Kto po in vitro?

[Elessi]

Moje kochane widze ze strasznie duzo emocji jest na forum ale tak było zawsze bo ta droga nie jest łatwa moge wam tylko z perspektywy czasu napisac ze jak juz sie uda to człowiek zapomina o tym całym bólu który przeszedł, o nieudanych procedurach, o poronieniu bo niestety wiele z nas ma je za soba, o płaczu i smutku na widok radosnych rodzin do okola... Jedyne co moge wam napisac na pocieszenie to to ze każda pora roku jest piekna i trzeba sie nia cieszyc. Cieszcie sie czasem bez dzieci bo ten czas tez potrafi byc piękny jesli sie go nie zmarnuje na ciagle myślenie i rozpacz, nikt wam młodości i beztroskiego zycia nie zwróci, czasu nie da sie cofnąć. A jak juz bedziecie miec w koncu ta upragniona rodzine a bedziecie miec bo naprawde większości sie udaje tylko nie mozna sie poddawać trzeba zyc pełnia zycia i przy okazji walczyć o marzenia to usiądziecie i pomyślicie „jeny tyle czasu zmarnowałam na ból i cierpienie a przeciez mogłam zyc i byc szczesliwa” wiem ze najgorszy jest ten strach i niewiedza czy sie uda bo gdyby ktos wam dzis powiedział ze np za 3 lata sie uda to odrazu człowiek by zmienił nastawienie ale wierzcie mi stres i zamartwianie sie nie pomagają a naprawde parom które walczą sie udaje, zdaza sie ze musza isc na pewne ustępstwa do których dojrzewają z czasem jak adopcja nasienia, komórek czy nawet zarodków ale na koncu naprawde praktycznie kazdy dochodzi do momentu gdzie tuli w ramionach swoje upragnione dziecko i was tez to spotka! Tule was wszystkie i wierze ze silne z was babki...

 

[Smętna30]

Będziesz mieć dziecko ,tylko nie załamuj się jeszcze. I nie poddawaj!!!
Masz zarodek. I macie kasę na kolejne podejście. Najgorsze co mozesz zrobić to się poddać!!! Laska, masz 36 lat. Dacie radę jeszcze na spokojnie to ogarnąć

Popieram ! Ochłoń i walcz Bazylio. Nasza dzielna @olinka321 podchodzić będzie do 4 stymulacji mimo, że z poprzednich 3 miała tylko jeden transfer dopóki walczymy wygrywamy

 

[fredka84]

Moje kochane widze ze strasznie duzo emocji jest na forum ale tak było zawsze bo ta droga nie jest łatwa moge wam tylko z perspektywy czasu napisac ze jak juz sie uda to człowiek zapomina o tym całym bólu który przeszedł, o nieudanych procedurach, o poronieniu bo niestety wiele z nas ma je za soba, o płaczu i smutku na widok radosnych rodzin do okola... Jedyne co moge wam napisac na pocieszenie to to ze każda pora roku jest piekna i trzeba sie nia cieszyc. Cieszcie sie czasem bez dzieci bo ten czas tez potrafi byc piękny jesli sie go nie zmarnuje na ciagle myślenie i rozpacz, nikt wam młodości i beztroskiego zycia nie zwróci, czasu nie da sie cofnąć. A jak juz bedziecie miec w koncu ta upragniona rodzine a bedziecie miec bo naprawde większości sie udaje tylko nie mozna sie poddawać trzeba zyc pełnia zycia i przy okazji walczyć o marzenia to usiądziecie i pomyślicie „jeny tyle czasu zmarnowałam na ból i cierpienie a przeciez mogłam zyc i byc szczesliwa” wiem ze najgorszy jest ten strach i niewiedza czy sie uda bo gdyby ktos wam dzis powiedział ze np za 3 lata sie uda to odrazu człowiek by zmienił nastawienie ale wierzcie mi stres i zamartwianie sie nie pomagają a naprawde parom które walczą sie udaje, zdaza sie ze musza isc na pewne ustępstwa do których dojrzewają z czasem jak adopcja nasienia, komórek czy nawet zarodków ale na koncu naprawde praktycznie kazdy dochodzi do momentu gdzie tuli w ramionach swoje upragnione dziecko i was tez to spotka! [emoji3590][emoji3590][emoji3590] Tule was wszystkie i wierze ze silne z was babki...

Dziękujemy za piękne słowa [emoji3590][emoji3590][emoji3590]

 

[Elessi]

Ale ze oni znowu zmienili wersję? Przecież o tych dwóch zamrożonych mowili kilka dni temu, chyba w sobotę czy niedzielę. Zupelnie nie rozumiem tego co tam się wyprawia... I strasznie Ci współczuję. To jakiś horror...
Dobrego wyjscia nie ma. Ja bym brała kropka czyli ten darmowy transfer i nie wróciła. Na pewno nie zaufalabym im, zeby pozwolić na badanie zarodka. Za bardzo bym się o niego bała.

Tez bym nie badała, wolałabym poronic nawet z 5 razy i nie pisze tego nie wiedząc jak to jest bo chodziłam ze śpiąca kruszynka prawie 2 tyg po tym jak serce przestało bić i ronilam praktycznie rodziłam ja sama w wannie w domu wiec wiem co to za ból ale wolałabym przejść ten ból niz ryzykować ze uszkodzą zarodek. Poza tym w badaniach wychodza tylko choroby genetyczne nic wiecej, zarodek moze byc genetycznie zdrowy a i tak przestanie sie rozwijać bo wystąpią np wady serca czy inne rozwojowe w pierwszych tyg ciazy.

