Myślę, ze każdej z nas przydadzą się informacje z artykułów które tu zacytuję (nie podaję linka bo to z płatnego forum)
Szczepienia ochronne są powszechną, bezpieczną i tanią metodą zapobiegania groźnym chorobom zakaźnym, które w czasach przed wprowadzeniem masowego uodparniania zbierały ogromne żniwo wśród dzieci, a szczególnie tych najmłodszych. Wokół szczepień narosło wiele mitów i nieprawdziwych przekonań. Każde szczepienie wiąże się wprawdzie z ryzykiem powikłań, jednak zdarzają się one niezwykle rzadko i mają łagodny przebieg. Znacznie większe zagrożenie stanowi dla dziecka zachorowanie na którąkolwiek z chorób przeciwko którym wykonuje się szczepienia.
Czasami (ale rzadko) szczepienia odracza się. Przyczyną są tzw. przeciwwskazania czasowe, najczęściej są to zakażenia gardła, migdałków, ucha i oskrzeli. Przeciwwskazaniem czasowym może być również zakażenie układu moczowego oraz biegunka. Przy kontrolnej wizycie w poradni, po wyzdrowieniu dziecka jest ono szczepione (wydłużona przerwa między szczepieniami nie wpływa negatywnie na wytworzenie odporności, jednak nie należy zwlekać ze zgłoszeniem się na szczepienie). Bardzo rzadko zdarzają się tzw. przeciwwskazania trwałe do szczepień i są to:
· choroby układu nerwowego- do szczepienia przeciwko krztuścowi (o tym czy dziecko może być zaszczepione decyduje neurolog dziecięcy)
· zaburzenia odporności- do szczepienia przeciwko gruźlicy, śwince, odrze, różyczce oraz doustnej szczepionce przeciwko polio (ale nie podskórnej)
· alergia na białko jaja kurzego, niektóre antybiotyki lub inne substancje stanowiące składnik szczepionek: żelatyna, tlenek glinu.
Mogą być szczepione:
· wcześniaki
· dzieci z alergią, chorujące na astmę, poddawane odczulaniu
· dzieci zażywające antybiotyki
· dzieci zażywające niskie doustne dawki sterydów, lub sterydy wziewnie lub w maściach
Kalendarz szczepień obowiązkowych
Cykl szczepień ochronnych zaczyna się w pierwszej dobie życia dziecka kiedy to noworodek zaszczepiony zostaje pierwszą dawką rekombinowanej szczepionki przeciwko WZW typu B podawaną domięśniowo oraz pierwszą dawką żywej szczepionki przeciwko gruźlicy BCG (szczepionka uzyskana z atenuowanego mutanta prątka bydlęcego) podawaną śródskórnie. Odczyn po zaszczepieniu BCG pojawia się po paru tygodniach jako niewielka ropiejąca zmiana, nie wymagająca żadnego postępowania leczniczego poza zachowaniem sterylności i ochroną przed urazem. Po kolejnych kilku tygodniach w miejscu tym tworzy się strupek, a następnie blizna, którą ocenia się w dwunastym miesiącu życia dziecka. Wielkość blizny poniżej 3 mm, świadczy o nieprawidłowym podaniu szczepionki, co związane jest z koniecznością ponownego zaszczepienia dziecka. Dzieci , u których rozmiar blizny przekracza 3 mm nie wymagają doszczepienia. U niemowląt, które miały styczność z osobą chorą na gruźlicę wykonuje się w dwunastym miesiącu życia próbę tuberkulinową. Dzieci z ujemnym wynikiem próby powinny zostać zaszczepione w dniu jej odczytania.
Pierwsza dawka szczepionki przeciw WZW typu B jest początkiem cyklu szczepienia przeciwko tej chorobie zgodnie ze schematem 0-1-6. Noworodkom matek z obecnym antygenem HBs podaje się równocześnie ze szczepieniem dawkę immunoglobuliny HBIG. Takie postępowanie zwiększa odpowiedź poszczepienną. U dzieci zaszczepionych w okresie noworodkowym nie przewiduje się doszczepiania w późniejszym czasie.
