Spokojnie - ciężko mnie czymkolwiek urazić
Może rzeczywiście zbyt ogólnie to ujęłam. Razem z dwoma ginekologami i psychologiem podjęliśmy tą decyzję - mam 100% świadomości skutków jakie ta decyzja za sobą niesie. Ale i tak będzie to lepsze niż:
- niedoczynność tarczycy leczę od 10 lat - nie pogorszy mi się
- mam krwotoki nie miesiączki które powodują u mnie ciężką anemię - to jest 8 na 10 @ tak wygląda a żelazo biorę przez cały rok w dawkach 240mg 4x w tygodniu (więcej mój żołądek nie jest w stanie znieść)
- mam PCOS przez które mam tak średnio raz na 4 lata cystę czekoladową którą muszę usuwać albo pęknie mi sama i 2 miechy jadę na antybiotykach, dwa razy miałam usuwaną co poskutkowało tym że jajniki mam tak o 60% mniejsze co prowadzi do tego że:
- owulacje mam pierońsko bolesne i często dochodzi do zatrzymania pęcherzyka i stanu zapalnego.
- po porodach moja szyjka się nie zeszła więc każda zabawa jest dosyć bolesna a po każdej zabawie mam kilka godzin plamienia
- raz podczas laparoskopii cysta czekoladowa (endometrialna) sobie pękła... nie udało im się wyczyścić otrzewnej w 100%... mam endometriozę która rozprzestrzeniła mi się poza jamę brzuszną
To tak chyba w skrócie, mogłam o czymś zapomnieć - więc tak - leczenia hormonalnego próbowałam i w Polsce... buliłam jak za zboże i w UK - tu naprawdę będą próbować wszystkiego zanim się zgodzą na zabieg. Przez to całe leczenie hormonalne przytyłam przez ostatnie 3 lata jak krówka... jestem wściekła a do tego tak mi się już wszystko porąbało że mój organizm od kilku miesięcy zachowuje się jakby przechodził w stan menopauzy - poza napadami płaczu o to że kotek jest słodki... tak - mam do tego stopnia jazdy - to nawet zabawa w ciepło-zimno nie jest taka straszna. Rok rozmów z ginekologiem + konsultantem + psychologiem (czy dalej będę siebie widzieć jako kobietę po zabiegu- a czemu miałabym się widzieć inaczej? fakt jestem płaska ale przecież mi czegoś na zewnątrz nie przyszywają
chyba... mam nadzieję :/ ) poskutkował wyrażeniem zgodny na zabieg - też sama miałam opory bo wiek lat 32 to mało na taki krok, ale patrząc na to z mojej perspektywy - będę wreszcie miała siłę bawić się z dziećmi, nie będę co 22 dni zdychać przez 6 dni + 1 dzień owulacji. Zatrzyma mi się endometrioza która teraz przeszkadza mi nawet chodzić prawidłowo.
Od PCOS zaczął się ten koszmar, dlatego tu napisałam.
Pomimo PCOS mam dwie córki - czego życzę każdej borykającej się z tym problemem (mogą być chłopcy, albo parka).
Ja swoją historię z PCOS zakończę w ten sposób, bo niestety zamiast się polepszać - pogarsza się choć lekarze obiecywali przy każdym leczeniu poprawę, poprawę obiecywali też po porodach... cóż życie nie lubi rozpieszczać
