Ogólnie miałam problemy z nieregularnymi cyklami i lekarza do dupy. Przyszłam do niego jak mi się okres spóźnił dwa tygodnie, bo akurat okres miałam dostać na święta bożego narodzenia i po nowym roku poszłam do lekarza. Bez badania dał mi duphasotn, wizyta trwała max 2 minuty. Miałam pojawić się za dwa tygodnie. Tak też zrobiłam, do tego pojawiło się wcześniej plamienie, testy wszystkie negatywne a jeszcze wtedy nie wiedziałam, że można na własną rękę bete zrobić. W połowie stycznia poszłam do niego ponownie, stwierdził, że zrobimy betę i zobaczymy co dalej. Rano zrobiłam test - negatywny, beta tego samego dnia 1041 jakoś w 7/8tc. Stwierdził, że pewnie miałam późno owulację a to plamienie pewnie implantacyjne. Miałam przyjść za kolejny tydzień. Plamienie wg niego było normalne w tak wczesnej ciąży, potem jednak doszły ostre bóle lewej strony brzucha, pojechaliśmy na IP ale przecież nie miałam skierowania, musiałam iść do mojego lekarza. Ten wielce oburzony, że pcham się bez kolejni (już ledwo chodziłam) ale z wielkim fochem dał skierowanie. No i w nocy pękł jajowód, z krwotokiem wewnętrznym leżałam do rana bo położna stwierdziła, że bark mnie boli od niewygodnej pozycji spania a brzuch boli/uczucie pełności jest pewnie przez zaparcia. Dostałam tylko czopki na przeczyszczenie. Tzn nie powiedziano mi na co są te czopki, ja je zaaplikowałam a leżałam w łóżku, musiałam dziewczynę prosić by wołała pielęgniarkę bo nie miałam siły wstać w ogóle z łóżka. Domyślacie się jak wyglądało łóżko... Jeszcze salowa też wielce oburzona... No i rano przyszedł sam ordynator, położna dostała opiernicz, ja miałam badania na które poszłam o własnych siłach, z małą pomocą innej młodej salowej. Potem operacja... ponoć trwała bardzo długo, rodzice mi mówili, że miałam naszykowany transport do szpitala specjalistycznego i szukali dla mnie krwi... Aż mam dreszcze jak o tym wszystkim pomyślę...
