DorciaMamaOlka
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 27 Grudzień 2016
- Postów
- 3 814
Wszystko jest na pewno dobrze
który tc? Daj czas fasolce Napisane na HTC Desire 620 w aplikacji Forum BabyBoom
który tc? Daj czas fasolce Napisane na HTC Desire 620 w aplikacji Forum BabyBoom
reklama
Lenka232323
Fanka BB :)
Od ostatniego @to już 6tydzieńWszystko jest na pewno dobrze
Napisane na HTC Desire 620 w aplikacji Forum BabyBoom
Lenka232323
Fanka BB :)
Wiem ale tak się boję strasznie
Jeszcze to choróbsko się przyczepilo od soboty do mnie.
Ehh
AnetaManiak
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 3 Kwiecień 2017
- Postów
- 2 707
Owulacja zawsze mogła się przesunąć. Naprawdę nie denerwuj się My tutaj wszystkie trzymamy za Ciebie kciuki i odpychamy źle myśli a kysz a kysz [emoji6][emoji4]
Napisane na SM-G930F w aplikacji Forum BabyBoom
AnetaManiak
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 3 Kwiecień 2017
- Postów
- 2 707
Kochana limit nieszczęść już wyczerpany!!! Teraz będzie już tylko dobrze i tak musi być!!! Pisz tutaj do nas jak tylko się będziesz źle czuła a My już Ci te złe myśli z główki wygnamy [emoji6][emoji6][emoji6] nim się obrucisz a już będziesz trzymała Swoje upragnione Dzieciątko w ramionach i będziesz PRZESZCZĘŚLIWĄ Mamusią [emoji11][emoji10]
Napisane na SM-G930F w aplikacji Forum BabyBoom
Marta1985@
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 17 Listopad 2016
- Postów
- 593
Kochana spokojnie napewno wszystko będzie dobrze [emoji5] Zobaczysz na nastepnym USG zobaczysz pięknie bijące serduszko [emoji5] Trzymaj się cieplutko [emoji5][emoji178][emoji9]
Lenka232323
Fanka BB :)
Dziękuję :*:*:*
AnetaManiak
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 3 Kwiecień 2017
- Postów
- 2 707
Ależ nie ma za co[emoji7][emoji7][emoji7]uwierz w Swoje małe wielkie szczęście tak jak i Ja w nie wierzę[emoji10][emoji10][emoji10]
Napisane na SM-G930F w aplikacji Forum BabyBoom
kamisia871
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 8 Wrzesień 2015
- Postów
- 1 997
Nasza historia trochę długa i niestety smutna....
2011 ślub, a za kilka miesięcy szczęście bo na teście dwie krechy, niestety radość nie trwała długo. 12 tc krew, izba przyjęć i okazało się, że serduszko nie bije....tragedia, rozpacz, wiele pytań.. Pewnie same wiecie.
Przez rok nie chciałam słuchać o ciąży, moja psychika się zablokowała i koniec. Kiedy znowu zaczeliśmy starania w 2012 okazało się, że nie będzie tak łatwo. Miesiące mijały i nic, okazało się że lekarz do którego chodziłam faszerował mnie w ciemno tabletkani i tyle-wtedy mu ufałam. W pewnym momencie wywaliłam wszystkie leki, odpoczynek dla organizmu i po pół roku w 2015 w końcu trafiliśmy na wspaniałą panią doktor. Szybkie badania, monitoringi i nic. Badanie na wrogość śluzu i tu tkwił problem. Przez ten czas starań po prostu stosunek był jedym wielkim stresem i myśleniem no i mój śluz bardzo się zniechęcił. Decyzja o inseminacji, pierwsze podejście i bach, beta rosła. Znowu szczęście plus strach, minął felerny 12 tydzień i odetchneliśmy jednak w 19 tygodniu okazało się, że Dzidzia ma wadę letalną...no i znowu płacz, rozpacz itd. Decyzja przed nami, prowadzić ciążę czy przerwać. Postanowiliśmy dać naszemu Maluchowi tyle życia na ile będzie gotów i tak dotarliśmy do 32 tc. Pojawiły się skurcze, poród -Synuś postanowił się z nami pożegnać. Tuliłam mojego Anioła w ramionach, tak "spał" jakby po prostu odpoczywał...pogrzeb, wizyty u psychiatry i radzenie sobie z każdym dniem. Nie wiem skąd mieliśmy i mamy siły, ale kiedy po porodzie dostaliśmy zielone światło powalczyliśmy. Pierwszy cykl i ciąża, kolejna radość i strach. W każdej ciąży pojawiały się krwawienia więc leżenie, hospitalizacja. W tej trzeciej ciąży dostałam raz ogromnego krwawienia, jechaliśmy na IP już bez nadzieji jednak okazało się, że z Maluchem wszystko ok. Przy kolejnych wizytach dowiedzieliśmy się, że to Córcia, nie miała wady tej co Braciszek więc serce nam urosło-na krótko...kilka dni potrm skurcze, szpital, kolejne poronienie....po badaniach okazało się, że ropne zapalenie łożyska...
