3.08. Punktualnie o 7:15 wstawiłam się do kliniki na umówioną kilka dni wcześniej indukcję, pielęgniarki szybko mnie przyjęły, przygotowały opaski i książeczkę dla małej po czym zostałam poproszona o pójście na porodówkę, M oczywiście był ze mną, około godziny 8 podłączyli mi kroplówkę z oksytocyną i zaczęło się czekanie na skurcze.
Czas mijał a ja miałam tylko delikatne skurcze, koło godziny 11 nasiliły się ale rozwarcie nie postępowało (1 palec tylko) więc po 12 odłączyli mi oxy i powiedzieli że w czwartek powtórka bo organizm musi 1 dzień odpocząć, tak więc zmarnowana poszłam na salę gdzie mnie ulokowali i postanowiłam cierpliwie czekać, już po chwili skurcze całkiem ustały więc mogłam się przespać a potem dostałam obiad i tak dotrwałam do następnego dnia.
4.08 O godzinie 10 mam robione ktg, skurcze mam mocne i momentalnie naprawdę bolesne, na ktg mało co wychodzi więc każą czekać ale mówią że dzisiaj nic z tego nie będzie.
Dochodzi 13 a ja już nie mogę, wychodzę na korytarz i chodzę sobie bo wtedy jest mała ulga, zauważa mnie położna i prowadzi na porodówkę, dzwonię do M i każę mu przyjechać, na porodówce bada mnie lekarz i stwierdza 4 cm rozwarcia, ktg pokazuje mocne i bolesne skurcze, niestety miała krzyżowe.
Chodzę po pokoju, skaczę na piłce, koło 14 skurcze są tak bolesne że chwilami przysiadam, M przyjeżdża i zastaje mnie w wannie, chwilę wcześniej dostałam czopek bo położna przy badaniu zauważyła że coś tam w szyjce blokuje i przez to nie idzie rozwarcie, po 45 minutach w wannie i czopku przy badaniu wychodzi iż rozwarcie mam na 6 cm a przy skurczu na 7cm, do 21 mam urodzić.
Mijają kolejne minuty a mnie wyrywa kręgosłup i miednicę, ból krzyżowy jest okropny, chodzę.. kucam, skaczę na piłce, potem znowu do wanny bo tylko to pomaga... Jednak po jakimś czasie i to jest straszne, przychodzi położna, bada mnie i stwierdza że powoli rozwarcie idzie do przodu, potem przychodzi lekarz (około 19 bodajże) stwierdza rozwarcie na 9 cm i po kilkunastu minutach czuję że muszę przeć, krzyczę do położnej, bada mnie i każe przeć. Parłam najmocniej jak mogłam, po pół godziny byłam już tak zmęczona że myślałam że zemdleję a skurcze co minutę, M wyszedł jak tylko zaczęłam przeć bo nie chciałam aby na to patrzył, wiem że mu ciężko.
Mijają kolejne minuty, zmieniam pozycję, raz leżę na plecach a raz na boku, idę na ubikację ale czuję że nic się nie posuwa, dostaję oksytocynę żeby jeszcze mocniej pobudzić macicę ale nic nie daje, pytam się położnej a ona kiwa głową i mówi że niewiele się dzieje, koło 20:30 nie mam już sił, czuję że zaraz chyba umrę, skurcze okropne a mała nie posuwa się w kanale, błagam o cesarkę, krzyczę z bólu, położna woła lekarza i mówi co jest grane, mała zaklinowała się w kanale, przy partym idzie do przodu a potem się cofa, główka zaczyna robić się stożkowa, lekarz momentalnie doskakuje do mnie i mówi że muszę mieć cesarkę bo poród nie postępuje i nie dam rady naturalnie urodzić, zgadzam się momentalnie, ten leci i wzywa cały zespół, dają mi środek na zatrzymanie akcji i płyny bo jestem odwodniona, skurcze uchodzą ale mała tak naciera na kanał że kręgosłup mi rozrywa, koło 21 - 21:15 przychodzi anestezjolog i pyta jak mnie znieczulić, kręgosłup czy narkoza, pierwsza myśl to narkoza ale decyduje się na kręgosłup (bałam się że z bólu ruszę się przy wkłuciu), wcześniej zakładają mi cewnik, dostaję po 2 kroplówki na dowodnienie i po chwili prowadzą mnie na operacyjną, wcześniej podpisuję papiery, powiadamiają rodzinę.