W siódmym tygodniu życia tj. po ukończeniu przez niemowlę sześciu tygodni wykonywana jest pierwsza dawka pierwotna szczepienia podstawowego DPT. Szczepionka DTP zawiera toksoidy: tężcowy (oczyszczone anatoksyny adsorbowane na wodotlenku glinu) i błoniczy oraz w zależności od formy szczepionki zabite całe komórki Bordetella pertussis tzw. DTwP lub tylko część białek tej bakterii tzw. DTaP (postać acelularna). W kalendarzu szczepień obowiązkowych nadal znajduje się DTwP, chociaż szczepionka acelularna jest postacią zalecaną, z powodu jej większego bezpieczeństwa i mniejszej ilości niepożądanych odczynów poszczepiennych. Zaleca się również aby wraz z pierwszą dawką szczepionki DTP oraz drugą dawką szczepionki przeciwko WZW B podawać szczepionkę przeciwko Haemophilus influenzae typu B (HiB). Obowiązkowo przeciwko Haemophilus influenzae szczepione są dzieci z domów dziecka.
Po sześciu tygodniach od pierwszej dawki podawana jest druga dawka DPT wraz z pierwszą dawką inaktywowanej szczepionki przeciwko poliomyelitis- IPV oraz ewentualnie drugą dawką szczepienia p/HiB. Po kolejnych sześciu tygodniach podawana jest trzecia i ostatnia dawka pierwotna DTP, druga dawka IPV oraz ewentualnie trzecia dawka przeciw HiB. Zaletą szczepionki IPV jest jej większe bezpieczeństwo, brak ryzyka niepożądanej reakcji w postaci VAPP (vaccine associated polio paralisys), wadą natomiast jest niewytwarzanie odporności miejscowej, co ma miejsce w wyniku szczepienia doustną poliwalentną szczepionką OPV, której obecnie nie podaje się niemowlętom.
Między 13 a 14 miesiącem życia dziecko szczepione jest przeciwko odrze, śwince i różyczce. U dzieci, które przechorowały którąkolwiek z tych chorób szczepienie wykonuje się po dwóch miesiącach od wyzdrowienia.
Między 16 a 18 miesiącem życia podawana jest czwarta dawka uzupełniająca DPT oraz trzecia uzupełniająca dawka szczepienia przeciw poliomyelitis- IPV. Szczepienia te kończą cykl szczepień podstawowych. Wskazane jest podanie dawki przypominającej przeciwko HiB.
W szóstym roku życia podaje się szczepionkę DTaP (toksoid tężcowy i błoniczy oraz postać acelularna szczepionki przeciwkrztuścowej) oraz OPV. Są to pierwsze dawki szczepień przypominających.
W siódmym roku życia ( w roku podjęcia nauki w szkole) podawana jest szczepionka przeciw odrze lub zalecane szczepienie przypominające przeciw odrze, śwince i różyczce. Po sześciu tygodniach podawana jest druga szczepionka BCG. Jest to jedyne szczepienie przeciw gruźlicy wykonywane bez przeprowadzania próby tuberkulinowej. Wyjątek stanowią dzieci, które miały kontakt z osobami chorymi na gruźlicę, u których wykonuje się próbę i w przypadku ujemnego wyniku szczepi się w dniu jej odczytania. Należy pamiętać, że szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (również każda z nich osobno) powoduje czasową anergię manifestującą się ujemnym odczynem tuberkulinowym, dlatego próbę tuberkulinową można wykonać dopiero sześć tygodni po zaszczepieniu w/w szczepionką.
W 12 roku życia przeciwko gruźlicy zaszczepione zostają tylko te dzieci, u których wynik próby Mantoux był ujemny.
Dziewczęta w 13 roku życia szczepi się przeciwko różyczce.
W 14 roku życia przeprowadza się cykl szczepień przeciw WZW B u tych dzieci, które nie zostały zaszczepione w okresie noworodkowym lub później. Jednocześnie podaje się drugą dawkę przypominającą DT. Trzecia ostatnia dawka przypominająca DT podawana jest w ostatnim roku nauki w szkole.
