Ach,te wstrętne choróbska ...

[edyta27]

A którą rozważasz? Pneumo czy meningo?

A może obie?

 

[anineczka]

Przerazaja mnie te choroby
Pamietacie jak my bylysmy male?
Kto slyszal wtedy o tych chorobach?
Naszym rodzicom zylo sie lzej

 

[kinek]

Dokładnie Anineczko . Ja teraz boję się z Hanką iść do supermarketu, do tramwaju nawet nie wsiądę...żeby nie złapała jakiegoś świństwa
Ale powiem ci, że myśmy też chorowali, tylko inaczej...ja przechodziłam chyba wszystkie choroby wieku dziecięcego + anginy, dopóki mi nie wycięli migdałków i zapalenie jamy ustnej. Mama mówiła, że chyba z tydzień nic nie jadłam :sick:
No ale to wszystko lepsze niż sepsa, ratawirusy i inne paskudztwa

Edytko, biorę pod uwagę obie szczepionki

 

[Joanna MK]

Gorączka i jej objawy
Gorączka – sygnał choroby!
Podwyższenie temperatury ciała jest reakcją na działanie jakiegoś szkodliwego czynnika. Ważne jest więc wczesne rozpoznanie gorączki i ocena jej wysokości. Im gorączka wyższa – tym gwałtowniej rozwija się jakaś choroba i tym ważniejszym sygnałem o zagrożeniu zdrowia jest podwyższona temperatura.

Widocznym (lub odczuwalnym) objawem gorączki może być:

brak energii do działania, apatia, zmęczenie bez powodu
ból głowy połączony z tzw. wypiekami na policzkach
przyspieszony oddech, (ponad 40 oddechów na minutę)
przyspieszone tętno, (ponad 120 uderzeń na minutę);
brak apetytu, zwiększone pragnienie
dreszcze, obfite pocenie się
Stopnie nasilenia gorączki – mierzone pod pachą - określamy zwykle jako:


normalna temperatura to: 36 -37 stopni Celsjusza
stan podgorączkowy: 37,1-38 stopni Celsjusza
gorączka umiarkowana: 38,1-39 stopni Celsjusza
gorączka wysoka: powyżej 39 stopni Celsjusza

Pomiar gorączki
Temperatura mierzona w jamie ustnej jest wyższa o 0,3 stopnie Celsjusza, a w odbytnicy - o 0,5 stopni Celsjusza od mierzonej w tym samym czasie pod pachą. Temperaturę ciała możemy też mierzyć specjalnymi aparatami cyfrowymi, np. w uchu.

U niemowląt zwykle mierzymy temperaturę w odbycie, gdyż taki pomiar jest szybki, wygodny do przeprowadzenia i dokładny.
Toteż o gorączce u niemowląt i małych dzieci mówimy wówczas, gdy temperatura mierzona w odbycie wyniesie:

gorączka umiarkowana: powyżej 38,5 stopnia Celsjusza
gorączka wysoka: powyżej 39,5 stopnia Celsjusza

Przyczyny gorączki
Najczęstszą zewnętrzną przyczyną gorączki, zwłaszcza u małych dzieci - są przeziębieniowe infekcje wirusowe i ich powikłania.
W przypadku choroby przeziębieniowej gorączce towarzyszy kaszel i katar. W przypadku grypy: kaszel, katar, ból głowy i mięśni. W zapaleniu ucha środkowego - ból ucha. Gorączka jest zwiastunem wielu innych chorób, lub towarzyszy ich specyficznym objawom. Angina bywa czasem uboga pod względem objawów tzn. występuję podwyższona temperatura ciała i ból gardła. Do chorób, którym zwykle towarzyszy gorączka należą: infekcje żołądkowo-jelitowe (biegunka i wymioty); zapalenie pęcherza moczowego (parcie na pęcherz, pieczenie podczas oddawania moczu), niektóre choroby reumatoidalne. Gorączka nigdy nie powinna być bagatelizowana, gdyż w niektórych przypadkach może być objawem poważnej choroby ustrojowej, której innych objawów nie udało się zaobserwować.

