ciężaróweczki po in vitro

[Kasiekt]

Drogie ciocie dziś kończę pierwszy miesiąc ..co mogę powiedzieć , nie było łatwo , miałam chwilę załamania ,szczególnie na początku, tak dużo płakałam, tak nie umiałam siebie poradzić z karmieniem, tak nie chciałam pomocy mamy ani teściowej mimo że padałam z nóg, tak miałam wyrzuty że jestem zła matka bo nie karmie piersią i mam mało mleka, tak płakałam że się tak szybko poddałam, tak było mi ciężko mimo że miałam pomoc od męża....dziś ...jestem szczęśliwa ,inną , mama która radzi sobie mniej lub bardziej ale też prosi o pomoc i nie udaje super bohaterki. Dziś muszę powiedzieć że depresja poporodowa dopada wiele z nas , dziś mogę głośno powiedzieć że również ja przeszłam ale na szczęście umiarkowanie . Drogie przyszłe mamy nie udawajcie super bohaterek na początku nie jest łatwo, ale też nie odrzucacie pomocy od innych . Proście o nią jeśli macie taką możliwość buziaki . My dajemy już radę ,zaczęłam karmić tyle ile mam mleka resztę się dokarmiamy , nie deneruje się już tak i mój Oluś też jest spokojniejszy. Cały tydzień była u nas teściowa , dużo mi pomogła , a ja odpoczęłam psychicznie , dlatego żałuję że wcześniej odrzuciłam jej pomóc bo może dziś karmilabym tylko piersią ..no ale ...pozdrawiam serdecznie i trzymam kciukasy za wszystkieZobacz załącznik 1452870

Super ze masz pomoc korzystaj.
Slodziak

 

[Ruda08]

O 19? Zazdro… Kuba jak ma drzemkę 2h to o 21, czasem 21.30 usnie :-/ tyle ze on już z pół roku przesypia noce do 7/8 bez pobudek

Tak wiem zaraz szefowa zostanie odmeldowana do spania. Wkładam ją do łóżka, daje mleczko i się ulatniam.
To widzisz my dopiero zaczynamy przesypiać noce

 

[fredka84]

Drogie ciocie dziś kończę pierwszy miesiąc ..co mogę powiedzieć , nie było łatwo , miałam chwilę załamania ,szczególnie na początku, tak dużo płakałam, tak nie umiałam siebie poradzić z karmieniem, tak nie chciałam pomocy mamy ani teściowej mimo że padałam z nóg, tak miałam wyrzuty że jestem zła matka bo nie karmie piersią i mam mało mleka, tak płakałam że się tak szybko poddałam, tak było mi ciężko mimo że miałam pomoc od męża....dziś ...jestem szczęśliwa ,inną , mama która radzi sobie mniej lub bardziej ale też prosi o pomoc i nie udaje super bohaterki. Dziś muszę powiedzieć że depresja poporodowa dopada wiele z nas , dziś mogę głośno powiedzieć że również ja przeszłam ale na szczęście umiarkowanie . Drogie przyszłe mamy nie udawajcie super bohaterek na początku nie jest łatwo, ale też nie odrzucacie pomocy od innych . Proście o nią jeśli macie taką możliwość buziaki . My dajemy już radę ,zaczęłam karmić tyle ile mam mleka resztę się dokarmiamy , nie deneruje się już tak i mój Oluś też jest spokojniejszy. Cały tydzień była u nas teściowa , dużo mi pomogła , a ja odpoczęłam psychicznie , dlatego żałuję że wcześniej odrzuciłam jej pomóc bo może dziś karmilabym tylko piersią ..no ale ...pozdrawiam serdecznie i trzymam kciukasy za wszystkieZobacz załącznik 1452870

Śliczny chłopczyk . Pamiętaj, że on cię kocha najbardziej na świecie
No i zupełnie nie rozumiem was kobietki z tą obsesją na punkcie karmienia piersią. To chyba te czasy wywieraja taką presję na kobietach . Nie masz mleka, luz, jest mm. Dziecko nie będzie głodne, a przeciez tylko o to chodzi. Nie rób sobie żadnych wyrzutów
Ja karmię mm z wyboru i wcale, ale to wcale, nie czuję się jakaś gorsza czy coś.

 

[Artemida90]

Śliczny chłopczyk . Pamiętaj, że on cię kocha najbardziej na świecie
No i zupełnie nie rozumiem was kobietki z tą obsesją na punkcie karmienia piersią. To chyba te czasy wywieraja taką presję na kobietach . Nie masz mleka, luz, jest mm. Dziecko nie będzie głodne, a przeciez tylko o to chodzi. Nie rób sobie żadnych wyrzutów
Ja karmię mm z wyboru i wcale, ale to wcale, nie czuję się jakaś gorsza czy coś.