Szczepienia ochronne są powszechną, bezpieczną i tanią metodą zapobiegania groźnym chorobom zakaźnym, które w czasach przed wprowadzeniem masowego uodparniania zbierały ogromne żniwo wśród dzieci, a szczególnie tych najmłodszych. Wokół szczepień narosło wiele mitów i nieprawdziwych przekonań. Każde szczepienie wiąże się wprawdzie z ryzykiem powikłań, jednak zdarzają się one niezwykle rzadko i mają łagodny przebieg. Znacznie większe zagrożenie stanowi dla dziecka zachorowanie na którąkolwiek z chorób przeciwko którym wykonuje się szczepienia.
Czasami (ale rzadko) szczepienia odracza się. Przyczyną są tzw. przeciwwskazania czasowe, najczęściej są to zakażenia gardła, migdałków, ucha i oskrzeli. Przeciwwskazaniem czasowym może być również zakażenie układu moczowego oraz biegunka. Przy kontrolnej wizycie w poradni, po wyzdrowieniu dziecka jest ono szczepione (wydłużona przerwa między szczepieniami nie wpływa negatywnie na wytworzenie odporności, jednak nie należy zwlekać ze zgłoszeniem się na szczepienie). Bardzo rzadko zdarzają się tzw. przeciwwskazania trwałe do szczepień i są to:
· choroby układu nerwowego- do szczepienia przeciwko krztuścowi (o tym czy dziecko może być zaszczepione decyduje neurolog dziecięcy)
· zaburzenia odporności- do szczepienia przeciwko gruźlicy, śwince, odrze, różyczce oraz doustnej szczepionce przeciwko polio (ale nie podskórnej)
· alergia na białko jaja kurzego, niektóre antybiotyki lub inne substancje stanowiące składnik szczepionek: żelatyna, tlenek glinu.
Mogą być szczepione:
· wcześniaki
· dzieci z alergią, chorujące na astmę, poddawane odczulaniu
· dzieci zażywające antybiotyki
· dzieci zażywające niskie doustne dawki sterydów, lub sterydy wziewnie lub w maściach
Kalendarz szczepień obowiązkowych
Cykl szczepień ochronnych zaczyna się w pierwszej dobie życia dziecka kiedy to noworodek zaszczepiony zostaje pierwszą dawką rekombinowanej szczepionki przeciwko WZW typu B podawaną domięśniowo oraz pierwszą dawką żywej szczepionki przeciwko gruźlicy BCG (szczepionka uzyskana z atenuowanego mutanta prątka bydlęcego) podawaną śródskórnie. Odczyn po zaszczepieniu BCG pojawia się po paru tygodniach jako niewielka ropiejąca zmiana, nie wymagająca żadnego postępowania leczniczego poza zachowaniem sterylności i ochroną przed urazem. Po kolejnych kilku tygodniach w miejscu tym tworzy się strupek, a następnie blizna, którą ocenia się w dwunastym miesiącu życia dziecka. Wielkość blizny poniżej 3 mm, świadczy o nieprawidłowym podaniu szczepionki, co związane jest z koniecznością ponownego zaszczepienia dziecka. Dzieci , u których rozmiar blizny przekracza 3 mm nie wymagają doszczepienia. U niemowląt, które miały styczność z osobą chorą na gruźlicę wykonuje się w dwunastym miesiącu życia próbę tuberkulinową. Dzieci z ujemnym wynikiem próby powinny zostać zaszczepione w dniu jej odczytania.
Pierwsza dawka szczepionki przeciw WZW typu B jest początkiem cyklu szczepienia przeciwko tej chorobie zgodnie ze schematem 0-1-6. Noworodkom matek z obecnym antygenem HBs podaje się równocześnie ze szczepieniem dawkę immunoglobuliny HBIG. Takie postępowanie zwiększa odpowiedź poszczepienną. U dzieci zaszczepionych w okresie noworodkowym nie przewiduje się doszczepiania w późniejszym czasie.
