żużaczku a z tą szkołą to też różnie bywa.. wszystko od ludzi zależy.. ja się wyedukowałam w wiejskiej malutkiej szkółce i jak miałam zdawać do liceum to rodzice się strasznie martwili i chcieli mi korepetycje załatwiać.. a potem się okazało, ze byłam na olimpiadzie, do liceum zdalam bez egzaminów, nauka szła mi bezboleśnie i nawet UJ mnie chciał:-).. jakoś mi się ta wiejska szkółka w mym życiorysie pozytywnie zapisała.. tym bardziej, że był wtedy wyż demograficzny i w miejskich szkołach było po 9 klas 30 osobowych, a u nas jedna - 21 osób - można powiedzieć nauczanie indywidualne:-):-) ale naprawde miałam szczęście do nauczycieli pasjonatów:-)
ale ja już drżę na myśl, że Bartek miałby iść do szkoły:-( przeraża mnie to co się tam teraz wyprawia... i to przeładowanie materiału:-(
gaga ja też miałam być nauczycielką.. z powołania!! ale inaczej mi się trochę ułożyło, a teraz jak rozmawiam z moimi nauczycielami i koleżankami po fachu to chyba nie chciałabym tam wracać:-( no i oczywiście te pieniądze:-(
słowiczku super z tym ubieraniem!! mój Bartek troszke próbuje, ale tylko sie nastęka i tyle mu z tego wychodzi:-) ale oczywiście wspieram jego osiągnięcia;-)
madzia gratuluję oswojenia nocniczka! u nas nauka z przerwami:-( no cóż sesja...
oj i widzę, że ruchliwe te nasze dzieciaczki:-) ja też troszkę marudziłam, ze bartek szalony jest, ale kiedyś przyszła do nas koleżanka z synkiem (mniej więcej ten sam wiek) i to dziecię przesiedziało przy niej na kanapie przez dwie godziny niemal bez ruchu
i tak sobie wtedy pomyślałam, że ja wolę mojego rozbrykanego smyka, przynajmniej się nie martwię, ze cos mu jest! ale czasem też padam ze zmęczenia, szczególnie jak po pracy chciałabym mieć godzinkę ciszy, a tu ciągle maaaamoooo - ale ostatnio chyba Bartek wyczuwa moje stany, bo jak widzi, że patrze na niego tępym wzrokiem, to zajmuje sie sam sobą:-) tyle, ze wtedy mnie wyrzuty sumienia łapią, że się dzieckiem nie zajmuję... czy mnie się kiedyś uda dogodzić?:-)
-(
