Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Czemu?chciałabym żebyś się miło zaskoczyła
ja mam jutro USG i podadzą datę transferu, a mnie nachodzą wątpliwości
i ja właśnie nie wiem czy powinnam mieć drugie dziecko bo mój 4 latek robi mi czasem takie odpaly że głowa mała
Dlaczego tak o sobie myślisz? Przecież przy naturalnych staraniach też tak jest że mimo zapłodnienia, nie zawsze jest implantacja. Tylko z tą różnicą że nie wiemy czy do niego doszło. Nie jesteś niczemu winna, takie jest życie, że jednym coś przychodzi z łatwizną a innym jak po gruzie. Najważniejsze w iv to nie poddawać się. Ja też próbuje już któryś rok, 2 stymulacje, w 1 aż 5 mrozaków, teraz tylko 1. Mimo tego w styczniu kolejna stymulacja. Wiecie że jestem już mamą, mogłabym dać sobie spokój, ale póki co walczę. I nie wiem jaki będzie efekt. Staram się podchodzić małymi krokami, nie wyobrażać sobie za dużo, cierpliwie czekam z nadzieją że i do mnie szczęście się uśmiechnie.
Tak myślę o sobie, bo pozwoliłam sobie uwierzyć, że może się uda, a życie robi sobie ze mnie śmiechy i patrzy z politowaniem.
Każda z nas miała, ma i będzie miała takie emocje. To nieodzowna część tego procesu, taki skutek uboczny. Każda z nas czuła że nie ma sprawiedliwości, każda była nie raz rozczarowana. Niestety, tych dziwnych uczuć trzeba się nauczyć. Ja po latach walki podchodzę do tego z ogromnym dystansem. Nie wiem jak to zrobiłam, ale jest mi wtedy łatwiej znieść porażkę. Mimo przejścia przez wiele porażek, i takich samych myśli jak twoje, nie poddaję się, walczę ostatkami sił. Nadzieja jest zawsze. A każdy kolejny dzień może o 360 st zmienić nasze życie na lepsze. Tylko my jesteśmy tymi, które o to szczęście muszą walczyć.
Uczę się żyć z tymi emocjami, nie mam wyjścia. Staram się sobie radzić najlepiej jak potrafię. Boję się, że to ja będę tym ułamkiem osób, na które kiedyś patrzyłam i myślałam "matko, ja bym tak nie mogla"...
Masz prawo to wszystko czuć. A nikt nie zrozumie Cię lepiej, niż my. Ja też przy poprzednim transferze pozwoliłam sobie uwierzyć. Też czułam, że los innym daje, a ze mnie się tylko śmieje.
Kochana! Ja nigdy nie miałam tyle zarodków... Tzn z początku - dzwonią w drugim dniu i mówią że np. wszystkie 5 komórek się pięknie zapłodniło... Po 3 dniach zatrzymują się w rozwoju i przy poprzedniej osiągnęłam z 6 zarodków- 1 blastke(podaną na świeżo -biochem) a teraz jedną podali świeża (transfer nieudany) druga zamrozili... Także nie tylko u Ciebie tak jest... W końcu musi się udać ! Mnie już raz się udało
przy trzecim podejściu. Teraz też będę miała 3 transfer i wierzę ,że może i do mnie uśmiechnie się los...także głowa do góry i myśl pozytywnie 
Różnie to jest, ja słyszałam od lekarzy, że lepiej odczekać 2-3 miesiące od poprzedniej stymulacji. W tym czasie warto wdrożyć intensywną suplementację, żeby podciągnąć jakoś komórek i nasienia, poszerzyć ewentualna diagnostykę, plus pewnie chodzi o czas żeby jajniki miały czas się uspokoić, zregenerować. I tak też plan był u mnie. Od lekarzy z którymi się konsultowałam słyszałam, że nie warto robić taśmowego podchodzenia do ivf.
Tylko wiesz, jajniki się regenerują po punkcji, a ja po punkcji jestem już 3 miesiące.
