Kwietniówki 2010!!!

[aga002]

ja tam wierze ze juz zawsze bedzie nam razem tak dobrze i ze to juz tak na zawsze... moze głupia jestem ale chce w to wierzyc poprostu chce i już!
Ella ja ze swoim jestem od 16 roku życia a teraz juz zza miesiąc 20 ...a takie dzieci z nas były jak sie poznaliśmy...w sumie teraz tez dzieci z nas

i bardzo dobrze ,ze wierzysz ,bo jak nawet zdarzy się gorszy dzień , a taki zdarzy się na pewno , to będziesz myślał a o jutrze a nie o dniu dzisiejszym

Jak urodziłam Młodego to miałam niecałe 20 więc wiem jedno kobiety dojrzewają wtedy ekspresowo a i faceci (Szanowny miał 24) również , choć niektóry zajmuję to chwilkę ;-)
do tej pory jest zabawnie bo moje znajome maja małe dzieciaczki max.5 lat i na każdej imprezie moja bieda musi przebywać z tymi dzieciakami , które są mu do pasa
ale zobaczysz jak to fajnie , bo w brew pozorom młode macierzyństwo ma swoje plusy

dobra idę się malować bo Szanowny ma być za pól godziny

 

[aga002]

ale zanim pójdę się malować..

zgadzam się z Agą w 100 % co do ceremonii i do tego co napisała.

U mnie musiała być kawalkada wojskowych (zdradziłam były zawód Szanownego ) samochodów , szpaler żołnierzy w kościele, do tego ślub musiał wziąć w mundurze i najlepsze...świadkiem musiał być żołnierz gdyż lepiej wyglądał w kościele , nie żartuje tak postanowiłam, nie ważne czy był najlepszym przyjacielem mojego męża wybrałam go pod względem jak będzie się prezentował na fotografiach i taśmach

żeby najlepszemu przyjacielowi Szanownego nie było przykro cywilny był 3 tyg.wcześniej i tam on był świadkiem.

Ja marzyłam o sukni i welonie -Ddobrze ,ze nie o wianku)

 

[aga2010]

U mnie musiała być kawalkada wojskowych (zdradziłam były zawód Szanownego ) samochodów , szpaler żołnierzy w kościele, do tego ślub musiał wziąć w mundurze i najlepsze...świadkiem musiał być żołnierz gdyż lepiej wyglądał w kościele , nie żartuje tak postanowiłam, nie ważne czy był najlepszym przyjacielem mojego męża wybrałam go pod względem jak będzie się prezentował na fotografiach i taśmach

Wow, alez musialo to wygladac zajefajnie!! :-)

 

[Elma]

U mnie był ślub kościelny, mąż we fraku i kapeluszu, ja w długim welonie i sukni z mega trenem, była dorożka i ślub w malutkim wiejskim kościółku na wzgórzu. Gości sztuk 50 sami przyjaciele i najbliższa rodzina, było cudownie!!! Nie zamieniałabym tego na nic innego, buty mnie nie cisnęły za to sukienka z gorsetem sznurowanym "na kolanie" trochę mnie cisnęła ale jaką miałam talię no i nad ranem i tak szkoda było jej zdejmować. W czerwcu minie pięć lat, ale był to jeden z moich najpiękniejszych dni w życiu.

 

[Mka10]

najważniejsze żeby słub i weselicho sie młodym podobał, ja też miałam ślub swoich marzeń i nie zamieniłabym go na żaden inny

a co do żołnierzyków hmmmm:-):-):-) pięknie to wygląda, kiedyś sama chciałam do wojska, ale jak sie zaczełam co-nieco szkolić to mi sie zupełnie odniechciało, w koncu jestem leniem i straszna indywidualistka...

 

[sospettosa]

Ehh, wspominacie swoje śluby i wesela, a ja wczoraj się rozwiodłam. Ale nic to . Też opisze co nie co, choć dzień mojego ślubu/wesela był jednym z gorszych w moim życiu. Jak nakazuje tradycja miałam ślub kościelny i wesele na ok 50 osób. Cały dzień biegania, stresów, sztucznych uśmiechów. Nigdy nie zabiegałąm o to by mieć wesele, uważałam, że takie przyjęcie służy temu by goście mogli się najeść, napić i pobawić i miałam rację. Dla mnie osobiście ten dzień był pełen obowiązków. Ech, aż myśleć mi się o tym nie chce.

Teraz jak będę ślubować po nowym roku, będziemy mieć kameralne przyjęcie, czyli obiad w gornie najbliższych i wiem, że ten dzień będzie najszczęśliwszym dniem mojego życia .

 

[Dagsila]

hej,

mi mój K oświadczył sie w styczniu zeszłego roku ( po ok półrocznej znajomosci)w domku, siedielismy na łózku i spytał czy chce byc jego:-) ech... jak sobie przypomne, az sie łezka kreci.. niecały miesiac pozniej juz u niego mieszkalam a w sierpniu bylismy juz małzenstwem. dzidzia urodzi sie przed 2 rocznica slubu. choc jestesmy ze soba stosunkowo krotko to i tak mysle, ze nic lepszego nie moglo mnie w zyciu spotkac niz ta znajomosc. mam najcudowniejszego meza na swiecie i kazdemu zycze takiego zwiazku.

