W lipcu na testy sikamy ⏸️ 🎉 i swoje marzenie spełniamy 🤰🏼👶🏻

[Kosinka94]

Pierwsze 2-3 cykle miałam mocno depresyjny humor, a potem już jako tako. Ale zdecydowanie pogorszenie nastroju. No i biust mega puchnął. Stymulację też średnio znosiłam przecież.

To ile cykli w sumie go brałaś? I ile masz stymulacji za sobą?

 

[Brownie1992]

Przez progesteron niby przyjmuje dobre wartości, ale po 5 dniach zaczyna spada i moja ginekolog powiedziała że to za szybko bo powinie dłużej wzrastać.

A pytałaś o jakiś inny progesteron zamiast duphastonu ? Besins podobno jest lepiej tolerowany i częściej przy in vitro przepisują. Tylko wydaje mi się, że on z krwi wychodzi.

 

[Brownie1992]

To ile cykli w sumie go brałaś? I ile masz stymulacji za sobą?

Z pół roku na pewno go brałam na naturalnych owulacjach. Na stymulacji już nie brałam. 3 cykle za mną

 

[Aksamitka28]

Dziewczyny, chyba niepotrzebnie Wam tu zawracalam głowę
Miałam testować w czwartek, ale nie wytrzymałam. Dziś 27 dzień cyklu 11 dni po owulacji.
Czy Wy też widzicie ta blada kreseczkę ?

Jest piękna! Gratulacje

 

[Aksamitka28]

Hej, dawno mnie tu nie było dużo się działo chrzciny, zakładanie firmy, teraz mi maluch choruje i zupełnie zapomniałam Gratuluję wszystkim przyszłym mamusiom i trzymam kciuki za kolejny cykl wszystkich, którym się nie udało kiedyś musi

 

[Aksamitka28]

Mi zawsze mówili że jak będę jadła dupki od chleba to mi.cycki urosną

Nie działa albo zjadłam nieparzystą ilość dupek i dlatego asymetryczne

 

[Kosinka94]

A pytałaś o jakiś inny progesteron zamiast duphastonu ? Besins podobno jest lepiej tolerowany i częściej przy in vitro przepisują. Tylko wydaje mi się, że on z krwi wychodzi.

Nie pytałam, bo w sumie mam go jeszcze na jeden cykl i koniec. Nie rozmawiałyśmy o dalszych postępowaniach, bo doktorka była przekonana że mi się uda.

 

[Aksamitka28]

A w temacie staraczkowym to nie wiem. Zostaję z Wami do końca miesiàca, bo bardzo Was kocham, a potem mam pauzę w oczekiwaniu na dawczynię. I ja już to sobie chwilowo w głowie poukładałam, ale nie wiem co będzie jutro, za tydzień, jak będę miała słabszy dzień. I nie wiem, czy ja będąc już na najwyższym poziomie desperacji jeszcze powinnam tu być. Z drugiej strony na wątkach o in vitro i in vitro z ak nie znam nikogo i czuję się tam dziwnie .

Ale czujecie, że mimo wszystko pamiętam, że trzeba nabijać posty i rozbijam odpowiedź na dwa…

A czym jest najwyższy poziom desperacji ? Myślę, że każda z nas trochę na nim jest i w trakcie starań przekraczamy kolejne granice tej desperacji, a może nadziei? pragnienia? Trzymam kciuki za dawczynię, piękną komórkę i ciążę w kolejnym cyklu

 

[Brownie1992]

Nie pytałam, bo w sumie mam go jeszcze na jeden cykl i koniec. Nie rozmawiałyśmy o dalszych postępowaniach, bo doktorka była przekonana że mi się uda.

Tsaaa też już to kiedyś słyszałam

 

[Aksamitka28]

A ja nie do końca się zgodzę. Co do głównego przesłania, że mamy się żyć i cieszyć życiem jak najbardziej, ale uważam, że powinniśmy uważać na uczucia innych w tym wszystkim. I nie chodzi o owijanie świata folią bombelkową, a po prostu o myślenie o dobrostanie nie tylko swoim, ale i naszych bliskich. Nie musimy świętować wszystkiego ze wszystkimi, możemy wybierać jakie informacje, w jaki sposób, komu przekazujemy.

Oczywiście, wieść o ciąży czy nowym partnerze, czy kolejnych etapach ze starym partnerem, to wszystko jest to, czym się dzielimy z naszymi bliskimi. Ale czy przyjaciółce, z którą od lat razem walczymy z niepłodnością, na pewno należy opowiadać o każdym szczególe ciąży i wysyłać wszystkie zdjęcia z USG bez jej prośby? No nie. Mam taki przykład na wyciągnięcie ręki i osobiście znam przypadek osoby, która była tą, która nie zaszła i przychodziła do nas się wypłakać, że już tego dłużej nie zniesie, że wyświetla jej się imię przyjaciółki na ekranie telefonu i robi jej się słabo, ale że nie poprosi jej, żeby przestała, bo już teraz czuję się okropną przyjaciolką i ma straszne wyrzuty sumienia.

Pisalas o człowieku bez nogi. Owszem, nie ma co się wygłupiać i udawać kulawego, ale nie trzeba przed osobą, która straciła nogę i dalej to przeżywa skakać na każdej z nóg na zmianę "bo moge" i opowiadać jak wspaniale mieć obie nogi.

Myślę, że w tym wszystkim co dziewczyny pisały nie chodziło o to, by nie dzielić się szczęściem, a żebyśmy w naszym szczęściu nie stracili pewnej uwaznosci i empatii i żebyśmy zawsze mieli na uwadze to, z kim rozmawiamy. Bo skoro dzielimy się z tą osobą naszym szczęściem, to jest to osoba nam bliska, a skoro jest nam bliska, to dbamy o nią i jej dobrostan.

Jak się z kimś przyjaźnimy, to możemy mu śmiało powiedzieć o tym co nas boli i jeśli to prawdziwa przyjaciółka, to z pewnością się nie obrazi i troszkę zmniejszy ilość informacji