Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Mnie to aż zginało. Ale to była chwila i zaraz wracało do normy. Jeszcze dwa tygodnie do wizyty [emoji5] i to będzie już II trymestr.tu chyba rozciaganie, bo czuc na calym brzuchu takie ciagniecie tez, dziwne i fajne uczucie
My chyba w ten sam dzien wizytujemyAnioo, mydream ja tez mam takie rozterki. Brzuch mniejszy tylko lekkie mdłości zero bólu piersi. Wizyta tez za 13 dni. Zyje tylko tym ze ten detektor mi przyjdzie i uda sie wysluchac dziecko. Eh a jak sie nie uda to dopiero zeswiruje. Co my kobiety przeżywamy to faceci nawet sie nie domyslaja. Hehe ja jak wariatka sie czuje całkowicie
Naprawde nie sadzilam, ze bede az tak panikowac i rozmyslac...
Mój M. jest typem cierpiącym w milczeniu, nigdy niczego nie da po sobie poznać, co mnie często do szału doprowadza. Przez takie zachowanie myślałam, że się nie przejmuje tak bardzo jak ja, że te wszystkie rozterki i lękipo stracie są mu obce... ale ostatnio mnie przytulił po moim kolejnym pesymistycznym monologu i powiedział, że on też się boi, że też płakał po naszej stracie, ale nigdy przy mnie, bo jak to określił, wydawało mu się, że przy moim cierpieniu jego ból jest niczym i to ja byłam wtedy najważniejsza. Usłyszałam, że mimo tego wszystkiego bardzo wierzy, że będzie dobrze. I nigdy przedtem nie poczułam takiej pozytywnej energii jak wtedy gdy usłyszałam te słowa. Poczułam, że naprawdę jesteśmy w tym razem i musimy myśleć pozytywnie również dla siebie nawzajemAnioo, mydream ja tez mam takie rozterki. Brzuch mniejszy tylko lekkie mdłości zero bólu piersi. Wizyta tez za 13 dni. Zyje tylko tym ze ten detektor mi przyjdzie i uda sie wysluchac dziecko. Eh a jak sie nie uda to dopiero zeswiruje. Co my kobiety przeżywamy to faceci nawet sie nie domyslaja. Hehe ja jak wariatka sie czuje całkowicie
Hihi, ja też ile razy w windzie już spodnie rozpinałam, buty rozwiązywałam, a tak winda staje na piętrze i wpadam akurat na sąsiada...My chyba w ten sam dzien wizytujemy
Dobrze wiedziec, ze nie tylko ja swiruje i przygladam sie sobie w lustrze jak kretyn
Wczoraj przezylam wymiotne chwile grozy. Pojechalismy zawiezc rodzinke na lotnisko, wzielam ze soba prowiant i ograniczylam picie przed wyjazdem i w drodze co by zaraz pecherz nie sciskal. Rodzinke pozegnalismy i wracamy do domku. Wszystko co wzielam do jedzenia zdazylam optiolic w drodze na lotnisko bo wyszlam z zalozenia, ze i tak za godzinke bedziemy w domku wiec luzik. No i to byl moj blad... utknelismy na 3h w korku, a autostradzie. Zadnego CPN, zadnego nawet krzaczka... Myslalam, ze oszaleje, zoladek sciska, wymioty podchodza a jeszcze nie mozna sie ruszyc po pecherz cisnie. Wiedzialam, ze jak otworze drzwi i zwymiotuje to zsikam sie pod siebie. Dzieki Bogu, ze jak bieglam z rozpietym i praktycznie opuszczonymi spodniami po klatce nie spotkalam zadnego sasiada
hahah chcialabym to widziecMy chyba w ten sam dzien wizytujemy
Dobrze wiedziec, ze nie tylko ja swiruje i przygladam sie sobie w lustrze jak kretyn
Wczoraj przezylam wymiotne chwile grozy. Pojechalismy zawiezc rodzinke na lotnisko, wzielam ze soba prowiant i ograniczylam picie przed wyjazdem i w drodze co by zaraz pecherz nie sciskal. Rodzinke pozegnalismy i wracamy do domku. Wszystko co wzielam do jedzenia zdazylam optiolic w drodze na lotnisko bo wyszlam z zalozenia, ze i tak za godzinke bedziemy w domku wiec luzik. No i to byl moj blad... utknelismy na 3h w korku, a autostradzie. Zadnego CPN, zadnego nawet krzaczka... Myslalam, ze oszaleje, zoladek sciska, wymioty podchodza a jeszcze nie mozna sie ruszyc po pecherz cisnie. Wiedzialam, ze jak otworze drzwi i zwymiotuje to zsikam sie pod siebie. Dzieki Bogu, ze jak bieglam z rozpietym i praktycznie opuszczonymi spodniami po klatce nie spotkalam zadnego sasiada
