Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
. rozumiem dokladnie o czym mowisz. jest kolosalna roznica jak zajmujesz sie dzieckiem sama a jak ktos moze Ci pomoc. zreszta to super widok jak sie dziecko powolutku zaprzyjaznia sie z wujkiem.
szok. oby ten jej gest przeciagnal sie na dluzej. a z wysypka to przerabane. asuzana Tobie tez wspolczuje. ja jakas wysypkowa nie jestem, ale u mojego Fifka to tez norma, ze jest caly czas wysypany. a teraz zima to juz w ogole porazka.
ale samotnie wychowuję synów a najmłodszego wychowuję od 7 miesiąca tak więc ;-) No i też sylwestra spędziłem w domu z dziećmi. Byliśmy na Dworze postrzelać petardy z dziećmi, napiliśmy się Picolo i zmajgani położyliśmy się spać. Pozdrawiam Ciepło was wszystkich.
a Sylwester z dziecmi jest fajny! maluchy potrafuia sie super bawic 
ale nie mam urodzinek na nk jakas pomyslka byla hahaja mam 1 wrzesniaNiech się nie poddaje Twój przyjaciel bo da sobie rade. Ja wiem że na początku to wydaje się być trudne i to bardzo i na pewno na początku tak w pewnym sensie będzie. Ale sam wiem po sobie że z czasem stanie się to dla niego pasją i celem w życiu aby jego Syn był dowartościowanym człowiekiem w przyszłości. Ja po kilku latach teraz mieszkam sam z synami, wynajmuję mieszkanko, pracuję i mamy czas na to by odrobić lekcje, na zabawy, na gotowanie, sprzątanie i wiele innych czynności. Oczywiście samo to jak ja piszę teraz niech go nie przeraża bo mi np to sprawia przyjemność i frajde bo widzę radość i miłość moich dzieci do mnie i to mnie buduje. Fakt mam czasami wszystkiego dość i mam ochotę odpocząć ale od tego mam nocPirrllott witaj
Jeszcze jakiś czas temu pomagała mi moja mama ale teraz muszę całkowicie sam sobie radzić gdyż przykro to stwierdzić, moja mama wróciła do nałogu alkoholowego i nic i nikt nie jest wstanie ją przekonać co robi. Dodam że dopiero od 3 miesięcy jej rodzina zaczęła się intertesować i odwiedzają dzieci, mam na myśli jej dwie siostry i kuzynki. Tłumaczyli się że nie odzywali się bo im było głupio że tak wyszło. Tylko że mi się wydaje że troszkę za póżno bo dzieci nie traktują ich jako rodziny tylko jak obcych. to na tyle . Pozdrawiam was
Niech się nie poddaje Twój przyjaciel bo da sobie rade. Ja wiem że na początku to wydaje się być trudne i to bardzo i na pewno na początku tak w pewnym sensie będzie. Ale sam wiem po sobie że z czasem stanie się to dla niego pasją i celem w życiu aby jego Syn był dowartościowanym człowiekiem w przyszłości. Ja po kilku latach teraz mieszkam sam z synami, wynajmuję mieszkanko, pracuję i mamy czas na to by odrobić lekcje, na zabawy, na gotowanie, sprzątanie i wiele innych czynności. Oczywiście samo to jak ja piszę teraz niech go nie przeraża bo mi np to sprawia przyjemność i frajde bo widzę radość i miłość moich dzieci do mnie i to mnie buduje. Fakt mam czasami wszystkiego dość i mam ochotę odpocząć ale od tego mam noc
Odpowiadając na pytanie dla czego sam to tak, w 2004 roku urodził się nam syn najmłodszy Arek to było w grudniu. Ja dostałem w tym czasie pracę w Zachodniopomorskim i postanowiliśmy się przeprowadzić tam. Pojechaliśmy zamieszkaliśmy a w czerwcu zaczęło się dziać coś dziwnego z moją panią. Zaczęła wybywać na noc z domu, wracała jakby nic się nie stało. Tłumaczyła się może troszkę że była u nowej znajomej i tyle. Nie podobało mi się to wogóle. a w lipcu pewnego wieczora powiedziała że wychodzi na chilkę nie pojawiła się w domu już wogóle. Dzwoniłem na Policję i po prostu zaginęła. Ja ustaliłem z szefem że muszę wracać do sosnowca