W siódmym tygodniu życia tj. po ukończeniu przez niemowlę sześciu tygodni wykonywana jest pierwsza dawka pierwotna szczepienia podstawowego DPT. Szczepionka DTP zawiera toksoidy: tężcowy (oczyszczone anatoksyny adsorbowane na wodotlenku glinu) i błoniczy oraz w zależności od formy szczepionki zabite całe komórki Bordetella pertussis tzw. DTwP lub tylko część białek tej bakterii tzw. DTaP (postać acelularna). W kalendarzu szczepień obowiązkowych nadal znajduje się DTwP, chociaż szczepionka acelularna jest postacią zalecaną, z powodu jej większego bezpieczeństwa i mniejszej ilości niepożądanych odczynów poszczepiennych. Zaleca się również aby wraz z pierwszą dawką szczepionki DTP oraz drugą dawką szczepionki przeciwko WZW B podawać szczepionkę przeciwko Haemophilus influenzae typu B (HiB). Obowiązkowo przeciwko Haemophilus influenzae szczepione są dzieci z domów dziecka.
Po sześciu tygodniach od pierwszej dawki podawana jest druga dawka DPT wraz z pierwszą dawką inaktywowanej szczepionki przeciwko poliomyelitis- IPV oraz ewentualnie drugą dawką szczepienia p/HiB. Po kolejnych sześciu tygodniach podawana jest trzecia i ostatnia dawka pierwotna DTP, druga dawka IPV oraz ewentualnie trzecia dawka przeciw HiB. Zaletą szczepionki IPV jest jej większe bezpieczeństwo, brak ryzyka niepożądanej reakcji w postaci VAPP (vaccine associated polio paralisys), wadą natomiast jest niewytwarzanie odporności miejscowej, co ma miejsce w wyniku szczepienia doustną poliwalentną szczepionką OPV, której obecnie nie podaje się niemowlętom.
Między 13 a 14 miesiącem życia dziecko szczepione jest przeciwko odrze, śwince i różyczce. U dzieci, które przechorowały którąkolwiek z tych chorób szczepienie wykonuje się po dwóch miesiącach od wyzdrowienia.
Między 16 a 18 miesiącem życia podawana jest czwarta dawka uzupełniająca DPT oraz trzecia uzupełniająca dawka szczepienia przeciw poliomyelitis- IPV. Szczepienia te kończą cykl szczepień podstawowych. Wskazane jest podanie dawki przypominającej przeciwko HiB.
W szóstym roku życia podaje się szczepionkę DTaP (toksoid tężcowy i błoniczy oraz postać acelularna szczepionki przeciwkrztuścowej) oraz OPV. Są to pierwsze dawki szczepień przypominających.
W siódmym roku życia ( w roku podjęcia nauki w szkole) podawana jest szczepionka przeciw odrze lub zalecane szczepienie przypominające przeciw odrze, śwince i różyczce. Po sześciu tygodniach podawana jest druga szczepionka BCG. Jest to jedyne szczepienie przeciw gruźlicy wykonywane bez przeprowadzania próby tuberkulinowej. Wyjątek stanowią dzieci, które miały kontakt z osobami chorymi na gruźlicę, u których wykonuje się próbę i w przypadku ujemnego wyniku szczepi się w dniu jej odczytania. Należy pamiętać, że szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (również każda z nich osobno) powoduje czasową anergię manifestującą się ujemnym odczynem tuberkulinowym, dlatego próbę tuberkulinową można wykonać dopiero sześć tygodni po zaszczepieniu w/w szczepionką.
W 12 roku życia przeciwko gruźlicy zaszczepione zostają tylko te dzieci, u których wynik próby Mantoux był ujemny.
Dziewczęta w 13 roku życia szczepi się przeciwko różyczce.
W 14 roku życia przeprowadza się cykl szczepień przeciw WZW B u tych dzieci, które nie zostały zaszczepione w okresie noworodkowym lub później. Jednocześnie podaje się drugą dawkę przypominającą DT. Trzecia ostatnia dawka przypominająca DT podawana jest w ostatnim roku nauki w szkole.