a u nas dzisiaj tak nerwowo troszke, bo moje kocie dziecko od rana chore. wymiotuje, nic nie je, ma goraczke. jak zaczal mi z rak leciec zadzwonilam do wet, szybko meza z budowy sciagnelam i pojechalismy. na szczescie fuczus mi sie nie odwodnił, ale dostal 2 zastrzyki, lakarstwo w pascie i w pon do kontroli. pani wet juz nas kojarzy, bo jak kicius byl malutki o mały włos nam nie uciekl z tego swiata i własnie ta pani go uratowała. no i ramzik ja bardzo lubi i jest grzeczny na wizytach. smieje sie z nas jak mowimy do niego głosem pełnym czulosci i rozzalenia: nasz kochany synus nie mowie juz o tym ze dzisiaj czekala na nas w gabinecie, pomimo zakonczonego dyzuru. no i sytuacja opanowana poki co, kicius spi bo zmaczony calym dniem
no to sie pozaliłam, ale czlowiekowi serce sie kraje jak taki maluch chory i bezradny. no i na dodatek od razu zapomniałam o swojej rwie kulszowej, pulsujacych bolach glowy i rozwolnieniu...

a teraz leze i sie ruszac nie moge - matki polki tak maja;-)

 

[waniliowa]

sospetossa, limity niepowodzeń w końcu się wyczerpują pewnie tak jak teraz jest u ciebie:-) oby już zawsze buzia ci się uśmiechała...
mam fobię na punkcie tej pieprzonej (przepraszam) grypy potrzebuję pomocy psychologa albo jeszcze innego speca.piszę całkiem poważnie.zaczynam mieć lęki.kilka lat temu przez to przechodziłam.pomogły leki.teraz zostałam sama...i to straszy jeszcze bardziej:---(

 

[waniliowa]

dagsila, fajnie,że też kochasz te małe cudaki...ja już chyba pół schroniska uwolniłam(czytaj-rozdałam znajomym;-))
na szczęście moje koty całkiem zdrowe...tylko chlamydie mają w oczkach muszę sprawdzić przed porodem czy i ja nie mam...

 

[wronka]

Bzdury gadają!!! Po latach jest tylko lepiej!!! :-) Myśmy się z Ł poznali jak ja miałam 18 lat on 21 i nikt nam takiego związku nie wróżył, ale myśmy od pierwszego momentu czuli, że to będzie cos wyjątkowego. No 8 lat migneło jak chwila. A już ok 2,5 od ślubu i wreszcie w wakacje zdecydowaliśmy się na najodważniejszy krok i... szczęśliwi czekamy na naszą maleńką Córunie
Tak, że Paulka nie słuchaj co ludzie mówią- jak się kochacie to miłość zawsze góra! (Nawet -jak czasem w parze sie zdarza- jest pod górkę )
Katik- gratuluję 10 latek!!! To dopiero coś :-) Będziecie mieli śliczny prezent parę miesięcy po rocznicy
Ja się śmieję, że robie dzidzio-prezent na 30'tkę mężusia
Ale fajnie się tak czyta te wsze romantyczne historie

No to ja też z tych długodystansowców. Poznalismy się z T jak mialam 17lat, on 20. Po dwóch miesiącach szedł na rok do wojska, a ja wiernie czekałam. pisaliśmy do siebie listy miłosne (do dziś je mamy:-)) w którch między innymi wybieraliśmy imiona dla naszych dzieci. Po dwóch latach były zaręczyny, a po czterech ślub. Także razem jesteśmy już 15 lat, a w związku małżeńskim ponad 11 lat od cywilnego, a 10 lat od kościelnego. Nasza córcia przyszla na świat po 7 latach małżeństwa

ale zanim pójdę się malować..

zgadzam się z Agą w 100 % co do ceremonii i do tego co napisała.

U mnie musiała być kawalkada wojskowych (zdradziłam były zawód Szanownego ) samochodów , szpaler żołnierzy w kościele, do tego ślub musiał wziąć w mundurze i najlepsze...świadkiem musiał być żołnierz gdyż lepiej wyglądał w kościele , nie żartuje tak postanowiłam, nie ważne czy był najlepszym przyjacielem mojego męża wybrałam go pod względem jak będzie się prezentował na fotografiach i taśmach

żeby najlepszemu przyjacielowi Szanownego nie było przykro cywilny był 3 tyg.wcześniej i tam on był świadkiem.

Ja marzyłam o sukni i welonie -Ddobrze ,ze nie o wianku)

Super to musialo wyglądac

U mnie był ślub kościelny, mąż we fraku i kapeluszu, ja w długim welonie i sukni z mega trenem, była dorożka i ślub w malutkim wiejskim kościółku na wzgórzu. Gości sztuk 50 sami przyjaciele i najbliższa rodzina, było cudownie!!! Nie zamieniałabym tego na nic innego, buty mnie nie cisnęły za to sukienka z gorsetem sznurowanym "na kolanie" trochę mnie cisnęła ale jaką miałam talię no i nad ranem i tak szkoda było jej zdejmować. W czerwcu minie pięć lat, ale był to jeden z moich najpiękniejszych dni w życiu.

Ale romantycznie, napewno extra wspomnienie

Ehh, wspominacie swoje śluby i wesela, a ja wczoraj się rozwiodłam. Ale nic to . Też opisze co nie co, choć dzień mojego ślubu/wesela był jednym z gorszych w moim życiu. Jak nakazuje tradycja miałam ślub kościelny i wesele na ok 50 osób. Cały dzień biegania, stresów, sztucznych uśmiechów. Nigdy nie zabiegałąm o to by mieć wesele, uważałam, że takie przyjęcie służy temu by goście mogli się najeść, napić i pobawić i miałam rację. Dla mnie osobiście ten dzień był pełen obowiązków. Ech, aż myśleć mi się o tym nie chce.

Teraz jak będę ślubować po nowym roku, będziemy mieć kameralne przyjęcie, czyli obiad w gornie najbliższych i wiem, że ten dzień będzie najszczęśliwszym dniem mojego życia .

I tego Ci kochana życzę z całego serducha