziała, że za takie coś może mieć problemy, to wyszła do drugiej części pomieszczenia, a reszta dalej się śmiała. To był najgorszy czas w moim życiu.
jak już szczęśliwa dostałam wypis, poszłam do pielęgniarki żeby mi wenflon wyjęła. Starsza kobieta, taka co to powinna co nieco o życiu i o swojej profesji wiedzieć. Tak mi plaster szarpnęła że wenflon wyleciał a moja nieszczęsna krew opryskała ją po całej twarzy
i coś mi się wydaje że zostanie mi blizna
W odpowiedzi pytałam czy karta ciąży im wystarczy czy zdjęcia USG też chcą i wtedy im się głupio robiło. Te pytania były bolesne i niefajne w mojej i tak trudnej sytuacji, ale zastanawiam jakie historie musiały się wydarzyć w ich karierze, że zadają takie pytania...
ale to i tak nie upoważnia ich do takiego traktowania pacjenta, tym bardziej w trakcie straty 