Z doświadczeń medycyny klinicznej wynika następująca typologia przyczyn wysokiej gorączki:

zakażenia wirusowe, bakteryjne, chorobotwórczymi grzybami lub pasożytami,
choroby nowotworowe, (rak jasnokomórkowy nerki),
choroby układu nerwowego, (guz mózgu),
choroby układu krążenia, (zawał serca),
choroby przewodu pokarmowego, (zapalne choroby jelit),
choroby hematologiczne, (białaczki),
choroby endokrynologiczne, (nadczynność tarczycy),
choroby spowodowane czynnikami fizycznymi, (udar cieplny),
choroby w następstwie działania czynników chemicznych, (reakcja polekowa),
zaburzenia środowiska wewnętrznego, (odwodnienie),
kolagenozy, (lupus erythematodes),
z nieznanych przyczyn.
Klasyfikacja kliniczna stanów gorączkowych z podaniem reprezentatywnych przykładów (wg. Chattona):

 

[Joanna MK]

Gorączka u dzieci
Częste są specyficzne choroby niemowląt i małych dzieci wywołujące gorączkę i inne objawy. Pełne ukształtowanie systemu odpornościowego dziecka zajmuje bowiem ponad osiem lat, co sprawia, że dzieci do tego okresu są szczególnie podatne na różnego typu dolegliwości, które w niewielkim stopniu zagrażają osobom dorosłym.

Choroby wywołujące gorączkę u dzieci


odra (objawy: gorączka, zaczerwienione oczy, łzawienie, światłowstręt katar, ból gardła, męczący i suchy kaszel);
świnka (objawy: bolesny obrzęk poniżej uszu, obrzęk ślinianek podżuchwowych i podjęzykowych, szyja wyraźnie grubsza, gorączka);
różyczka (objawy: różowa wysypka, początkowo za uszami na szyi, a potem na całym ciele, powiększenie i bolesność węzłów chłonnych na potylicy, na szyi, niewielka gorączka);
zapalenie opon mózgowych (objawy: zły stan ogólny, gorączka, bóle głowy, wymioty, sztywność karku);
ospa wietrzna (objawy: czerwone plamki wypełniające się płynem surowiczym, a następnie pękające przy najmniejszym urazie; powstałe w to miejsce krosty pokrywają się strupami, które odpadają po 1-3 tyg.; gorączka do 40 °C).
inne - bolesne ząbkowanie, zapalenie ucha środkowego, gorączka trzydniowa, inne stany zapalne.
Ponadto przyczyną podwyższonej temperatury mogą być:
zapalenie oskrzeli i oskrzelików, zapalenie płuc, reakcja na szczepienia ochronne, oparzenie słoneczne, reakcje alergiczne, choroby układu odpornościowego, oraz inne stany zapalne. itp.

Grypa i przeziębienie
Pragnę wspomnieć , że należy odróżnić czy dolega nam przeziębienie czy też nasz organizm zaatakowała grypa.

Grypa i przeziębienie (zaziębienie) - to najczęstsze przypadki zakażenia górnych dróg oddechowych. Obie infekcje wywoływane są przez wirusy. Obydwu tym infekcjom towarzyszą wspólne objawy - zmęczenie, ból gardła, katar, kaszel, gorączka – jak też wyraźnie zróżnicowane nasilenie tych objawów. Większość przypadków grypy rozgrywa się w podobnych przedziałach czasu: zwykle około tygodnia, choć wynikające z tego osłabienie, brak energii i depresja mogą trwać nawet kilka tygodni dłużej.

Jeśli chodzi o zaziębienie powrót do zdrowia następuje szybciej.

