Nowy Rok to spełnienia marzeń czas - więc dwie kreski ⏸️ wysika każda z Nas 🥰

[Calineczka92]

Ja dziś 8dpo i biel. Testuje dalej

A jak wykres?

 

[aurii_orelii]

Tylko pytanie, czy motywacja coś pomaga? Może i faktycznie sporo można skorygować dietą, lekami, ale jednak spora część problemów, które wpływają na niepłodność jest całkowicie od nas niezależna.

Tak, ale jesli jest od nas niezależna to pytanie czy warto zatracać się w smutkach i się dołować zamiast po prostu żyć i cieszyć się tym co jest tu i teraz.
Oczywiście mamy pełne prawo smucić się, płakać, krzyczeć... Ale prędzej czy później trzeba się z tego smutku podnieść i iścć dalej. O to mi chodzi

 

[aurii_orelii]

Ja to mam akurat przerwę z powodu leczenia męża - w grudniu zakończył chemię. Na początku kwietnia planujemy badania nasienia rozszerzone i na fragmentację. Może się okazać, że wszyscy żołnierze uciekli z pola bitwy i będzie klops :/

Trzymam kciuki żeby wszystko było dobrze

 

[Aczkolwiek@to_na_pralkę]

A jak wykres?

Szału nie ma, czekam na ten moment aż się podniesie do 36,8-37

 

[nikaplis]

Miałam pójść do labu na badania, powtórzyć tsh, estradiol i prolaktyne, ale obudziłam się rano i uznałam, że po prostu mi się nie chce, że co to zmieni. Miałam dziś dzwonić do kliniki próbować przesuwać wizytę, ale to samo: nie chce mi się, co to zmieni.
Chyba sobie częściowo podaruję (żeby nie powiedzieć "odpuszczę") ten luty, będzie co ma być. Przynajmniej ten weekend i dzisiaj tak czuję, zobaczymy co przyniosą kolejne dni.

a mogę zapytać jak okres? Rozchulal się czy tylko takie plamienia?

 

[Calineczka92]

Szału nie ma, czekam na ten moment aż się podniesie do 36,8-37

Ale mamy ładnie w górze i tak, trzymam kciuki kochana

 

[Nasturtium]

Tak, ale jesli jest od nas niezależna to pytanie czy warto zatracać się w smutkach i się dołować zamiast po prostu żyć i cieszyć się tym co jest tu i teraz.
Oczywiście mamy pełne prawo smucić się, płakać, krzyczeć... Ale prędzej czy później trzeba się z tego smutku podnieść i iścć dalej. O to mi chodzi

Dlatego właśnie napisałam, że motywacja jest spoko, ale na wiele kwestii wpływu nie mamy. Także chodziło mi o to samo co Tobie .

 

[Bolilol]

Tak, ale jesli jest od nas niezależna to pytanie czy warto zatracać się w smutkach i się dołować zamiast po prostu żyć i cieszyć się tym co jest tu i teraz.
Oczywiście mamy pełne prawo smucić się, płakać, krzyczeć... Ale prędzej czy później trzeba się z tego smutku podnieść i iścć dalej. O to mi chodzi

to chyba zależy od osoby jeżeli chodzi o motywację. Bo ja jak jestem zmotywowana, to mam jeden cel i ta motywacja dotyczy właśnie jego: żeby go osiągnąć. I podporządkowuje wszystko pod ten cel. I nie chodzi tylko o starania, ale np. o zdobycie określonego certyfikatu językowego. Jak jestem zmotywowana, to wszystko inne idzie na bok, nic innego się nie liczy. A jak się nie uda, to jest rozpacz straszna.

Więc u mnie motywacja jest destrukcyjna, to jest takie "wszystko albo nic", najbardziej mi służy podejście "co ma być, to będzie", w którym robię dużo, żeby osiągnąć cel, ale nie zatracam się przy tym i mam właśnie miejsce na inne rzeczy. Do tej pory w staraniach towarzyszyło mi "wszystko albo nic" i wieczne górki optymizmu na zmianę z rowami Mariańskimi. Ciekawe jak długo mi się utrzyma ten comabyctobedziezm.

 

[Bolilol]

a mogę zapytać jak okres? Rozchulal się czy tylko takie plamienia?

w sobotę się pojawił na szczęście. Nie jest jakiś szalony, ale jest ewidentnie @, więc tu mi się szczęśliwie problem rozwiązał

 

[Nasturtium]

to chyba zależy od osoby jeżeli chodzi o motywację. Bo ja jak jestem zmotywowana, to mam jeden cel i ta motywacja dotyczy właśnie jego: żeby go osiągnąć. I podporządkowuje wszystko pod ten cel. I nie chodzi tylko o starania, ale np. o zdobycie określonego certyfikatu językowego. Jak jestem zmotywowana, to wszystko inne idzie na bok, nic innego się nie liczy. A jak się nie uda, to jest rozpacz straszna.

Więc u mnie motywacja jest destrukcyjna, to jest takie "wszystko albo nic", najbardziej mi służy podejście "co ma być, to będzie", w którym robię dużo, żeby osiągnąć cel, ale nie zatracam się przy tym i mam właśnie miejsce na inne rzeczy. Do tej pory w staraniach towarzyszyło mi "wszystko albo nic" i wieczne górki optymizmu na zmianę z rowami Mariańskimi. Ciekawe jak długo mi się utrzyma ten comabyctobedziezm.

Mam bardzo podobnie. Zawsze tak miałam i ze wszystkim. Nie potrafię „ciągnąć” kilku spraw na raz, zawsze coś wybija się na prowadzenie i jestem na tym zafiksowana. Może u mnie nie ma wielkiej rozpaczy „na zewnątrz” jak się nie udaje, ale wewnętrznie jest dramat, trudno mi jest zaakceptować jakąkolwiek porażkę jeśli chodzi o coś dla mnie ważnego.