Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Kochana również dużo sił dla Ciebie;* co by nie było, pamiętaj, wszystko w rękach BogaJeszcze nie mogę się z tym pogodzić , cały czas mam nadzieję że jednak wszystko będzie dobrzeodezwę się po wizycie w poniedziałek,a tobie życzę dużo zdrowia i siły :*...
Dobrze że miałaś wsparcie, jeszczę raz strasznie mi przykroKochana nadzieje trzeba mieć zawsze! Ja miałam do końca, ale niestety- jest smutno ale patrzę tez z tej drugiej strony, lepiej teraz niż później - uwierz gorzej byśmy to przeżywały... co prawda u mnie nie było widać zarodka i może to lepiej dla mnie... pamiętaj, na tym etapie nic nie możemy zrobic ;( tylko czekac i albo nastapi cud (bo cuda się zdarzają!) albo niestety trzeba się pogodzić z najgorszym ;( jest bardzo ciężko, ale ważne jest mieć wokół siebie osoby, które nas wspierająMi mój dzisiaj bardzo dużo pomógł, jezu nie zycze nikomu tego co przeżyłam- myślałam ze umrę z bólu ;( strasznie przezylam wymioty, biegunka, o matko boska ;(
nawet nie potrafię sobie wyobrazić jakie to musi być okropne. Mam nadzieję i głęboko w to wierzę że kolejne 2 kreski skończą się małym zdrowym bobasem!! Trzymaj się kochana!
Baffi przykro mi trudna sprawa mieszkasz w Polsce? Słyszałam ogólnie od mojej koleżanki jak urodziła ok 20 tyg to nawet nie mogła pochować tylko powiedzieli GLOWNY krzyz jest dla maluszków? Czy cis się zmieniło?
Przykre to jest że człowiek się musi tłumaczyć dlaczego będzie miał kolejne dziecko, jakby to było coś złego...
Jestem rozbita emocjonalnie, ciagle płacze ;( ale to mi pomaga, wiem ze to już nic nie zmieni, ale jakos mi lżej jak sobie popłaczeIrena jak się czujesz?
staram się myśleć pozytywnie, bo wiem ze dużo z Was tez to przeżyło i teraz macie dzieciaczki lub jesteście w ciąży. Tłumacze sobie, ze widocznie tak musiało być, życie jest nieprzewidywalne i trzeba się z tym pogodzić bardzo przykro... a jeśli chodzi o sam zabieg to dobrze przeszłam, nie bolało, narkozę dali i nawet nie wiem kiedy zasnęłam... ale przed zabiegiem po tych tabletkach... ja piernicze, przeżyłam koszmar ;( wymiotowałam, prawie mdlałam, mroczki w oczach, zimny pot mnie oblewał - raz mi było mega gorąco a raz strasznie zimno trzęsłam się jak nie wiem co;( ale to wszystko z bólu - tak strasznie mi było niedobrze i już w pewnych momentach myślałam ze pójdę na druga stronę... dopiero po zabiegu można powiedzieć ze ulga. Teraz tylk czuje takie delikatne kłucie po prawej stronie, ale ogólnie jest coraz lepiej.Ja tez sie balam,ale bardziej za pierwszym razem... powiedzialam najpierw mamie w dzien mamy to sie poplakala ale z radosci a teraz im powiedzialam w dzien taty i od razu zaznaczylam ze musialo byc sprawiedliwie ze w dzien mamy to i w dzien taty wiec zaczeli sie smiac i po temacie a mi kamien z serca bo troche obaw tez bylo[emoji3] [emoji3]
Tłumaczyć to ja się nie ma im zamiaru [emoji5]. Żyje za swoje i na swoim. Ale co mi nerw popsują to moje. No ale niestety z tym się trzeba liczyć jak się ma dzieci więcej niż dwoje. Teraz jak mamy trójkę to już nie raz słyszę jak ludzie na placu komentują. I rodzice też nie rozumieli po co nam było kolejne. A co tu mówić przy czwartym [emoji13]. Ale trzeba mieć twardą dupke i się nie dać lub tak jak ja przeżywać w duchu, a jak zaczną gadać to olewać [emoji41]
U nas przyjęło się, nie wiem czemu, że im więcej dzieci się rodzi tym mniejsza odpowiedzialność, bo "to na pewno wpadka i jak można się nie pilnować", no szkoda gadać. Ja też byłam nieplanowana (mama urodziła mnie w wieku 36 lat) i dowiedziałam się, że był nawet chwilowo pomysł czy by nie usunąć ciąży, aż mnie ciary przeszły jak to usłyszałam...
O dokładnie! Z tym, że o nas to przy Zosi mówili, że to fanaberia. I znów latamy po klinikach, marnując kasę i nerwy, a nie potrafimy być wdzieczni, że dwoje dzieci już mamy. A czwarte to powiedzą, że na pewnie wpadka bo przecież skoro nie mogliśmy wcześniej mieć "normalnie" to się nie pilnowaliśmy i takie są tego skutki - po części prawdziwe, bo my rozmawialiśmy o kolejnym dziecku. Tylko mieliśmy z tym tematem poczekać do przeprowadzki [emoji6]. U mnie trochę inaczej mama do tego podchodzi bo ona też miała czwórkę dzieci [emoji13]. Ale znowu na pewno będzie mi suszyć głowę, że nie myślę o tym że mąż coraz starszy i chciałby spokoju. I że co będzie jak nie zdąży dzieci odchować i sama z tym zostanę. A przecież dzieci to ogromna odpowiedzialność i trzeba ich na ludzi wyprowadzić itd itd. U nas różnica wieku to 16lat więc sporo [emoji1]. Ale cała reszta łącznie z rodziną mojego małża to zwyczajnie powie, że ja jestem po prostu nieodpowiedzialna, a chłop zmanipulowany. Ale chyba juz mi to w pewnym stopniu obleciało bo słucham tego od 10lat [emoji108]