 

[Netiaskitchen]

Oooo dziękuję że pytasz . Ogólnie ok, tylko coś mnie jakiś katar bierze, więc pije herbatę z cytryna i jem Czosnek zapachy u nas super są . I taka jestem bleeeee jakąś a potym relanium spać mi się chce a tu pracować zdalnie trzeba ☹

@Murawa a jak ty się miewasz?

Też mialam przeziębienie przy transferze no i się udalotego Co bardzo życzę Kochana!!!

 

[Murawa]

Morawiecki na tvn o ograniczeniu w przemieszczaniu się, teraz.

 

[Ruda08]

Moje kochane widze ze strasznie duzo emocji jest na forum ale tak było zawsze bo ta droga nie jest łatwa moge wam tylko z perspektywy czasu napisac ze jak juz sie uda to człowiek zapomina o tym całym bólu który przeszedł, o nieudanych procedurach, o poronieniu bo niestety wiele z nas ma je za soba, o płaczu i smutku na widok radosnych rodzin do okola... Jedyne co moge wam napisac na pocieszenie to to ze każda pora roku jest piekna i trzeba sie nia cieszyc. Cieszcie sie czasem bez dzieci bo ten czas tez potrafi byc piękny jesli sie go nie zmarnuje na ciagle myślenie i rozpacz, nikt wam młodości i beztroskiego zycia nie zwróci, czasu nie da sie cofnąć. A jak juz bedziecie miec w koncu ta upragniona rodzine a bedziecie miec bo naprawde większości sie udaje tylko nie mozna sie poddawać trzeba zyc pełnia zycia i przy okazji walczyć o marzenia to usiądziecie i pomyślicie „jeny tyle czasu zmarnowałam na ból i cierpienie a przeciez mogłam zyc i byc szczesliwa” wiem ze najgorszy jest ten strach i niewiedza czy sie uda bo gdyby ktos wam dzis powiedział ze np za 3 lata sie uda to odrazu człowiek by zmienił nastawienie ale wierzcie mi stres i zamartwianie sie nie pomagają a naprawde parom które walczą sie udaje, zdaza sie ze musza isc na pewne ustępstwa do których dojrzewają z czasem jak adopcja nasienia, komórek czy nawet zarodków ale na koncu naprawde praktycznie kazdy dochodzi do momentu gdzie tuli w ramionach swoje upragnione dziecko i was tez to spotka! Tule was wszystkie i wierze ze silne z was babki...

Pięknie napisane ;* dużo zdrówka kochana i szczęśliwego rozwiązania

 

[m0nika90]

Jakie piękne fasoleczki [emoji173][emoji173][emoji173] tyle wygrać!!! Rosnijcie zdrowo [emoji173][emoji173][emoji173][emoji4][emoji7] jak się czujesz? Masz jakieś objawy? Dolegliwości??

Ogólnie dobrze tylko czasami wymiotuję ale wszystko do przeżycia. Najbardziej stresują mnie te plamienia. A u Ciebie jak z plamieniami? Spokój?

 

[Liliana87]

@Liliana87 wybacz, jak coś pokręiłam, ale jak Twój tata?

Dziękuję,ze pytasz. W piątek ma się stawić na oddziale i będzie miał robioną biopsje z badaniem PET. Powiedzieli mu,ze w zwiazku z wirusem nie będą go trzymać na oddziale. Zobaczymy. Myślę,że na wyniki będzie czekał min 3 tyg. Jedzie sam. Nikogo i tak by nie wpuścili. Mam nadzieje,ze bedzie dobrze.

 

[Liliana87]

Moje kochane widze ze strasznie duzo emocji jest na forum ale tak było zawsze bo ta droga nie jest łatwa moge wam tylko z perspektywy czasu napisac ze jak juz sie uda to człowiek zapomina o tym całym bólu który przeszedł, o nieudanych procedurach, o poronieniu bo niestety wiele z nas ma je za soba, o płaczu i smutku na widok radosnych rodzin do okola... Jedyne co moge wam napisac na pocieszenie to to ze każda pora roku jest piekna i trzeba sie nia cieszyc. Cieszcie sie czasem bez dzieci bo ten czas tez potrafi byc piękny jesli sie go nie zmarnuje na ciagle myślenie i rozpacz, nikt wam młodości i beztroskiego zycia nie zwróci, czasu nie da sie cofnąć. A jak juz bedziecie miec w koncu ta upragniona rodzine a bedziecie miec bo naprawde większości sie udaje tylko nie mozna sie poddawać trzeba zyc pełnia zycia i przy okazji walczyć o marzenia to usiądziecie i pomyślicie „jeny tyle czasu zmarnowałam na ból i cierpienie a przeciez mogłam zyc i byc szczesliwa” wiem ze najgorszy jest ten strach i niewiedza czy sie uda bo gdyby ktos wam dzis powiedział ze np za 3 lata sie uda to odrazu człowiek by zmienił nastawienie ale wierzcie mi stres i zamartwianie sie nie pomagają a naprawde parom które walczą sie udaje, zdaza sie ze musza isc na pewne ustępstwa do których dojrzewają z czasem jak adopcja nasienia, komórek czy nawet zarodków ale na koncu naprawde praktycznie kazdy dochodzi do momentu gdzie tuli w ramionach swoje upragnione dziecko i was tez to spotka! [emoji3590][emoji3590][emoji3590] Tule was wszystkie i wierze ze silne z was babki...

Pięknie napisane [emoji173]