Hawaje
. Dobre
Ja niby jestem przygotowana na zarwane nocki i na ciągle jęczące dziecko, ale czy podołam z tymi swoimi nerwami to wątpię. Będzie walka w domu coś czuję
. Mój mąż może być trochę podobny do męża @nieagatka
. Mamy w domu podzielone role ale jak będzie dziecko, to mam nadzieję, że będzie wykazywał jakieś chcecie do opieki, a nie tylko z przymusu. Ogólnie to wiecie, że ja jestem pesymistką, więc nasteaoam się, że dziecko da mi nieźle popalić. A potem może się mile zaskoczę?
Mojego męża siostra ma dwie kilkulatki i ona jest taką oazą spokoju, że można pozazdrościć. Jak do nich jedziemy to ja np przez dwie godziny bym na te dziewczynki rykła ze 20 razy a ona nic się nie denerwuje. Może gdzies sobie ćpie na boku i dlatego taka spokojna
. Ale dzieci źle chowa bo ciągle tylko tablety i telefony, a ja tego nie uznaję w tak wczesnym wieku. No i starsza już kwadratowa jest od słodyczy
Za to moja siostra ma dwóch synów, prawie dwulatka i 7-latka. I u niej jest na odwrót. Drze papę non stop. Ale dzieci dobrze i zdrowo chowane. Tylko te jej krzyki
. Ona się nie kontroluje i ma starszym wyżywa. I ja sobie obiecałam, że nigdy nie dopuszczę do takich awantur u mnie w domu
jeszcze na szczęście jest co zbierać, on sie stara dostosowywac choc powoli mu to idzie....widze że on też czasami przymyka oko na jakieś moje nerwowe reakcje....heh Fredka ciekawa jestem jak będzie u Was. Ale skoro już wiesz że to nie slodkopierdzacy etap to może świadomie jakoś Wam się uda bez większych burz....
. A tak na marginesie cały czas powtarzam ze nie zamierzam być idealną matką - patrząc racjonalnie: takie nie istnieją-ale zamierzam i chce być dla maleństwa najlepsza wersja samej siebie 