Mój M. jest typem cierpiącym w milczeniu, nigdy niczego nie da po sobie poznać, co mnie często do szału doprowadza. Przez takie zachowanie myślałam, że się nie przejmuje tak bardzo jak ja, że te wszystkie rozterki i lękipo stracie są mu obce... ale ostatnio mnie przytulił po moim kolejnym pesymistycznym monologu i powiedział, że on też się boi, że też płakał po naszej stracie, ale nigdy przy mnie, bo jak to określił, wydawało mu się, że przy moim cierpieniu jego ból jest niczym i to ja byłam wtedy najważniejsza. Usłyszałam, że mimo tego wszystkiego bardzo wierzy, że będzie dobrze. I nigdy przedtem nie poczułam takiej pozytywnej energii jak wtedy gdy usłyszałam te słowa. Poczułam, że naprawdę jesteśmy w tym razem i musimy myśleć pozytywnie również dla siebie nawzajem
No tak, jak się jeszcze karmi dziecko i się maluch przebudza, to jest trochę inaczej. Jak ja jeszcze karmiłam młodego w nocy, to często potem brałam go z jego łóżeczka do nas. No ale on był wtedy dużo mniejszy od niektórych Waszych maluchów. Jak miał rok, to już dawno nie przebudzał się w nocy (chyba, że chorował albo coś innego się działo) i przenieśliśmy go do drugiego pokoju.
No ja w ogóle tego uczucia już nie mam i też czasami przez to świruję.tu chyba rozciaganie, bo czuc na calym brzuchu takie ciagniecie tez, dziwne i fajne uczucie
No ja też właśnie ledwo żyję jak się zdarzy, że młody śpi z nami.
Ja swojego detektora nawet z półki nie wyciągam jeszcze. No może jak się okaże po prenatalnym, że jest ok, to tego samego dnia z ciekawości spróbuję. Jak wtedy nie znajdę, to odłożę detektor na półkę na kolejnych kilka tygodni.Anioo, mydream ja tez mam takie rozterki. Brzuch mniejszy tylko lekkie mdłości zero bólu piersi. Wizyta tez za 13 dni. Zyje tylko tym ze ten detektor mi przyjdzie i uda sie wysluchac dziecko. Eh a jak sie nie uda to dopiero zeswiruje. Co my kobiety przeżywamy to faceci nawet sie nie domyslaja. Hehe ja jak wariatka sie czuje całkowicie
wiesz ja uwazam, ze kazdy organizm jest inny bo w pierwszej ciazy inaczej to odczuwlam a i tak ciaza potem obumarla wiec chyba nie ma co porownywacNo tak, jak się jeszcze karmi dziecko i się maluch przebudza, to jest trochę inaczej. Jak ja jeszcze karmiłam młodego w nocy, to często potem brałam go z jego łóżeczka do nas. No ale on był wtedy dużo mniejszy od niektórych Waszych maluchów. Jak miał rok, to już dawno nie przebudzał się w nocy (chyba, że chorował albo coś innego się działo) i przenieśliśmy go do drugiego pokoju.
No ja w ogóle tego uczucia już nie mam i też czasami przez to świruję.
No ja też właśnie ledwo żyję jak się zdarzy, że młody śpi z nami.
Ja swojego detektora nawet z półki nie wyciągam jeszcze. No może jak się okaże po prenatalnym, że jest ok, to tego samego dnia z ciekawości spróbuję. Jak wtedy nie znajdę, to odłożę detektor na półkę na kolejnych kilka tygodni.
No i się poryczalam.Mój M. jest typem cierpiącym w milczeniu, nigdy niczego nie da po sobie poznać, co mnie często do szału doprowadza. Przez takie zachowanie myślałam, że się nie przejmuje tak bardzo jak ja, że te wszystkie rozterki i lękipo stracie są mu obce... ale ostatnio mnie przytulił po moim kolejnym pesymistycznym monologu i powiedział, że on też się boi, że też płakał po naszej stracie, ale nigdy przy mnie, bo jak to określił, wydawało mu się, że przy moim cierpieniu jego ból jest niczym i to ja byłam wtedy najważniejsza. Usłyszałam, że mimo tego wszystkiego bardzo wierzy, że będzie dobrze. I nigdy przedtem nie poczułam takiej pozytywnej energii jak wtedy gdy usłyszałam te słowa. Poczułam, że naprawdę jesteśmy w tym razem i musimy myśleć pozytywnie również dla siebie nawzajem
