Ech dziewczyny, ja już nie wiem o co chodzi mojemu ciału. Nigdy nie miałam żadnych objawów w okresie między owulacja a miesiączka, a okresy mam regularne. Brzuch bolał mnie w 1 dzień okresu i to wszystko. Odkąd się staramy, co miesiąc coś nowego.
W tym cyklu w 9dpo i 10dpo mam mini plamienia. W tych samych dniach boli mnie minimalnie brzuch i czasem ukłuje raz w jednym, raz w drugim jajniku. 3 ostatnie dni zawrotów głowy. A dziś 12dpo (okres w poniedziałek) i znowu mam plamienie - czyli coś co też stworzyło mi się ostatnio, czyli takie 2 dniowe plamienia przez okresem.
Ja już kuźwa nie wiem o co chodzi. Za każdym razem się łudzę, że te objawy, których nigdy nie miałam, to implantacja, a potem i tak cyk, okres.
Nie robię testu od 10 czy 12 dnia, bo chce się jeszcze połudzić do 14, że tym razem się udało.
Nie wiem. Owulacja jest, endometrium spoko, progesteron ładny, nasienie ujdzie, zresztą mam nawet jakiś szereg objawów, który sugerowałby, że może się udała ta implantacja, ale mam wrażenie, że u mnie to jakby się nie mogło udać z jakiegoś powodu.
Wybaczcie obszerny post, ale załamałam się dziś widząc to plamienie.
Strasznie żałuję, że za późno zaczęłam starania o pierwsze dziecko, bo z perspektywy „już mamy” wiem, że i trójkę bym mogła mieć. Trudno to opisać, ale chcę przeżyć to jeszcze raz, zobaczyć jak rozwija się mały człowieczek. Te wszystkie piękne chwile, bo o tych trudnych szybko się zapomina. Ja wolałabym, żeby to było macierzyństwo od początku, bo wiem jak ciąża w moim przypadku wpłynęła na budowanie relacji z dzieckiem, mój mąż chce po prostu drugiego malucha, nawet z adopcji, nawet starszego. Jest na zabój zakochany w Hance i chce więcej dzieciaków. Tak po prostu. Chcemy też, żeby Hania miała tutaj rodzinę, bo do Polski to może raz w roku polecimy. A że jesteśmy już nienajmłodsi to chcemy żeby Hania miała kogoś bliskiego jak nas tu zabraknie. Ja wiem, że z rodzeństwem to różnie bywa i czasem wcale nie ma między ludźmi bliskiej więzi, ale my z mężem oboje mamy bliskie relacje z rodzeństwem i chcielibyśmy tego dla Hani. Takie mi powody przychodzą do głowy. Nie wiem, to jakiś dziki instynkt, który w nas obudził się za późno, bo wraz z moją pierwszą ciążą. Łatwo mi było odwlekać w czasie starania z różnych powodów - brak stabilizacji, emigracja, problemy w związku, bo też były, a teraz pluję sobie w brodę. Odkąd mam Hankę, mam ochotę porwać każdego napotkanego w sklepie bobasa 
rozumiem. I mam nadzieję w takim razie, że doczekacie aię kolejnego malucha 
Jestem pewna że to to, bo rano był pik pików, koło południa właśnie jednorazowe plamienie a po południu silne kłucie w jajniku (akurat to jest normalne u mnie przy owulce). Ale jakoś tak mam wewnętrzne wrażenie, że tym razem się nie udało
Chyba zostaje się do nich przyzwyczaić.
