Właśnie wróciłam do domu.
Dziewczyny no generalnie dalej niewiadomo skąd to plamienie. Tak dokładnego usg to chyba nigdy jeszcze nie miałam. Tak dokładnie i długo ginekolog mnie badała i nic nie znalazła. Powiedziała żebym się nie martwiła bo serduszko dzidziusia bije, wszystko jest ładnie, dobrze. Szyjka wydolna, żadnego krwiaka nie ma, żadnej nadżerki, no nic
Nie przejmować się, oszczędzać, a moja ginekolog trochę wyśmiała ze z takim czymś kazała mi jechać do szpitala. Oczywiście kazała się obserwować i gdyby pojawiło się rzeczywiście krwawienie mocniejsze żywa krwią to żebym pojechała do szpitala dopiero.
Dziewczyny stwierdziłam aż ze do tej babeczki się przepisze, nawet pamietała ze robiła mi cc. A później przyszła płatność a tam 200 zł konsultacja gin + 190 usg
czar prysł
Ale koniec, wracam do swojej ginekolog która prowadziła moją pierwsza ciąże. Z tej u której prowadzę obecnie nie jestem zadowolona i nie czuje się pewnie. Oby było teraz tylko lepiej.
+ m u mnie szykuje się najprawdopodobniej drugi chłopak
na usg w 10 tyg w 1 ciąży tez ginka się poznała ze będzie syn i teraz to samo
ale oczywiście wiadomo na tym etapie jeszcze nie da się tego na 100% potwierdzić
w 13 już było wyraźnie widać, że jest chłopak. Znajoma 6 lat temu cała ciąże myślała, że będzie chłopak, kilku lekarzy tak mówiło, nawet na 3/4d 
przed porodem lekarz mówi, że na jego to dziewczynka i urodziła dziewczynkę 
niemniej super, że wszystko ok. Będziesz spokojniejsza. A zmieniła ta luteinę?
była szczęśliwa bo marzyła o córeczce ale jestem w szoku ze tyle lekarzy nie poznało się co do płci przez cała ciąże 
czy mogę się dołączyć do grupy? Mam termin na styczeń. Obecnie jestem w 10tc+1 dzień , według ostatniej miesiączki 11tc+1 dzień. Przychodzę tutaj z pytaniem czy może któraś z Was czuję się w tym momencie bez życia? Chodzi mi o całkowity brak energii. Wstanie rano z łóżka, to dla mnie ogromy wysiłek..nie mówiąc już o tym jak ciężko mi się zmusić do pójścia pod prysznic i do względnego ogarnięcia się. I tutaj nie chodzi o to , że wymiotuje i czuję się źle, wymioty skończyły mi się jakieś dwa tygodnie temu. Od tamtego czasu sporadycznie jest mi tylko niedobrze. Czasami mam taki dzień , że wstaje z łóżka i czuję się jakbym wcale nie była w ciąży, ale niestety częściej zdarzają się dni w których nie mam na nic ochoty, cały dzień zalegam w łóżku. Czuję się dobrze, nic mnie nie boli..jednak ten brak energii na co kolwiek po prostu mnie wykończy. Czy któraś z Was przechodzi te pierwsze tygodnie podobnie jak ja? Jak sobie z tym poradzić?