do mamy bo na ten moment nie mogę pracować. Byłem załamany. Wróciłem sam z 3ma moimi szkrabami w pociągu 14 godzin Arek miał w tedy 7 miesięcy i to była męczarnia w tym pociągu. Minął miesiąc ona się pojawiła Policja ją znalazła w Holandi. obiecywała że się zmieni i że będzie z nami... była 2 tyg. Jakaś jej koleżanka (podobno) załatwiła jej pracę w anglii no i zaś bez mojej wiedzy wyjechała tym razem do anglii. słuch o niej ponownie zaginą i ja ponownie na Policję. znaleźli ją tyle że nie wróciła. Myśmy ślubu nie mieli i ona powiedziała w angielskiej Policji że nie jest moją żoną i że nie ma takiego obowiązku wracać. Minęło już ponad 5 lat ona z tego co wiem od jej siostry ma tam męża i córkę. Ona sama sporadycznie zadzwoni raz na rok i tylko na 5 min. Dzieci ją nie widzieli więcej a Arek najmłodszy to jej nie zna bo nie ma takiej opcji by ją znał on teraz skończył w grudniu 6 lat i te dziecko nawet pojęcia nie ma że jest ktoś taki jak mama. Tak więc już mniej więcej wszystko wiecie
.Pewnie byla pewna ze dziecmi sie zajmioesz i tak zrobila.Wybrala jakiegos faceta niż wlasne dzieci.Przykre to.
byly u mnie sasiadki i zrobilysmy sobie seans filmowy
Niech się nie poddaje Twój przyjaciel bo da sobie rade. Ja wiem że na początku to wydaje się być trudne i to bardzo i na pewno na początku tak w pewnym sensie będzie. Ale sam wiem po sobie że z czasem stanie się to dla niego pasją i celem w życiu aby jego Syn był dowartościowanym człowiekiem w przyszłości. Ja po kilku latach teraz mieszkam sam z synami, wynajmuję mieszkanko, pracuję i mamy czas na to by odrobić lekcje, na zabawy, na gotowanie, sprzątanie i wiele innych czynności. Oczywiście samo to jak ja piszę teraz niech go nie przeraża bo mi np to sprawia przyjemność i frajde bo widzę radość i miłość moich dzieci do mnie i to mnie buduje. Fakt mam czasami wszystkiego dość i mam ochotę odpocząć ale od tego mam noc
Odpowiadając na pytanie dla czego sam to tak, w 2004 roku urodził się nam syn najmłodszy Arek to było w grudniu. Ja dostałem w tym czasie pracę w Zachodniopomorskim i postanowiliśmy się przeprowadzić tam. Pojechaliśmy zamieszkaliśmy a w czerwcu zaczęło się dziać coś dziwnego z moją panią. Zaczęła wybywać na noc z domu, wracała jakby nic się nie stało. Tłumaczyła się może troszkę że była u nowej znajomej i tyle. Nie podobało mi się to wogóle. a w lipcu pewnego wieczora powiedziała że wychodzi na chilkę nie pojawiła się w domu już wogóle. Dzwoniłem na Policję i po prostu zaginęła. Ja ustaliłem z szefem że muszę wracać do sosnowca do mamy bo na ten moment nie mogę pracować. Byłem załamany. Wróciłem sam z 3ma moimi szkrabami w pociągu 14 godzin Arek miał w tedy 7 miesięcy i to była męczarnia w tym pociągu. Minął miesiąc ona się pojawiła Policja ją znalazła w Holandi. obiecywała że się zmieni i że będzie z nami... była 2 tyg. Jakaś jej koleżanka (podobno) załatwiła jej pracę w anglii no i zaś bez mojej wiedzy wyjechała tym razem do anglii. słuch o niej ponownie zaginą i ja ponownie na Policję. znaleźli ją tyle że nie wróciła. Myśmy ślubu nie mieli i ona powiedziała w angielskiej Policji że nie jest moją żoną i że nie ma takiego obowiązku wracać. Minęło już ponad 5 lat ona z tego co wiem od jej siostry ma tam męża i córkę. Ona sama sporadycznie zadzwoni raz na rok i tylko na 5 min. Dzieci ją nie widzieli więcej a Arek najmłodszy to jej nie zna bo nie ma takiej opcji by ją znał on teraz skończył w grudniu 6 lat i te dziecko nawet pojęcia nie ma że jest ktoś taki jak mama. Tak więc już mniej więcej wszystko wiecie