Ok 21:25 leżę już na operacyjnej, po chwili dostaję znieczulenie, Boże jak błogo... cudowne uczucie nie czuć bólu, przychodzę lekarze i zaczynają mnie obrządzać, znieczulenie całkiem mnie obejmuje, sprawdzają ciśnienie ale dostaję epinefrynę bo jest słabe.
21:35 zaczynają mnie ciąć, czuję tylko szarpanie, trzęsie mną jakbym była w lodówce ale staram się być spokojna, lekarze gdy tylko otworzyli macicę zaniemówili "To teraz wiadomo dlaczego nie wyszła, jakie duże dziecko... zaklinowana itd", wyciągają mała (21:40) a ta wydaje okrzyk, ale tylko jeden, krótki, pokazują mi ją, cała sina i wymęczona, macice mam w strasznym stanie i straciłam dużo krwi, zabierają mała na badania a lekarze biorą się za mnie, po chwili wraca pielęgniarka, mała zdrowa, 10/10 pkt. 4110 i 58cm, ja płaczę ze szczęścia a Ci mnie szyją, około 22:15 przewożą mnie na salę i kładą na łóżko, kolejne kroplówki i antybiotyki, położna mówi że może za 2 h dostanę mała a teraz mam spać. Zasypiam ale co godzinę przychodzi położna, mierzy mi ciśnienie, zmienia kroplówkę i ręcznie wciska macicę bo ta nie chce się zwijać, nie boli mnie bo nadal nic nie czuję ale naprawdę jestem wymęczona, przedtem na chwilę przyszła moja mama, teściowa i M, mama płacze ale ja jestem szczęśliwa że mała zdrowa, M mówi że jest boska i dziękuje mi za wszystko.
Około godziny 6 położna przynosi mi małą, powoli obracam się na bok a ta kładzie ją obok mnie, jest opuchnięta ale spokojna, śliczna jak dla mnie, zostaje do 8 potem ją zabierają, ja mam śniadanie a koło 12 wstaje. Sama biorę się za małą ale nie karmię jej piersią, niestety uznałam że nie będę jej męczyć bo przy próbach dostawiania do pustej piersi mała okropnie płacze i zanosi się, dostaje butelkę i zostaje ze mną. Jestem najszczęśliwsza na świecie.
Czas mijał a ja miałam tylko delikatne skurcze, koło godziny 11 nasiliły się ale rozwarcie nie postępowało (1 palec tylko) więc po 12 odłączyli mi oxy i powiedzieli że w czwartek powtórka bo organizm musi 1 dzień odpocząć, tak więc zmarnowana poszłam na salę gdzie mnie ulokowali i postanowiłam cierpliwie czekać, już po chwili skurcze całkiem ustały więc mogłam się przespać a potem dostałam obiad i tak dotrwałam do następnego dnia.
4.08 O godzinie 10 mam robione ktg, skurcze mam mocne i momentalnie naprawdę bolesne, na ktg mało co wychodzi więc każą czekać ale mówią że dzisiaj nic z tego nie będzie.
Dochodzi 13 a ja już nie mogę, wychodzę na korytarz i chodzę sobie bo wtedy jest mała ulga, zauważa mnie położna i prowadzi na porodówkę, dzwonię do M i każę mu przyjechać, na porodówce bada mnie lekarz i stwierdza 4 cm rozwarcia, ktg pokazuje mocne i bolesne skurcze, niestety miała krzyżowe.