Leczenie grypy i przeziębienia

Cele leczenia objawowego grypy i przeziębi

zmniejszenie zapalenia i obrzęku śluzówki nosa i gardła
zmniejszenie bólu
wyregulowanie termostatu organizmu (obniżenie gorączki w grypie)
ułatwienie wykrztuszania wydzieliny kataralnej
zahamowania rozwoju bakterii rezydujących w gardle
Leki stosowane w celu złagodzenia objawów.

leki przeciwzapalne i przeciwbólowe
leki przeciwgorączkowe
leki zmniejszające obrzęk błony śluzowej jam nosowych
leki przeciwkaszlowe - w przypadku suchego i męczącego kaszlu
leki antyseptyczne i bakteriobójcze, w tym preparaty ziołowe
niekiedy, jeśli występuje katar – leki zmniejszenie obrzęk śluzówki nosa
Ponadto zaleca się chorym leżenie w łóżku i obfite nawadnianie.

Gorączka trzydniowa u dzieci
Gorączka trzydniowa to choroba niegroźna, lecz bardzo zakaźna zwana również rumieniem łagodnym – to choroba, na którą chorują dzieci między 6 a 36 miesiącem życia. Zwykle trwa od 3 do 5 dni. Okres inkubacji tej infekcji wirusowej to 5 do 15 dni. Nabywa się po niej odporności na całe życie.

Choroba zaczyna się nagłym wystąpieniem wysokiej temperatury, 39-40oC, bez żadnych innych poprzedzających objawów. Gorączka trwa trzy dni, a gdy opadnie, pojawia się na tułowiu czerwona wysypka (jak przy szkarlatynie czy różyczce). Plamy szybko ustępują z tułowia, a pojawiają się na szyi, rękach i nogach. Po dwóch dniach wysypka znika całkowicie. Jej wystąpienie oznacza koniec choroby, dziecko wówczas przestaje zarażać.

Leczenie gorączki trzydniowej

Obniżać dziecku gorączkę, ubrać lekko, dbać, by w domu nie było za gorąco. Dla zbicia temperatury można stosować chłodne okłady na czoło i kark, przecierać czoło gąbką zmoczoną w letniej wodzie, zawijać łydki lub – gdy te zabiegi nie skutkują – użyć środków farmaceutycznych przeciwgorączkowych. Trzeba podawać dziecku dużo płynów; jeśli nie chce jeść, nie musi, wystarczy, aby dużo piło. Póki trwa gorączka, aż do wystąpienia wysypki, dziecko powinno pozostać w domu. Można podać dziecku czopki dla dzieci viburcol.

Bolesne ząbkowanie
Kolejną przyczyna gorączki u małych dzieci jest ząbkowanie które rozpoczyna się pomiędzy 6 a 7 miesiącem życia. U wcześniaków ząbkowanie dokonuje się średnio o miesiąc później, niż u dzieci donoszonych. Ząbkowaniu towarzyszy stan zapalny Zapalenie dziąsła może się potęgować, w zależności od zaburzeń wyrzynania się ząbka. Trudno też nie zauważyć tego, że dziecko jest w tym okresie nadpobudliwe, nie chce jeść, często budzi się w nocy, ma trudności z zasypianiem. u niektórych malców może się pojawić gorączka i to wysoka. Można zmniejszać objawy ząbkowania u dzieci poprzez przemywanie naparem z rumianku; zaparzamy koszyczki kwiatu rumianku, moczymy w nim kawałek sterylnej gazy, owijamy ją na palec i delikatnie pocieramy dziąsła.
Starszemu dziecku możemy dać coś twardego do gryzienia, najlepiej marchewkę lub kawałek jabłka.
Również w przypadku silnych objawów możemy podać środki farmakologiczne które są do nabycia w aptekach bez recepty.

Zapalenie ucha środkowego
To choroba infekcyjna ucha objawiająca się bólem ucha, uczuciem jego zatkania oraz osłabieniem słuchu. Zwykle towarzyszącym objawem jest wyciek surowiczej, śluzowej lub ropnej wydzieliny z ucha. Często początkowym objawem jest swędzenie wewnętrznej części małżowiny usznej oraz uczucie mokra.

