Drogie ciocie dziś kończę pierwszy miesiąc ..co mogę powiedzieć , nie było łatwo , miałam chwilę załamania ,szczególnie na początku, tak dużo płakałam, tak nie umiałam siebie poradzić z karmieniem, tak nie chciałam pomocy mamy ani teściowej mimo że padałam z nóg, tak miałam wyrzuty że jestem zła matka bo nie karmie piersią i mam mało mleka, tak płakałam że się tak szybko poddałam, tak było mi ciężko mimo że miałam pomoc od męża....dziś ...jestem szczęśliwa ,inną , mama która radzi sobie mniej lub bardziej ale też prosi o pomoc i nie udaje super bohaterki. Dziś muszę powiedzieć że depresja poporodowa dopada wiele z nas , dziś mogę głośno powiedzieć że również ja przeszłam ale na szczęście umiarkowanie . Drogie przyszłe mamy nie udawajcie super bohaterek na początku nie jest łatwo, ale też nie odrzucacie pomocy od innych . Proście o nią jeśli macie taką możliwość buziaki . My dajemy już radę ,zaczęłam karmić tyle ile mam mleka resztę się dokarmiamy , nie deneruje się już tak i mój Oluś też jest spokojniejszy. Cały tydzień była u nas teściowa , dużo mi pomogła , a ja odpoczęłam psychicznie , dlatego żałuję że wcześniej odrzuciłam jej pomóc bo może dziś karmilabym tylko piersią ..no ale ...pozdrawiam serdecznie i trzymam kciukasy za wszystkie
Zobacz załącznik 1452870
współczuję. To jest właśnie najgorsze że najpierw się męczysz i rodzisz naturalnie, a później i tak kończy się CC
ja mam zupełnie inne odczucia, tylko że u mnie była planowana CC więc ja faktycznie leżałam miło i czekałam aż skończą. Chociaż u mnie pionizacja to też była maskara, umyłam sie dopiero po dwóch dniach bo dopiero wtedy byłam w stanie ustać chwilę.
DRAMAT, 6 miesięcy odciągałam, byłam mega udupiona, nic mnie nie cieszyło, nie mogłam nigdzie wyjść bo musiałam karmić albo odciągać, ale musiałam się poddać, laktator to nie dziecko, popyt przerósł podaż 
chyba ze mieszkacie razem to cięższa sprawa. Ale wiem, ze do życia po swojemu i bez „powinności” się dorasta i dojrzewa i trzeba na to naprawdę dużo czasu.
aż pewnego dnia mnie już tak podkur.. (przepraszam za te wulgaryzmy) że jej powiedziałam słuchaj mamo u mnie krótka piłka wkurzasz mnie nie życzę sobie takiego dogadywania, moje dziecko moje zasady a jak tak dalej będzie to nie będę przychodzic(mieszka 500m od nas) - i się uspokoiła skończyło się dogadywanie mi i krytykowanie. Natomiast teraz co? Co mam powiedzieć że traktują mnie jakbym kasy nie miała i nie stać mnie na kupienie nowego pluszaka czy poduszki oraz porównywania ciągłego do kuzynki i faworyzowania- pewnie i bym tak zrobiła gdyby nie mój mąż, bo jak mu o tym powiedziałam to stwierdził że przesadzam i nie doceniam że to z dobrego serca
ech... Wczoraj dostała pluszaka-taka papugę jeszcze brudna i "a to Ci dam następnym razem bo ja jeszcze wypiorę" na co powiedz, ialam ze nie spokojnie ja sobie ją wypiorę-po przyjściu do domu poszła w kosz. A najzabawniejsza sytuacja była niedawno przyjeżdżamy a ona wychody, i z taką duża piękna lalką dla Hani (myślałam że nowa) i mówię o mamuś dziękujemy ale nie musiałaś się wykosxtowywac (
no chyba że ma łyżeczkę to np jajecznicę łyżka weźmie - no ale przecież kawałka ziemniaka czy mięsa łyżka nie wepchnie do buzi z tacki