Tak to w skrócie wygląda...jednak nie poddamy się, pokaże jeszcze temu pieprzonemu pechowi środkowy palec z naszym Maleństwem na rękach...walczymy, walczymy, walczymy!!!! Terapia z psychiatrą meeega dużo mi dała, niedawno nawet wróciłam do pracy i mam całkiem inne podejście do życia. Zaglądałam do Was od jakiegoś czasu i tak jakoś mnie naszło aby dołączyć. Za nami pierwszy miesiąc starań-nieudany, i co z tego!? Nie ten to kolejny :-)
-----------------------------
Musisz być silna (mamusiu)....masz dla kogo żyć !!!
A[*] S[*] E[*]
2011 ślub, a za kilka miesięcy szczęście bo na teście dwie krechy, niestety radość nie trwała długo. 12 tc krew, izba przyjęć i okazało się, że serduszko nie bije....tragedia, rozpacz, wiele pytań.. Pewnie same wiecie.
Przez rok nie chciałam słuchać o ciąży, moja psychika się zablokowała i koniec. Kiedy znowu zaczeliśmy starania w 2012 okazało się, że nie będzie tak łatwo. Miesiące mijały i nic, okazało się że lekarz do którego chodziłam faszerował mnie w ciemno tabletkani i tyle-wtedy mu ufałam. W pewnym momencie wywaliłam wszystkie leki, odpoczynek dla organizmu i po pół roku w 2015 w końcu trafiliśmy na wspaniałą panią doktor. Szybkie badania, monitoringi i nic. Badanie na wrogość śluzu i tu tkwił problem. Przez ten czas starań po prostu stosunek był jedym wielkim stresem i myśleniem no i mój śluz bardzo się zniechęcił. Decyzja o inseminacji, pierwsze podejście i bach, beta rosła. Znowu szczęście plus strach, minął felerny 12 tydzień i odetchneliśmy jednak w 19 tygodniu okazało się, że Dzidzia ma wadę letalną...no i znowu płacz, rozpacz itd. Decyzja przed nami, prowadzić ciążę czy przerwać. Postanowiliśmy dać naszemu Maluchowi tyle życia na ile będzie gotów i tak dotarliśmy do 32 tc. Pojawiły się skurcze, poród -Synuś postanowił się z nami pożegnać. Tuliłam mojego Anioła w ramionach, tak "spał" jakby po prostu odpoczywał...pogrzeb, wizyty u psychiatry i radzenie sobie z każdym dniem. Nie wiem skąd mieliśmy i mamy siły, ale kiedy po porodzie dostaliśmy zielone światło powalczyliśmy. Pierwszy cykl i ciąża, kolejna radość i strach. W każdej ciąży pojawiały się krwawienia więc leżenie, hospitalizacja. W tej trzeciej ciąży dostałam raz ogromnego krwawienia, jechaliśmy na IP już bez nadzieji jednak okazało się, że z Maluchem wszystko ok. Przy kolejnych wizytach dowiedzieliśmy się, że to Córcia, nie miała wady tej co Braciszek więc serce nam urosło-na krótko...kilka dni potrm skurcze, szpital, kolejne poronienie....po badaniach okazało się, że ropne zapalenie łożyska...
Tak to w skrócie wygląda...jednak nie poddamy się, pokaże jeszcze temu pieprzonemu pechowi środkowy palec z naszym Maleństwem na rękach...walczymy, walczymy, walczymy!!!! Terapia z psychiatrą meeega dużo mi dała, niedawno nawet wróciłam do pracy i mam całkiem inne podejście do życia. Zaglądałam do Was od jakiegoś czasu i tak jakoś mnie naszło aby dołączyć. Za nami pierwszy miesiąc starań-nieudany, i co z tego!? Nie ten to kolejny :-)
-----------------------------
Musisz być silna (mamusiu)....masz dla kogo żyć !!!
A[*] S[*] E[*]
reklama
Dziewcznyny starajace sie i leczace przedstawcie tu swoje historie
Link do: "Staraczki" przedstawiają swoją historię
oraz te juz z brzuszkami
Link do: Ciaze po poronieniach zakonczone sukcesem- badania, przebieg
Pozostawcie innym coś po sobie niech to będzie wasz wkład, oczywiście nic na siłę
Z doświadczenia wiem ze 98% z was za chwile zniknie
Pozdrawiam, wasz "członek zalogi"
Link do: "Staraczki" przedstawiają swoją historię
oraz te juz z brzuszkami
Link do: Ciaze po poronieniach zakonczone sukcesem- badania, przebieg
Pozostawcie innym coś po sobie niech to będzie wasz wkład, oczywiście nic na siłę
Z doświadczenia wiem ze 98% z was za chwile zniknie
Pozdrawiam, wasz "członek zalogi"
