sleep&play - też niestety perfumowane :-(
Wklejam tu fajny tekst o bioderkach bo dzis szukalam i znalazlam na forum wegedzieciak ale nie ma linku więc wklejam:
wegedzieciak.pl :: Zobacz temat - bioderka
Dysplazja stawu biodrowego czyli niedorozwój stawu biodrowego jest jedną z najczęstszych wad wrodzonych u człowieka. Problemy występują u około 5% niemowląt.
Dysplazja polega na nieprawidłowym ukształtowaniu stawu. Główka kości udowej powinna idealnie pasować do zagłębienia miednicy, zwanego panewką. W tej wadzie panewka jest spłycona, w mniejszym stopniu pokrywa głowę kości udowej, ce****e się stromym nachyleniem. Nieprawidłowo ukształtowany jest także koniec kości udowej będący elementem stawu.
Przyczyna powstawania dysplazji jest nieznana. Dużą rolę pełnią czynniki genetyczne. Potwierdza to częstsze rodzinne występowanie dysplazji biodra oraz częstsze występowanie wady u dziewczynek (4-6 razy częściej niż w chłopców). Przyczyną może być również nieprawidłowe ułożenie dziecka w łonie matki. Stwierdzono również, że hormony ciążowe matki - relaksyna i estrogeny powodują zwiotczenie torebki stawowej, co predysponuje do rozwoju dysplazji.
Nie wykryta wcześnie dysplazja prowadzi do nieodwracalnych zmian stawu biodrowego, skrócenia nóżki i utykania. Stwierdzona zbyt późno wymaga unieruchomienia nóżek w gipsie i leczenia operacyjnego. Leczenie jest długotrwałe i nie zawsze powoduje całkowitą korekcję wady. Wczesne rozpoznanie jest najważniejsze dla dalszego leczenia oraz całkowitego wyzdrowienia. Postępowanie lecznicze jest wtedy krótkie, mało skomplikowane i skuteczne.
Lekarz neonatolog przeprowadza badanie stawów biodrowych po urodzeniu. Jednak najpewniejszą metodą jest badanie USG. Jest ono zupełnie nieszkodliwe, a bardzo precyzyjnie pokazuje ułożenie kości udowej w stosunku do panewki. Zdjęcie RTG jest rzadko wykorzystywane w rozpoznawaniu dysplazji z powodu szkodliwości promieniowania rentgenowskiego i wprowadzenia badań USG do diagnostyki.
Metoda, którą posługuje się ortopeda nosi nazwę metody Graffa od nazwiska lekarza, który wprowadził ten sposób diagnozowania dysplazji. Polega ona na pomiarach części kostnych dobrze widocznych w ultrasonografii. Określa się ją w skali od I do IV. Jedynka to bioderka prawidłowe. Stopień IIA jest prawidłowe do trzeciego miesiąca życia, IIB i IIIC oznaczają zagrożenie przemieszczenia stawu, III to podwichnięcie, a IV - zwichnięcie.
Jak dokonuje się klasyfikacji typów dysplazji:
Typ A. Głowa kości udowej prawidłowo zanurzona w panewce stawowej, kąt szyjkowo-trzonowy i antetorsji w granicach normy. Łuk Shentona-Menarda prawidłowy. Stosunek głowy kości udowej do panewki i wielkość strefy obciążania powierzchni stawowych w granicach normy.
Typ B. Głowa kości udowej w podwichnięciu, styka się z panewką stawową na znacznie zmniejszonej powierzchni. Strefa obciążania zmniejszona. Strop panewki stawowej stromy a kąt szyjkowo-trzonowy zwiększony. Łuk Shentona-Menarda zniekształcony i przerwany ku górze w części szyjkowej. Głowa kości udowej i panewka stawowa zniekształcone w nieznacznym stopniu.
Typ C. Panewka stawu biodrowego znacznie pogłębiona, dno panewki cieńsze niż w warunkach prawidłowych. Kąt nachylenia stropu panewki prawidłowy. Powierzchnia obciążania i kontaktu głowy z panewką w granicach normy lub zwiększona. Kąt szyjkowo-trzonowy prawidłowy lub nieco zmniejszony. Kształt głowy kości udowej wydłużony, zbliżony wyglądem do elipsy.
Typ D. Głowa kości udowej bardzo zniekształcona, ustawiona w podwichnięciu. W dolnej części głowy duża wyrośl kostna. Panewka stawowa płytka, zniekształcona, o ostrym stropie i znacznie zgrubiałym dnie. Kąt szyjkowo-trzonowy zwiększony, a strefa obciążania stawu wyraźnie zmniejszona. Łuk Shentona-Menarda przerwany w części szyjkowej ku górze.
Oto 10 rad, do których warto się zastosować bez względu na to, czy dziecko ma dysplazję, czy też nie:
1. Przy przewijaniu nigdy nie podciągaj dziecka za stopy, tylko podłóż mu rękę pod pupę i unieś ją do góry.
2. Noś niemowlę tak, by trzymało nóżki okrakiem na twoim biodrze lub brzuchu. Jeżeli woli być "twarzą do świata", noś je tak, by było przytulone do ciebie plecami, a nóżki miało w rozkroku - przełóż ręce między jego nogami i jedną dłonią przytrzymuj mu brzuszek, a drugą klatkę piersiową.
3. Nie prostuj dziecku nóżek, niech będą zgięte i rozłożone na boki.
4. Nie próbuj mierzyć maluchowi wzrostu, prostując nóżki.
5. Pozwól na swobodne machanie nóżkami - nie zawijaj ściśle w beciki ("na mumię")
6. Wkładaj dziecku luźne śpioszki i pajacyki; gdy tylko zauważysz, że z nich wyrasta, postaraj się o większe.
7. Przez pierwsze 6 tygodni możesz stosować szerokie pieluchowanie.
8. Często układaj dziecko na brzuchu (w pozycji żabki); unikaj kładzenia go na boku w pierwszych trzech miesiącach.
9. Nie przyspieszaj nauki chodzenia;
10. Nie używaj chodzika (wcale nie ćwiczy on mięśni potrzebnych przy chodzeniu i może źle wpłynąć na biodra).
Bioderka, a noszenie w chuście
Przy dysplazji bioderek, nie wolno nosić niemowląt w chustach w pozycji na kołyskę!
Zwiększona czujność
Wiadomo, że kłopoty ze stawami biodrowymi częściej mają:
dziewczynki (dysplazja występuje u nich sześć razy częściej niż u chłopców). To wpływ relaksyny, hormonu giętkości. Przed porodem rozluźnia on stawy miednicy przyszłej matki, ale działa też równocześnie na stawy mającej się urodzić dziewczynki, które stają się zbyt elastyczne i niestabilne;
dzieci, które były ułożone w macicy pupą w dół (miednicowo). W czasie skurczów porodowych nóżki malucha są stale wyprostowane i silnie przyginane do tułowia, jak przy skłonie. To może doprowadzić do rozciągnięcia i naruszenia elementów stawu biodrowego;
dzieci, których rodzice lub rodzeństwo urodzili się z dysplazją. W grę wchodzą czynniki genetyczne;
bliźnięta (trojaczki, czworaczki) - w brzuchu mamy jest im ciaśniej i ich biodra są narażone na silniejszy nacisk.
Też karmię samym cycem.Mój coprawda troszkę młodszy ,pocieszam się ,że bedzie lepiej bo padam na twarz
bo ciągle o tej 3-4 zdejmowałam suchą pieluchę a teraz tylko kontroluję i ciągle sucha wasze dzieci też tak mają że w nocy nie siusiają