Ta choroba dotyczy najczęściej niemowląt i małych dzieci, rzadziej dzieci starszych. U osób dorosłych choroba występuje sporadycznie. Wiele dzieci poniżej 2 roku życia przechodzi zapalenie ucha przynajmniej raz w życiu. Po 7 roku życia dzieci chorują już rzadziej. Ryzyko zachorowania na ostre zapalenie ucha środkowego wywołują jesienno-zimowe wirusowe infekcje grypowe i przeziębieniowe. Nie mniejszym zagrożeniem zachorowania są inne wirusowe choroby zakaźne: odra, ospa wietrzna, wirusowa angina (jak i bakteryjna), itp. Zakażenia wirusowe inicjują 9 na 10 przypadków zachorowań.

Predyspozycje fizjologiczne sprzyjające zachorowaniu, zwłaszcza u małych dzieci

krótki okres karmienia piersią
niedojrzały układ odpornościowy u niemowląt i małych dzieci (dojrzałość osiąga ok. 12 roku życia)
trąbka słuchowa - szeroka, krótka, a u niemowląt „ziejąca”
przerost tkanki limfatycznej (gardła i ucha)
podobieństwo błony śluzowej ucha i dróg oddechowych
Uwaga, u małych dzieci sprzyja zapaleniu ucha bierne palenie tytoniu przez rodziców oraz zanieczyszczenie środowiska za oknem, (spaliny samochodowe, smog, itp.)

 

[Joanna MK]

Gorączka szkodzi, czy leczy?
Stan podgorączkowy, umiarkowana i wysoka gorączka występują w bardzo wielu chorobach.
Gorączka, choć jest naturalną reakcją obronną organizmu, może być groźna, szczególnie gdy jest bardzo wysoka, gdyż wyczerpuje organizm. Wszakże prostaglandyny, które podnoszą temperaturę i wywołują gorączkę wywołują również uczucie osłabienia i zmęczenia. Może doprowadzić również do niewydolności krążenia. Przy wysokiej gorączce pojawiają się dreszcze, obfite pocenie się, a u dzieci poniżej 3 roku życia nawet drgawki z utratą przytomności. Gdy jest temperatura jest bardzo wysoka i znacznie przekracza 40 stopni Celsjusza zagraża nieodwracalnymi zmianami i śmiercią. Dlatego trzeba ją racjonalnie obniżyć.
Człowiek wytrzymuje temperaturę podwyższoną do 42-43 stopni Celsjusza.
Powyżej tej granicy występuje denaturacja, czyli ścinanie się białka w komórkach. Szczególnym zagrożeniem jest wysoka gorączka połączona z odwodnieniem. Wysokie odwodnienie zahamowuje wydzielania potu, co łącznie wywołuje tak zwany udar cieplny, który kończy się śmiercią w stanie wstrząsu, przy temperaturze wewnętrznej stopni Celsjusza. Tak wysokie przegrzanie organizmu (hipertermia) rozwinąć się może również pomimo wydzielania potu i prowadzi wówczas do apatii, zmęczenia, zaburzeń psychicznych i wegetatywnych, a w skrajnych przypadkach do śmierci w wyniku zapaści sercowo-naczyniowej.

Długotrwała podwyższona temperatura ciała wyniszcza organizm i może doprowadzić do niewydolności układu krążenia.Szczególnie niebezpieczne są gwałtowne narastania i spadki gorączki. W czasie gwałtownego spadku chory silnie się poci, czuje się zmęczony i osłabiony. W tym stanie największe zagrożenie występuje ze strony układu krążenia, może bowiem dojść do jego ostrej niewydolności, której pierwszymi objawami są: bladość, oblanie zimnym potem, zaostrzenie rysów twarzy, spadek ciśnienia krwi.