Chodzę po pokoju, skaczę na piłce, koło 14 skurcze są tak bolesne że chwilami przysiadam, M przyjeżdża i zastaje mnie w wannie, chwilę wcześniej dostałam czopek bo położna przy badaniu zauważyła że coś tam w szyjce blokuje i przez to nie idzie rozwarcie, po 45 minutach w wannie i czopku przy badaniu wychodzi iż rozwarcie mam na 6 cm a przy skurczu na 7cm, do 21 mam urodzić.
Mijają kolejne minuty a mnie wyrywa kręgosłup i miednicę, ból krzyżowy jest okropny, chodzę.. kucam, skaczę na piłce, potem znowu do wanny bo tylko to pomaga... Jednak po jakimś czasie i to jest straszne, przychodzi położna, bada mnie i stwierdza że powoli rozwarcie idzie do przodu, potem przychodzi lekarz (około 19 bodajże) stwierdza rozwarcie na 9 cm i po kilkunastu minutach czuję że muszę przeć, krzyczę do położnej, bada mnie i każe przeć. Parłam najmocniej jak mogłam, po pół godziny byłam już tak zmęczona że myślałam że zemdleję a skurcze co minutę, M wyszedł jak tylko zaczęłam przeć bo nie chciałam aby na to patrzył, wiem że mu ciężko.
Mijają kolejne minuty, zmieniam pozycję, raz leżę na plecach a raz na boku, idę na ubikację ale czuję że nic się nie posuwa, dostaję oksytocynę żeby jeszcze mocniej pobudzić macicę ale nic nie daje, pytam się położnej a ona kiwa głową i mówi że niewiele się dzieje, koło 20:30 nie mam już sił, czuję że zaraz chyba umrę, skurcze okropne a mała nie posuwa się w kanale, błagam o cesarkę, krzyczę z bólu, położna woła lekarza i mówi co jest grane, mała zaklinowała się w kanale, przy partym idzie do przodu a potem się cofa, główka zaczyna robić się stożkowa, lekarz momentalnie doskakuje do mnie i mówi że muszę mieć cesarkę bo poród nie postępuje i nie dam rady naturalnie urodzić, zgadzam się momentalnie, ten leci i wzywa cały zespół, dają mi środek na zatrzymanie akcji i płyny bo jestem odwodniona, skurcze uchodzą ale mała tak naciera na kanał że kręgosłup mi rozrywa, koło 21 - 21:15 przychodzi anestezjolog i pyta jak mnie znieczulić, kręgosłup czy narkoza, pierwsza myśl to narkoza ale decyduje się na kręgosłup (bałam się że z bólu ruszę się przy wkłuciu), wcześniej zakładają mi cewnik, dostaję po 2 kroplówki na dowodnienie i po chwili prowadzą mnie na operacyjną, wcześniej podpisuję papiery, powiadamiają rodzinę.
Ok 21:25 leżę już na operacyjnej, po chwili dostaję znieczulenie, Boże jak błogo... cudowne uczucie nie czuć bólu, przychodzę lekarze i zaczynają mnie obrządzać, znieczulenie całkiem mnie obejmuje, sprawdzają ciśnienie ale dostaję epinefrynę bo jest słabe.
21:35 zaczynają mnie ciąć, czuję tylko szarpanie, trzęsie mną jakbym była w lodówce ale staram się być spokojna, lekarze gdy tylko otworzyli macicę zaniemówili "To teraz wiadomo dlaczego nie wyszła, jakie duże dziecko... zaklinowana itd", wyciągają mała (21:40) a ta wydaje okrzyk, ale tylko jeden, krótki, pokazują mi ją, cała sina i wymęczona, macice mam w strasznym stanie i straciłam dużo krwi, zabierają mała na badania a lekarze biorą się za mnie, po chwili wraca pielęgniarka, mała zdrowa, 10/10 pkt. 4110 i 58cm, ja płaczę ze szczęścia a Ci mnie szyją, około 22:15 przewożą mnie na salę i kładą na łóżko, kolejne kroplówki i antybiotyki, położna mówi że może za 2 h dostanę mała a teraz mam spać. Zasypiam ale co godzinę przychodzi położna, mierzy mi ciśnienie, zmienia kroplówkę i ręcznie wciska macicę bo ta nie chce się zwijać, nie boli mnie bo nadal nic nie czuję ale naprawdę jestem wymęczona, przedtem na chwilę przyszła moja mama, teściowa i M, mama płacze ale ja jestem szczęśliwa że mała zdrowa, M mówi że jest boska i dziękuje mi za wszystko.
