Hej dziewczyny, jestem i u nas bez zmian. Codziennie podcztuję, ale podłapałam kiepski nastrój i nie mam weny na pisanie, mam zupełnie inny świat niż teraz Wy. Dobija mnie martwienie się o dziecko, czy przeżyje, a jeśli tak to czy będzie zdrowe. Dlaczego ta druga kruszynka obumarła, juz napewno zdążyło jej zapykać serduszko bo była spora. Czasem sobie myślę, jak to by bylo z bliźniakami.
Zbiera mi się ogromny zal do mojej tesciowej, nie wiem czy jej kiedykolwiek podaruję, że wtedy kiedy to się zaczęlo to zamaist mi pomoc to pojechala w odwiedziny do córki, musiałam sama Stasia kąpać, a nie powinnam była bo już plamiłam, a męza nie było. Ale stanęła już ubrana w drzwiach i się pyta czy może jechać, to głupio było mi powiedziec, żeby została. A teraz moja mama wyjeżdza w czwartek, sama jest chora, a teraz jeszcze przed nią biobsja. Bede musiala wrocic do prawie normalnego trybu życia. Mąż się stara, ale ma podpisywane umowy i zobowiązania, sam nas utrzymuje, musi zarabiać, tyle ile może to mi pomaga, ale napewno żadne leżenie nie wchodzi w grę.
Staś zrobił się agresywny w stosunku do mnie, chyba dlatego że się z nim nie bawię tyle co ostatnio. Mąż odbębnia z nim półgodzinne spacerki, pozwalam mu oglądać więcej telewizji. Ogólnie cierpi dziecko na tej całej sytuacji.
Muszę się jakoś pozbierać i przetrwać to co los nam przygotował, ale druga zagrożona ciąża, ta cała niemożność, niepweność przerosła mnie. W pierwszej ciąży byłam silniejsza. Ciekawe czy się komuś chciało czytać te wypociny, jeśli tak to podziwiam.
Kasiu - pisałaś że miałaś sporego krwiaka - w których tygodniach ciąży on był i jak długo się wchłaniał?
Zbiera mi się ogromny zal do mojej tesciowej, nie wiem czy jej kiedykolwiek podaruję, że wtedy kiedy to się zaczęlo to zamaist mi pomoc to pojechala w odwiedziny do córki, musiałam sama Stasia kąpać, a nie powinnam była bo już plamiłam, a męza nie było. Ale stanęła już ubrana w drzwiach i się pyta czy może jechać, to głupio było mi powiedziec, żeby została. A teraz moja mama wyjeżdza w czwartek, sama jest chora, a teraz jeszcze przed nią biobsja. Bede musiala wrocic do prawie normalnego trybu życia. Mąż się stara, ale ma podpisywane umowy i zobowiązania, sam nas utrzymuje, musi zarabiać, tyle ile może to mi pomaga, ale napewno żadne leżenie nie wchodzi w grę.
Staś zrobił się agresywny w stosunku do mnie, chyba dlatego że się z nim nie bawię tyle co ostatnio. Mąż odbębnia z nim półgodzinne spacerki, pozwalam mu oglądać więcej telewizji. Ogólnie cierpi dziecko na tej całej sytuacji.
Muszę się jakoś pozbierać i przetrwać to co los nam przygotował, ale druga zagrożona ciąża, ta cała niemożność, niepweność przerosła mnie. W pierwszej ciąży byłam silniejsza. Ciekawe czy się komuś chciało czytać te wypociny, jeśli tak to podziwiam.
Kasiu - pisałaś że miałaś sporego krwiaka - w których tygodniach ciąży on był i jak długo się wchłaniał?
twierdzi że jej nie boli, ale kto ją tam wie.
wściekła/y: na wstepie usłyszałam od lekarza, który przymował mnie na oddział, że już niedługo to potrwa, a jak się rozpłakałam to zapytał oburzony -co to za panika- wchłaniał się dobre trzy tygodnie, ale miałam całkowity zakaz chodzenia bo chodzenie podrażnia krwiaka. Tak więc wbrew zakazom chodziłam jedynie do kibelka (miałam basen przy sobie, ale raz spróbowałam to się podejszczałam 
) i pod prysznic. Nie krwawiłam, krwiak się wchłonoł. Z poczatku miałam boleści brzucha, ale po podaniu lekarstw ustapiły. Brałam duphaston na zmiane z luteiną pod język, zastrzyki w dupsko co trzy dni (nie pamietam niestety już nazwy) i tyle. Co najważniejsze to pozytywne myślenie i odpoczywanie. Wiem, że w sytuacji kiedy ma się małe dziecko potrzebujące uwagi nie jest to łatwe. Sama nie wyobrażam sobie takiej sytuacji. Trzymam za Ciebie Kochana kciuki i za Twoje maleństwo.