Zaobserwowany korzystny wpływ gorączki na przeżywalność zwierząt laboratoryjnych podczas infekcji bakteryjnych i wirusowych, nasunął przypuszczenie, że stan ten jest w niektórych przypadkach i pewnym stopniu nasilenia jedną z reakcji obronnych organizmu. Pogląd ten bywa jednak kwestionowany, gdyż tylko niektóre bakterie (np. gonokoki) giną w temperaturze około 41 oC, natomiast większość bakterii i wirusów w wysokiej temperaturze może nawet zwiększać swoją aktywność w tych warunkach.

Dowody leczniczego wpływu gorączki.
Pomimo braku zgodności, co leczniczej roli gorączki istnieją dowody, że zmniejsza ona stężenia żelaza i cynku w osoczu, przez co wpływa hamująco na rozwój bakterii chorobotwórczych. Jeżeli wzrost temperatury pod wpływem choroby jest nieznaczny, może to oznaczać to, że gorączka pomaga organizmowi. Przypuszcza się, że lekko podwyższona temperatura pobudza do większej aktywności mechanizm odpornościowy człowieka. Gorączka zwiększa także ukrwienie tkanek, dzięki czemu umożliwia szybsze przedostanie się komórek obronnych i leków do miejsca infekcji. Dlatego na ogół uważa się, że podwyższenie temperatury ciała do stanu podgorączkowego – w granicach 37,1°C - 38°C (a nawet wyższe) - jest naturalną reakcją obronną organizmu, która pomaga zwalczać drobnoustroje chorobotwórcze, które wtargnęły do organizmu. Ale oczywiście pod warunkiem, że stan podgorączkowy (czy nawet umiarkowana gorączka) jest ściśle związany z przebiegiem konkretnej choroby i po jej wyleczeniu całkowicie ustępuje.

Podstawowe zasady samokontroli gorączki:

W okresie rozwoju choroby mierzymy gorączkę, co cztery godziny i zapisujemy pomiar.
Mierzymy również, gdy pojawią się dreszcze, wypieki na twarzy, błyszczące oczy, przyspieszenia tętna i oddechu lub zaburzenia świadomości.
W okresie rekonwalescencji wystarczy mierzyć temperaturę 2 razy dziennie (rano i wieczorem).
Jeżeli gorączka mierzona pod pachą nie przekracza 37,5°C - 38°C.
Przy takich temperaturach możemy obniżyć temperaturę bez pomocy leków - przez podawanie zwiększonej ilości płynów, pojenie herbatkami ziołowymi o działaniu napotnym i bakteriobójczym z lipy, czarnego bzu lub malin. Można również stosować chłodne okłady na kark, czoło i pachwiny.

Gorączka powinna być leczona farmakologicznie, gdy sięga powyżej 38°C.
Zasadą leczenia jest ponowne ustawienie termostatu organizmu tak, by przywrócić temperaturę do około 37°C. Wysoką gorączkę można zbić, stosując chłodne, często odświeżane okłady. Jeśli gorączce towarzyszy pocenie się, oznacza to zazwyczaj, że gorączka ustępuje. Proces ten można przyspieszyć podając choremu duże ilości ciepłych płynów.
Obniżanie gorączki
Dzieciom, które nie skończyły 12. roku życia, z zasady obniżamy gorączkę przy pomocy paracetamolu, lub ibuprofenu. U dorosłych stosujemy ponadto kwas acetylosalicylowy, naproksen, i inne niesteroidowe środki lecznicze.
Ostrzeżenie przed salicylanami
Dzieciom do lat 12 zalecany jest paracetamol, ewentualnie ibuiprofen, a nie kwas acetylosalicylowy. Unikamy kwasu acetylosalicylowego ponieważ może się przyczynić do wystąpienia tzw. zespołu Reye’a. Choroba ta, choć rzadka, stanowi zagrożenie dla życia dziecka. Dochodzi do niej zwykle kilka dni po przebyciu grypy lub ospy wietrznej, gdy dziecku podano kwas acetylosalicylowy dla złagodzenia objawów i obniżenia gorączki.
U małych dzieci wysoka temperatura może wywołać drastyczne objawy.
U dzieci, przy wysokiej gorączce mogą wystąpić drgawki gorączkowe. Dziecko nagle sztywnieje, drżą mu ramiona i nogi, niekiedy też całe ciało. Taki atak drgawek z reguły nie trwa dłużej niż pięć minut i na ogół nie jest niebezpieczny. Jednak o fakcie tym należy bezwzględnie powiadomić lekarza. U małych dzieci z wysoką gorączką istnieje niebezpieczeństwo odwodnienia organizmu, jeśli spożywają niewystarczającą ilość płynów.