Około godziny 6 położna przynosi mi małą, powoli obracam się na bok a ta kładzie ją obok mnie, jest opuchnięta ale spokojna, śliczna jak dla mnie, zostaje do 8 potem ją zabierają, ja mam śniadanie a koło 12 wstaje. Sama biorę się za małą ale nie karmię jej piersią, niestety uznałam że nie będę jej męczyć bo przy próbach dostawiania do pustej piersi mała okropnie płacze i zanosi się, dostaje butelkę i zostaje ze mną. Jestem najszczęśliwsza na świecie.
)))
Kilometrow natluklismy na piechote tyle ze myslalam ze mi nogi odpadna...ok. polnocy wrocilismy do domu i M rzucil zartem ze moze by tak przytulanki
wogole nie bralismy pod uwage ze cos moze ruszyc
, M zalacza awaryjne i gna jak szalony.Licze skurcze w samochodzie - rowniutko co 4 minuty! 13:17 rejestruja mnie doslownie w minute - zero pytan, ankiet - dobrze ze wybralam ten szpital - pan w rejestracji wklepuje tylko numerek z ksiazeczki ciazy do kompa. Chwile pozniej jestesmy juz na gorze, odsylaja nas do poczekalni ale doslownie w minute przychodzi pielegnierka, bierze mnie na ktg, po chwili jej oczy robia sie okragle...laduje na samolocie (alez bylam ciekawa!) tam pada szybkie - idziemy rodzic, rozwarcie na 5 cm.Pytaja czy chce zzo, pobieraja krew na krzepliwosc, sa szczerzy - nie wiadomo czy zdaze na wyniki...Mowie ze jak nie to ok (o naiwnosci...) przebieram sie w koszule, po badaniu zaczyna odchodzic czop, idziemy do sali. I tu sie zaczyna..................
. Pdpinaja kroplowe, nikt o niczym nie informuje. Zaczynam jeczec jak zwierzatko - M masuje plecy, zabawia rozmowa, a ja wymieklam...czekam na te wyniki i anestezjologa jak na zbawienie. Kryzys 7 centymetra zastaje mnie w ten wlasnie sposob
Jestem rozczarowana - nie tak mialo byc. Leze tam i dre sie ile sil (hehe otwarte gardlo-otwarta szyjka...) W koncu o 15:30 dostaje to zzo - tylko dlatego ze taaaakich skurczow samych z siebie to oni dawno nie widzieli
Wtedy cala akcja rusza z kopyta, dokladaja znieczulenia, bo kawal kobitki ze mnie.Polozna przebija pecherz - pytam sie jak wody, mowia ze sa slady smolki... zaczynaja sie parte. Mala cos krzywo sie wstawiala, parlam wiec na boku - ciagle na tym samym grrrr. Efektem tego jest piekny krwiak na jej glowce...W koncu dochodzi do akcji wlasciwej - wszyscy chwala mnie ze idzie rewelacyjnie. No ba...czuje skurcz jest ok nie boli. W koncu o 18:01 jest Matylda!!!Cala wymazana w tej smolce, z glowka jak kosmita!Dostala od razu 10 pkt. Drze sie w nieboglosy a mi jakby kamien spadl z serca. Ja nie placze - oboje z M nie mozemy uwierzyc ze to nasza kruszynka juz jest na swiecie. Naiwnie pytam czy mnie nie nacieli. Ciachneli mnie jak u rzeznika i szyli wewnatrz i zewnatrz ponad godzine. W sumie wszystko poszlo i tak w dosc szybkim tempie. Jak mnie szyli polecialo mi na leb na szyje cisnienie, sporo sie nagimnastykowali zeby mnie do porzadku doprowadzic.
Obecnosc M niezastapiona - pomagal jak tylko mogl.
