Witam się powiedzmy, że porannie
Ukłony w stronę nowych koleżanek. Wybaczcie, że nie zapamiętałam nicków.
Ostatnimi czasy jestem nie tyle uczestnikiem, co obserwatorem forum. Stwierdzam, że niezwykle emocjonalnie tu ostatnio i niekoniecznie miło. Ponad 3 tyś stron do czytania - dużo. Sama jeszcze nie skończyłam, utknęłam gdzieś na 1000, choć włączyłam się na ok 2000. Powiem jedno WARTO PRZECZYTAĆ POCZĄTEK. Enya, która założyła wątek pisze dużo cennych uwag. Kolejne dziewczyny sprawdziły niemal każdego znanego lekarza od poronień. Wypowiadają swoje opinie. Mówią jak dobierały leki. Piszą o sterydach, szczepieniach, allo rosnącym i nie, castagnusach i colostrum. Wierzcie mi warto czytać to forum od początku i nie zrażać się ilością stron. Szukając szansy dla dzieci, by mogły przetrwać w naszym łonie i się narodzić na ziemi trzeba poświęcić czas. Zdobyć wiedzę, bo lekarze są rutyniarzami i niestety olewają często temat. Różnią się też poglądami i podejściem do sprawy.
To takie moje spostrzeżenia.
U mnie niewiele się dzieje, poza tym, że tracę okres i boli mnie macica. Mam dziś wizytę i zobaczę co dalej. Mam już dość lekarzy, bo od 5 lat nic innego nie robię tylko do nich łażę po łaskę. Tak bywa jak zdrowie kruche. Poza tym odpuszczam powoli starania. U nas wczoraj zapadł "wyrok". Teść ma zaawansowany nowotwór jelita grubego z przerzutami do wątroby. To nie prostata. Jeśli chemia zadziała na przerzuty to może uratują wątrobę i mu pomogą. Nam niewiele sprzyja w staraniach. Jest ciężko. Zastanawiam się nawet, czy to dobry czas na dziecko i czy w ogóle powinniśmy mieć dzieci. Trochę mi ciężko. Potrzebuję czasu. Po poronieniu bardzo chciałam zajść. To emocje i hormony gnały. Teraz patrzę na to trochę z boku. Najpierw porządek z ciałem, potem pomyślimy. Na razie walka zmienia front, ale trwa...
Fondi, niezwykła mamo, masz mnóstwo wątpliwości, ogromny strach i niepewność. A ja ci mówię ciesz się dziewczyno. Dużo przeszłaś, zostaw to za sobą, otwórz nowy rozdział, rozdział radości. A ten strach ujarzmij, bo jak urodzisz, to będzie go więcej. Niech ci towarzyszy, ale jak przyjaciel, albo koń, który daje kopa do działania, a nie wróg, czy pan, który ma nad tobą władzę. Ciesz się dziewczyno, bo masz się czym cieszyć.
Magda, co ty się tak uczepiłaś genetyki. Co niektórzy odpuszczają ją zupełnie, bo na to nie ma lekarstwa. Po co ci wiedzieć jak będzie? A nawet jak będziecie oboje zdrowi to i tak nie wykluczy wad genetycznych. Dziewczyno szukasz dziury w całym. Walcz z tym problemem, z którym możesz, czyli np. immunologia.
Susana, ukłony w twoją stronę
Dużo łaski dla szukających, dobrych lekarzy i ludzi życzliwych. Dla starających się 2 mocnych kreseczek i spokoju a zwłaszcza na pierwsze tygodnie nowego mocnego życia. Dla ciężarnych uroczych brzuszków i szczęśliwych rozwiązań. A dla mamusiek... uściskałabym was wszystkie dziewczyny i wymiętosiła maluszki. Niech wam i nam przynoszą nadzieję i radość.
Życie trwa, a my w nim i to wystarcza by się cieszyć
mnóstwa, mnóstwa radości dla nas wszystkich na te płaczące deszczem dni
