Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Ale szyc nie trzeba Ciesze sie ze juz jestesmy w domku jestes kochana zaraz to przepatrze
Ja też miałam Leona na tapecie baaardzo długi okres. Ale koleżanka w zeszłym roku tak nazwała syna nooo i już mi się przestało podobaćJa w razie czego dla chłopaków mam Bruno, Borys lub Leon❤
Normalne skoro noblistka o tym pisze
Normalne kochana
jesteś bliżej niż dalej ! Wiem to 
teraz tylko trochę zastrzyków, spanka i transfer wszystko będzie dobrze !!
Super, że przyszła wreszcie @. Ja to się teraz czasem śmieję, że nigdy nie czekałam na @tak jak teraz. Bo ona zawsze oznacza nowy startTo miłe co piszesz, mam nadzieję, że kiedyś będzie mi dane wychować mądrze dzieci/dziecko.. chociaż tak często łapie się na tym, że nie wiem co robić albo podejmuję złe decyzje... jestem bardzo nieidealną osobą.. mimo tego, że jestem bardzo wrażliwa i chyba mam dobre serce, bo pomagam każdemu w potrzebie to jednak nie potrafię sobie poradzić z tymi gorszymi emocjami, które nachodzą za każdym razem gdy pomyślę o "przyjaciółkach".. noszę w sercu taki żal. Ja wiem, że ta moja droga do spełnienia marzenia jakim jest bobas nie jest określona i nikt nie wie ile ona będzie trwała (i czy w ogóle się marzenie ziści) ale już na tym etapie łapie dużego doła. Kiedyś już pisałam, że nasza walka weryfikuje nasze znajomości. Prawdziwi przyjaciele są A jednak ich nie ma. I właśnie wczoraj, kiedy to spędzaliśmy Sylwestra ze znajomymi mojej przyjaciółki zdałam sobie sprawę z tego, że prawie wszystkie przyjaźnie okazały się słabe. Ci znajomi byli dla nas obcymi ludźmi, starszymi, nie wiedzącymi o naszych problemach, przyjęli nas do towarzystwa i świetnie się bawiliśmy. A Ci, którzy wiedzą, których niejednokrotnie wyciagalismy z "bagna".. ich nie było..
Bardzo duzo wczoraj myslalam, i odnosząc się do tego co napisałaś, chyba jeszcze nie potrafię przewartoaciowac swojego życia. Spowiadam się Wam tutaj, ale wiem, ze mogę. Chcę wejść silniejsza w 2020 rok, zacząć doceniać siebie, ale chyba jeszcze nie potrafię. Walka o dzidzię jest naszym priorytetem, wiadomo, ale to co dzieje się obok jeszcze boli. Dobrze, ze Was mam, bo naprawdę nie wiem jak by było.
Wybawiłam się na Sylwestrze jak chyba nigdy datąd, chodź @ ktora przyszła z takim opóźnieniem daje się we znaki i leje się ze mnie jak by kaczkę zarzynali ( jak ja jutro wskocze na fotel u lekarza i to nowego??[emoji85][emoji85][emoji85]) A dziś wstaje jako "nowa" staraczka, która będzie wdzięczna za każdą waszą pomoc i dobrą radę. Razem damy radę prawda ???
). Myślałam że na sylwestra ona już będzie w ciąży.
Ładne nie dziwne
Mi się podobają.
A wiesz, ja to myślę że teraz to trochę takie realia się zrobiły. Że ludzie (no może większość ludzi) myśli tylko o sobie. To cholernie smutne, ale jak się z tym oswoiłam to jakoś mi łatwiej. Od nikogo nic nie oczekuję. I rozczarowań wtedy nie ma. Uznałam też że zacznę wychodzić do ludzi z inicjatywą spotkań. Tak na luzie, że jak się nic nie uda to trudno. Ale kilka spotkań się udało. Ba, nawet okazało się że jak już się uda spotkać to jakoś tak jest cieplo miło i tematy się nie kończą, a wieczór jest zawsze za krótki i potem oni pytają kiedy się możemy znowu spotkać. Szok
TAK BARDZO NIE CHCE zrozumiec i przyznac i nie miec nadzieji ze moja rodzina to ja i moj maz
Lubie go, kocham, nie chce byc z nikim innym, dba o nas, jak wypije alkohol to na drugi dzien nie ruszy a niestety wychowalam sie w rodzinie z problemem alkoholowym, jest nam dobrze razem, lubie z nim skes, lubie jak na mnie patrzy, mysli ze jestem wyjatkowa, dlugo sie o mnie starał (dwa razy odrzucilam zareczyny), chyba bylam niedojrzala, mam w nim oparcie i jeszcze nigdy jakoś srogo sie na nim nie zawiodłam. Jest przystojny, wysoki, ma dlugie łapska interesuje sie co robie w ciagu dnia, przychodzi do mnie do pracy, po pracy bo wie ze wole chodzic niz jezdzic to sie martwi zebym sama nie wracala po ciemku bo jeszcze mi cukier spadnie dlatego zawsze ma landrynki w kieszeni. NAPRAWDE Jak panikuje albo rycze to nie robi z tego tragedii tylko kaze mi sie przywolac do porzadku. Jest taki opanowany a z drugiej strony wystarczy ze na nie niego spojrze i widzi ze nie opanuje sie w danej sytacji ze smiechu, to ryknie smiechem i placze ze smiechu razem ze mna. Wkurza mnie jak nikt inny, nie pozwala mi sie przeciagnac w zwykłym barze z pizza bo mu to nie odpowiada. Jak pracuje,a pracuje w domu to jest totalnie dla mnie niedostepny. Jest wychowany w Wraszawie, jego dziadek byl załozycielem ROR- u w PKO Szkoda ze juz nie zyje, pewnie dostalibysmy jakis uczciwy kredyt Chociaz w sumie nie wiem czy pochwalałby nasze poczynania w staraniu sie o upragnione dziecko. Łukasz nie czyta ksiazek, a jest intelektualista. Ja uwielbiam, a on nawet nie chce zebym mu o nich opowiadala. Mimo wszystko chodzi po ksiegarniach, kupuje mi nowości i prenumeruje mi Womenshealth. Moze dlatego ze sobie prenumeruje Netfilm uwielbia nowości we wszystkich kategoriach i podsyla mi linki na maila w pracy. Obiecal ze jak za niego wyjde to bede szczesliwa. I z nim jest wszystko OK a i tak bierze profetril codziennie i powtarza jak mantre ze jak ja to i on. Niestety czasami mysle ze to ja go unieszczesliwiam bo wiem , ze byłby wspaniałam ojcem. A problemem jestem JA. I jak mam z tym zyc? On nawet nie chce slyszcec o adopcji komorki juz nie mowie zarodka? Ja wiem ze nie zostane sama bez dziecka i jestem skłonna pomyśleć o adpocji? Lukasz ?! Hmmm no nie raz mi udowodnil ze mnie kocha, ze jestem najwazniejsza. Ale czy przetrwamy tak ciezki temat? Nie wiem Lepiej zeby sie w koncu nasze in vitrowe szcescie udało bo bedzie problem.
