Super!!! Ja mam taką pracę, że mam czas zajmować się dzieckiem i postrzegam edukację córki jako wielką przygodę, która na nas czeka
Edukacja domowa to styl życia 
Jak się przestawi swoje myślenie i do człowieka dotrze, że taką edukację można zacząć jeszcze na długo przed 5 r. ż., to z przyjemnością zapewnia się dziecku urozmaicone rozrywki, a nie tylko spacerki na plac zabaw pod blokiem ;-) Uważam, że szkoła to strata czasu dziecka - sam materiał do podstawy programowej w klasach 1-3 można przerobić w ciągu 2 miesięcy pracując z dzieckiem po 0,5-1h dziennie przez 3-4 dni w tygodniu, więc nie ma sensu wysyłać dziecka do szkoły, w której będzie siedziało po kilka godzin w ławce, a na przerwach będzie otoczone niemiłosiernym zgiełkiem. Zresztą tę wiedzę z klas 0-3 można przemycić mimochodem, bez katowania dziecka podręcznikami W moim odczuciu szkoła to niestety głównie przechowalnia 
Kontakty z rówieśnikami można zapewnić inaczej i w o wiele lepszej jakości, niż po 10 min na zatłoczonym korytarzu lub w kolejce do wc ;-)Kiedyś było o wiele trudniej zorganizować ED, a teraz ten typ edukacji staje się coraz bardziej popularny, szczególnie w obliczu reformy i wysyłaniu 6cio latków do I klasy - rodzice wolą spełniać obowiązek poza szkołą niż narażać takiego malucha na stres. Jeszcze tylko napiszę, że w ramach mojej pracy mam okazję obserwować dzieci i widzę jaka jest OLBRZYMIA różnica między tymi, które poszły do szkoły jako siedmio-, a tymi które poszły do niej jako sześciolatki. Te młodsze dzieci są słabsze merytorycznie i o wiele mniej dojrzałe emocjonalnie. To są po prostu dzieci, które chcą się bawić i nie mają tyle samozaparcia do nauki co już te choćby o rok starsze. Poza tym one są przemęczone szkołą - hałas, stres, grupa rówieśnicza, która bywa okrutna... No i prace domowe, które zabierają dziecku czas po szkole i ono nie ma się kiedy wybiegać
Dla mnie jest w tym wszystkim ważny jeszcze jeden aspekt. Obserwuję co się dzieje w rodzinach, w których dzieci chodzą do szkoły i widzę, że te rodziny się od siebie mocno oddalają. Każdy członek rodziny wychodzi z domu rano, wraca popołudniu/wieczorem, każdy jest zmęczony po pracy/szkole - rodzice mają do tego obowiązki w domu, bo samo się nie posprząta i nie ugotuje, a dzieci mają zadane prace domowe i w rezultacie, taka rodzina nie może budować więzi i wzrastać, tylko każdy idzie w swoją stronę i potem pod jednym dachem żyją obcy sobie ludzie, którzy nic o sobie na wzajem nie wiedzą
Nie wiem jakie miałaś zalecenie co do duphastonu, ale ja bym odstawiła i poczekała kilka dni - za kilka dni powinna pojawić się @, jeśli nie jesteś w ciąży (ale miejmy nadzieję, że się nie pojawi
).O kurczę
To chyba o mnie chodzi. Ja to napisałam w takim kontekście, że kiedyś robiłam test i wyszła I, a chwilę potem poszłam pod prysznic i badałam szyjkę - wyciągnęłam paluch w kroplą krwi, więc wiedziałam, że robienie testu było bez sensu skoro @ już u bram
i od tego czasu najpierw badam szyjkę i (jeśli nie ma krwi na palcu), to robię test ;-)
Wakacje planujemy z dnia na dzień, bo i tak dopiero we wrześniu. Wolimy nic wcześniej nie rezerwować, bo tak się łudzę, że może w ciąży będę?
poza tym u Was też może się okazać ale po czasie się dowiecie że wyjazd okazał się zbawienny 
patrzę na Twój wykresik i muszę stwierdzić, że jest bardzo obiecujący 
