Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Jak ja wyszłam ze szpitala z córką, to synek przez kilka dni nawet się przytulić do mnie nie chciał
był taki smutny, przytłoczony wszystkim. Ale gdzieś po miesiącu już się ustabilizowało.
U mnie wtedy mniej więcej zaczął się bunt dwulatka i trwa do dziś
To ja jednak nie powinnam narzekać. Chyba, że najgorsze przede mną...U mnie wtedy mniej więcej zaczął się bunt dwulatka i trwa do dziś
Dzieci są różne, mają różne temperamenty...tak samo Mamy - są różne, jedne spokojne wyważone inne roztrzepane. Ja od małego nadpobudliwa (na papierze stwierdzone). Zawsze lubiłam niepokorne dzieciaczki i wizja właśnie takiego mojego niegrzecznisia towarzyszyła mi od zawsze gdy myślałam o macierzyństwie...no i mam
. Mimo nieprzespanych nocy, hektolitrów łez, marzeń o wyjeździe w Bieszczady czy ogromnej chęci pierdzielniecia drzwiami to mnie bardziej zmęczyło by spokojne i ciche dziecko. 
No to żółwikCzytam ten wątek i juz mam stresamój synek (jedynak) ma 19mcy i też potrafi dać czadu. Tłumaczenia nie pomagają, odwracanie uwagi też nie. Ja szybko tracę cierpliwość i robię się nerwowa.
nic się nie stresuj tylko wbijaj na wątek i opisz w czym problem - mi ta burza mózgów na ten moment pomogła więc może i u Ciebie też coś pomoże. chwal się co tam
