Kocham syna, ale...

[Maialis]

Poczekaj aż zacznie świadomie Mama mówić o ile już nie woła Mama.
Naucz się doceniać małe rzeczy.

Mam 2 synów. Jeden ma 10 lat, drugi ma rok. I każdy ich gest, mowa, zabawa i to jak się rozwijali /rozwijają dawały/dają mi największą satysfakcję.
Ich uśmiechy, raczkowanie, wstawanie i chodzenie, przytulanie mnie no nie wiem czy może być coś bardziej satysfakcjonującego dla matki.

Mama nie jest na pewno świadome, raczej tylko gaworzenie. Wstawać czy chodzić musi każdy, cieszy mnie tylko że to tak szybko nastąpiło u niego (raczkowanie szczególnie, bo pędzę się wysikać i zanim się do mnie dostanie to chociaż tyle zdążę zrobić). Przytulać się mu zdarzy, oczywiście jest to miłe, grzeje mi serce, chociaż jak jest to 12h w ciągu dnia kiedy na mnie wisi to trochę mniej

 

[Owulacja]

Przy dziecku nawet jakbym jej chciała dostarczyć inaczej to nie mam na to fizycznie czasu.

Hehe a zachorowało Ci już to dziecko na jakąś z pozoru dziwną chorobę? Na przykład 39,9stopni C gorączki w sobotę o północy?

 

[Owulacja]

Każdy się nauczył i przy każdym była Mama, która się uśmiechała do dziecka i cieszyła, że nabywa nowe umiejętności.
Ty tego nie potrafisz.
Mam wrażenie, że najlepiej jakby został już profesorem bo piszesz o nauce obcych języków. Wtedy będziesz bardziej szczęśliwa? Serio?

A zobacz jaka to presja nad tym dzieckiem od samego początku

 

[93kora]

Hehe a zachorowało Ci już to dziecko na jakąś z pozoru dziwną chorobę? Na przykład 39,9stopni C gorączki w sobotę o północy?

To jest dopiero hardkor.
Płaczę razem z dzieckiem, nie sypiam z Nim po nocach

 

[Maialis]

No a ja o czymś innym mówię.

Ale do nauki języków to i tak jeszcze macie kilka lat.

Może Ty po prostu nie umiesz żyć na spokojnie? Wiesz, tego życia bez adrenaliny warto się nauczyć. To się przydaje. Teraz ludzie doceniają slow life. To jest zwyczajnie zdrowsze niż robienie 5 tasków na bliskim deadlinie

Chciałabym bardzo, próbuję. Widzę sukcesy bo gdzie ja kiedyś bym chodzika 2h po lesie i się tym cieszyła, a teraz mi się zdarza. Ale przez większość czasu mi czegoś brakuje...

 

[Owulacja]

To jest dopiero hardkor.
Płaczę razem z dzieckiem, nie sypiam z Nim po nocach

No ja teraz dwie ostatnie nocki to był budzik na co godzinę i mierzenie temperatury, bo niby się zbiła, ale zaraz wracała

 

[Maialis]

Hehe a zachorowało Ci już to dziecko na jakąś z pozoru dziwną chorobę? Na przykład 39,9stopni C gorączki w sobotę o północy?

Zachorowało, jesteśmy świeżo po trzydniówce. Nie spałam, nosiłam, tuliłam, całowałam i nigdy się tak w życiu nie bałam.

 

[thepaszkov]

Każdy się nauczył i przy każdym była Mama, która się uśmiechała do dziecka i cieszyła, że nabywa nowe umiejętności.
Ty tego nie potrafisz.
Mam wrażenie, że najlepiej jakby został już profesorem bo piszesz o nauce obcych języków. Wtedy będziesz bardziej szczęśliwa? Serio?

Co za bzdury. Stawianie potrzeb dziecka zawsze nad siebie, przy każdym była mama cieszą się z postępów dziecka - matki promujące taka wyidealizowana różowa wizję macierzynsywa wpędzają inne kobiety w depresję i stany lękowe, bo jak to możliwe że ma cię teoretycznie zachwycać nauka siadania na nocnik i nic już więcej nie możesz od życia oczekiwać

 

[93kora]

A zobacz jaka to presja nad tym dzieckiem od samego początku

Widzę właśnie..
I to jest cholernie niesprawiedliwe bo mała istota nie ma swojego głosu..

 

[Lady Loka]

To jest dopiero hardkor.
Płaczę razem z dzieckiem, nie sypiam z Nim po nocach

Gorąco rekomenduję kombinację:
- 3dniówka z temperaturą 38-39
- dziecko plujące syropem i szukanie o 20 apteki z nurofenem w czopkach
- wychodzące jednocześnie WSZYSTKIE czwórki i trójki
- początek lęków nocnych

W lepsze noce przespię 3h ciągiem, w gorsze max 40min.