To nie obsesja tylko u mnie akurat to było marzeniem, nie chciałam mm. Mm było łatwe a ja nie chciałam. Powiedziałam sobie ze jeśli naturalnie w ciąże zajsc nie mogę to chciałam urodzić naturalnie i będę karmić naturalnie. Urodzić się nie dało wiec zostało mi tyko karmienie. Taka namiastka tej naturalności.

 

[fredka84]

To nie obsesja tylko u mnie akurat to było marzeniem, nie chciałam mm. Mm było łatwe a ja nie chciałam. Powiedziałam sobie ze jeśli naturalnie w ciąże zajsc nie mogę to chciałam urodzić naturalnie i będę karmić naturalnie. Urodzić się nie dało wiec zostało mi tyko karmienie. Taka namiastka tej naturalności.

Ja rozumiem że ktoś chce karmić piersią, ale jak nie można z różnych przyczyn, to nie ma co płakać i się zadręczać
Płakać to można było w średniowieczu jak mleka modyfikowanego nie było

 

[fredka84]

Mnie zupełnie nie rusza to że naturalnie nie zaszłam ( choć oczywiście wolałabym nie mieć problemów, ale co poradzić), ze urodziłam przez CC i że karmię mm. Najważniejsze że mam swoje ukochane dziecko. Reszta się nie liczy

 

[Artemida90]

Ja rozumiem że ktoś chce karmić piersią, ale jak nie można z różnych przyczyn, to nie ma co płakać i się zadręczać
Płakać to można było w średniowieczu jak mleka modyfikowanego nie było

ale niestety mleko nie płynie każdej jak rzeka, trzeba powalczyć. Nie zamierzałam się poddać bo było ciężko. A mleczko było tylko trzeba było trochę poćwiczyć - a ćwiczył głównie mały - oj ćwiczył a dla mnie to była sama przyjemność. Już zanim meza poznałam wiedziałam ze jak zajdę w ciąże chce karmić piersią.
Wiec to nie było chwilowe, taki kaprys. Przygotowywałam się do tego pół zycia. A niestety piersi trzeba nauczyć wytwarzać mleko a to proces i nie ma co się poddawać jak jest trudno. Mm można podać zawsze ale po co się poddawać jesli już mleko się pojawiło?

 

[fredka84]

ale niestety mleko nie płynie każdej jak rzeka, trzeba powalczyć. Nie zamierzałam się poddać bo było ciężko. A mleczko było tylko trzeba było trochę poćwiczyć - a ćwiczył głównie mały - oj ćwiczył a dla mnie to była sama przyjemność. Już zanim meza poznałam wiedziałam ze jak zajdę w ciąże chce karmić piersią.
Wiec to nie było chwilowe, taki kaprys. Przygotowywałam się do tego pół zycia. A niestety piersi trzeba nauczyć wytwarzać mleko a to proces i nie ma co się poddawać jak jest trudno. Mm można podać zawsze ale po co się poddawać jesli już mleko się pojawiło?

Mi nie chodzi o poddawanie się. Wiadomo że to jest proces. Chodzi mi że niektóre kobiety robią z tego wielką dramę i wpędzają się niepotrzebnie w depresję . A po porodzie wiele nie trzeba żeby zacząć się zadręczać i wmawiać sobie ze się jest zła matką

 

[fredka84]

@Artemida90 ale sobie zrobiłysmy dyskusje na piątkowy wieczór

 

[Artemida90]

Mi nie chodzi o poddawanie się. Wiadomo że to jest proces. Chodzi mi że niektóre kobiety robią z tego wielką dramę i wpędzają się niepotrzebnie w depresję . A po porodzie wiele nie trzeba żeby zacząć się zadręczać i wmawiać sobie ze się jest zła matką

Mój ma 2
Lata a zadręczam się ze on nie chce jesc co mu ugotuje. Ze jestem zła matka, ze moglam lepiej rozszerzać dietę a się bałam.
Wiec teraz powinnam tez mieć depresje bo on nie chce. I teraz właśnie chce wrócić do tamtej chwili kiedy jedynym zmartwieniem było ze mam za mało pokarmu. Bo wtedy mogłam coś zrobić, a teraz jak on ma swoje zdanie to ciężko mu cokolwiek przemycić.