Staraczki 2022

[Ladycarooo]

Ja Cię doskonale rozumiem. mam tak samo - gdzieś jest dla nnie granica w tym szaleństwie. Dla mnie tez póki co in vitro w ogóle nie wchodzi w grę. Z uwagi na cenę czułabym za duża presję i nie wiem czy bym sobie z tym poradziła. Z tego samego powodu nie robię badań immunooogocznych, dla mnie proponowane leczenie to za duża ingerencja w moje zdrowie i najzwyczajniej na świecie boje się konsekwencji za jakiś czas. A podejrzewam, że u nnie może być problem immunologiczny bo mam przesadna odpowiedz organizmu na każda infekcje.

Ja nie wiem czy immunologie bede ruszać w ogóle. Nie wiem, za ciezka dla mnie ta droga i chyba gdzies moja glowa juz stawia granice, ze nie chce dalej iść.

 

[Mmiiaa]

Nie stać nas na wydanie parunastu tysiecy. Gdybym miala gwarancje, że sie uda to pewnie bysmy podeszli, ale takiej gwarancji nie ma. No i nie czuje na ten moment, ze bym to udźwignęła psychicznie, nie wiem.

Ja wczesniej w ogole o tym nie myslalam, odłożenie kasy to nie bylby jakis problem bo wiecznie na cos odkladamy, wesele, wklad wlasny, teraz wykonczenie mieszkania i nawet fajnie miec taki konkretny cel. Obawiam się po prostu czy poradzilabym sobie z porazka albo porazkami i co zrobilabym jesli po kilku probach stracilabym kompletnie nadzieje...

 

[Daczia]

Obumarła 9 tydzień dowiedziałam się w 11, zatrzymane poronienie

Bardzo mi przykro kobiety nie powinny przez to przechodzić

 

[Moniaruda]

Wiecie co, wróciłam sobie do moich starych wpisów na forum i tak mi się trochę smutno na serduszku zrobiło, wpisy "cześć to mój 6cs" , "witam się w 8 cs, mam nadzieję, ze szczęśliwym" "to już 14 cs, niech w końcu coś zaskoczy!" eh... i za każdym miesiącem miałam nadzieję, a za każdym miesiącem nic na mnie nie czekało ciekawe ile jeszcze będę musiała poczekać. I czy się doczekam.

Strasznie to jest przykre wiem co czujesz.. u mnie dopiero zaskoczyło chyba gdzieś po 1,5 roku starań a i tak długo się nie cieszylam życzę Ci szybkiego zwrotu akcji i z pozytywnym zakończeniem przedewszystkim

 

[Bibi89]

Jezu zjadłam 4 (słownie: cztery) talerze zupy pomidorowej - czy to cionsz? Bo nigdy tak nie miałam!

Edit: dobra już wiem że cionsz bo mi brzuch zaokrągliło

 

[Anasta07]

Nie jakoś bardzo dużo, napewno nie ruszalam immunologi i trombofili. U mnie wszystkie badania podstawowe okej, wrecz wzorowo, owulki sa z dwóch jajnikow naturalne, jajowody drozne. Ide na ta krzywa cukrowa i insulinowa.
No ale u nas przyczyna jest slabe nasienie. Chociaz byl i czas ze te wyniki byly calkiem dobre ale i tak nie zaszlam.

Bardzo czekam na wyniki twoich krzywych Ciekawa jestem zawsze wszystkich wyników dziewczyn i tego czy udaje się odnaleźć przyczynę niepowodzeń, bo u mnie brak konkretnych powodów mimo rozszerzonych badań (poza ewentualnie "wczesną insulinoopornością" gdzie większość takich wyników nie leczy), ciekawa jestem jak to jest u większości dziewczyn...

 

[Anasta07]

Jezu zjadłam 4 (słownie: cztery) talerze zupy pomidorowej - czy to cionsz? Bo nigdy tak nie miałam!

Edit: dobra już wiem że cionsz bo mi brzuch zaokrągliło

W drugiej ciąży ciągle mogłam jeść pomidorówkę Ale to było pyszne!

 

[Bibi89]

W drugiej ciąży ciągle mogłam jeść pomidorówkę Ale to było pyszne!

No więc mowie ze to cionsz! Mimo zabezpieczenia, cud!

 

[Bibi89]

Jestem już po pierwszym usg a jutro prenatalne, proszę mnie wpisać na listę

 

[Erinti7]

Ja nie wiem czy immunologie bede ruszać w ogóle. Nie wiem, za ciezka dla mnie ta droga i chyba gdzies moja glowa juz stawia granice, ze nie chce dalej iść.

Ja też tak mam. Nie widzę w sobie długodystansowej staraczki, która walczy wszystkimi możliwymi środkami i metodami. Pragnienie czegoś, co jest dla mnie niedostępne jest dla mnie zwyczajnie bolesne i im dłużej trwa, tym bardziej mnie zatruwa. Jest tutaj wiele wytrwałych i niezłomnych kobiet, ale ja czasem po prostu w życiu potrzebuję rezygnacji, żeby się całkiem nie spalić. Czasem to się wiąże z pogodzeniem z losem, a czasem wmawianiem sobie do skutku, że to coś by mi nie dało szczęścia i tak naprawdę tego nie chcę.
W przypadku starań o dziecko nie wiem jeszcze gdzie jest u mnie ta granica. Staram się ,,dopiero'' 7 cykli (z czego był jeden miesiąc przerwy) i jestem gotowa dać sobie jeszcze czas, przebrnąć przez diagnostykę i zobaczyć jak się sprawy potoczą.