Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
No cóż tego też nie robię
A o adopcji myślę coraz częściej
Ja zaczynam mieć taką myśl, że tych dzieci chyba jednak nie będzie. I widzę , że jakaś spokojniejsza jestem. Generalnie apogeum miałam w grudniu, w styczniu też ciężko przeżyłam okres, ale już było lepiej, a ten ostatni to psychicznie nienajgorzej. Więc może coś w tym być co piszesz, ale nie sądzę , że to pomaga w zajściu. Po prostu niektórzy muszą czekać dłużej, a jak nie liczą tych miesięcy, tylko się uda przypadkiem to tak tego nie odczuwają. To moja interpretacja co najmniej.Chodzi o to że niektóre kobiety po takim czasie mają już dość i może nie tyle że odpuszczają co godzą się z tym że nie będą miały dzieci, przestają chodzić na monitoring, robić testy owu, nie wiedzą kiedy mają owulacje i wtedy się udaje. Albo jak adoptują dziecko i na nim się skupiają to wtedy zachodzą w ciążę. Ale jak ktoś bardzo chce i się nie poddaje to nie da się odpuścić
Nie wiem. Ja sobie spróbowałam odpuścić. I żyje z myślą, że może dziecka nie będzie. Chciałabym, żeby było, ale nie mogę się na tym aż tak fiksować. To generalnie nie jest dobre dla funkcjonowania i życia. Może mi znowu wrócą te emocje, że ja muszę i czemu się nie udaje, tego w sumie nie wiem. Ale widzę, że lepiej dla mnie tak jak teraz, jestem spokojniejsza. Już sobie w grudniu powiedziałam, że muszę coś zmienić i nie mogę tak przeżywać, ale dopiero niedawno poczułam, że faktycznie mi się to udało.