 

[Joanna MK]

Kiedy w gorączce należy bezwzględnie zasięgnąć porady lekarza:

temperatura jest wyższa niż 40 °C,
wysoka temperatura utrzymuje się ponad 48 godzin,
występują trudności z oddychaniem, bóle żołądka, trudności z oddawaniem moczu z towarzyszącą gorączką,
następuje nagły wzrost gorączki, której towarzyszą inne symptomy, takie jak drętwienie szyi, wymioty, światłowstręt,
gorączka pojawia się u dziecka, które ma mniej niż sześć miesięcy,
któryś z symptomów utrzymuje się, pogarsza lub pojawiają się nowe.
Co może zalecić lekarz?
Przeprowadzi dokładne badania dla znalezienia przyczyny gorączki. Może się okazać konieczne pobranie wymazu z gardła lub wykonanie badania krwi i moczu. Zazwyczaj lekarz przepisuje leki przeciwbólowe oraz obniżające gorączkę. Jeśli doszło do infekcji bakteryjnej, lekarz może przepisać antybiotyki.

Naturalne metody obniżania gorączki
Gorączkę można obniżać także metodami fizycznymi – czyli tzw. naturalnymi, które, jeśli stosowane są z rozsądkiem, są skuteczne i nieszkodliwe.

Okłady na klatkę piersiową
Gruby ręcznik bawełniany lub tetrowe pieluchy zanurzamy w ciepłej wodzie i wyciskamy. Okład należy następnie rozprostować i ułożyć na suchym ręczniku o identycznych wymiarach, położyć na nim dziecko, zawinąć, lekko przykryć i pozostawić tak przez 10–15 minut. Po tym okresie zabieg należy powtórzyć.

Kąpiel ochładzająca
Dziecko umieszcza się w wannie pełnej wody o temperaturze o 1oC niższej niż temperatura ciała. Następnie przez dopuszczanie zimnej wody temperaturę kąpieli obniża się do 32–30oC. Jest to metoda bardzo skuteczna, obciąża jednak znacznie układ krążenia i dlatego powinna być stosowana tylko wtedy gdy zawiodą inne sposoby a układ krążenia chorego jest stabilny.

.

 

[Joanna MK]

ALARM GORĄCZKOWY
Należy pilnie wezwać lekarza, gdy:

U niemowlęcia poniżej 6 m-ca życia pojawi się wysoka gorączka
Jeśli u dziecka powyżej 1 roku wysoka gorączka utrzymuje się przez 1-2 dni.
Jeśli gorączka przekroczy 40°C i nie spada mimo zastosowania leków przeciwgorączkowych.
Gdy wystąpiły drgawki gorączkowe.
Gdy dziecko z gorączką nie może przechylić głowy do przodu (sztywność karku).
Jeśli dziecko z wysoka gorączką nie chce wypijać wystarczającej ilości napojów.
Gdy dziecko ma silne bóle.
Czego oczekiwać od wezwanego lekarza?
Lekarz powinien dokładnie zbadać dziecko, aby znaleźć przyczynę gorączki. Może się okazać się konieczne pobranie wymazu z gardła lub wykonanie badania krwi i moczu dziecka. Zazwyczaj lekarz przepisuje leki przeciwzapalne i przeciwbólowe obniżające gorączkę i łagodzące objawy jej towarzyszące. Jeśli stwierdzi, że doszło do infekcji bakteryjnej może przepisać antybiotyki.

Zasada leczenia choroby wywołującej gorączkęCzęste są specyficzne choroby infekcyjne niemowląt i małych dzieci wywołujące gorączkę i inne objawy. (wymieniliśmy je na wstępie) Wykrycie choroby będącej przyczyną gorączki i odpowiednie jej leczenie prowadzi zwykle do normalizacji temperatury. Takie podejście oznacza zasadę jednoczesnego leczenia choroby wywołującej gorączkę i objawów gorączki

 

[Joanna MK]

DRGAWKI GORĄCZKOWE
Przyczyną drgawek występujących u noworodków może być zmęczenie okołoporodowe, przemijające zaburzenia metaboliczne lub niekiedy predyspozycje rodzinne (np. tzw. łagodne drgawki noworodków). Jeżeli jednak napady drgawek wykraczają poza okres noworodkowy i wczesnoniemowlęcy - wówczas należy brać pod uwagę możliwość zakwalifikowania tych napadów jako padaczkowe.
U małych dzieci, najczęściej u chłopców w wieku od 6 miesiąca życia do 6 roku życia mogą występować tzw. drgawki gorączkowe, które najczęściej ustępują samoistnie. Drgawki gorączkowe pojawiają się w następstwie temperatury ciała powyżej 38oC, często w przebiegu chorób wirusowych. Mają postać uogólnionego napadu toniczno- klonicznego lub tonicznego. Trwają od kilkudziesięciu sekund do kilku minut. Jeżeli drgawki gorączkowe występują wielokrotnie w ciągu tego samego dnia i powtarzają się kilkakrotnie w ciągu roku określa się je mianem drgawek gorączkowych złożonych, które w 10% przypadków zapowiadają rozwój padaczki.
Leczenie drgawek gorączkowych polega na obniżaniu gorączki przez schładzanie ciała (chłodne okłady na głowę, klatkę piersiową i kończyny), podawaniu leków przeciwgorączkowych (paracetamol, ibuprofen, metamizol) oraz stosowaniu doraźnie leków przeciwdrgawkowych. W przypadku skłonności dziecka do drgawek gorączkowych w trakcie infekcji nie wolno dopuszczać do wzrostu temperatury ciała, można ewentualnie profilaktycznie podać lek przeciwdrgawkowy w postaci czopka.

 

[Luleczka]

pisze tutaj zeby się doradzic

zadzwoniłą dziś do mnie babka z przychodni, z zapytaniem czy ma zamawiać dla mojej Julki szczepionkę przeciwko pneumokoki, poinformowała mnie że powinnam ja zaszczepić ponieważ:
1. od października to szczepienie będzie obowiązkowe dla dzieci poniżej 2 lat - a że Julka w październiku będzie miała 2 lata skończone to juz jej to szczepienie nie będzie obowiązywało, a teraz jest najlepszy okres zeby podać szczepionkę, zeby druga dawkę podać przed skończeniem drugiego roku życia dziecka ( po 2 miesiącach sie podaję druga dawkę)
2. wiedzą że mamy wyjechać, bo poprosiłam o ksero z Julki karty, żeby zabrać ze soba, i w UK te szczepienia są obowiazkowe...

dzwoniłąm na konsultacje jeszcze do drugiego pediatry ( takiego co jeździmy prywatnie do niego) i powiedział szczepić bezwzglednie

Dziewczyny co mam robić??

Pomijając to ze są to dla mnie dodatkowe ogromne koszta ( u nas 280 zł za jedna), to bardzo boję się powikłań...ehhh co mam robić????????