Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Nie potrzebnie sie na ten test skusilam, wczesniej bylo normalnie poprostu sobie czekalam a teraz mnie roznosi, nie wiem jak do jutra dotrwac. Do testu sklonilo mnie to ze od wczoraj mi jakos słabo, ale wiem ze przyczyn moze byc pełno. Byle do jutra.
Jejku no straszne jest to przez co przechodzimya wiadomo co bylo.przyczyna? Jesli nie chcesz to nir pisz
Przykre to jest ... mnie wiadomość o ciąży szwagierki tez jakos wielce nie poruszyła .. tzn cieszyłam się ale przez głowę przechodziły myśli jakie to nie sprawiedliwe . Ze oni robią sobie dziecko tylko dlatego żeby ona mogła siedzieć w domu a my co tak bardzo tego pragniemy , nie możemy . Najgorsze jest to ze bratowa ogranicza kontakt mojemu bratu bo uważa nas za gorszych ( choć sama przyszła mieszkać do nas z reklamówka ciuchów ) jedna z ich córek jest moja chtzesniaczka a ja nawet jej nie mogę zabrać na spacer ... a mała wręcz się wyrywa jaki mnie widzi . Ona nic nie wie bo wiem ze By ja to cieszyło .. ! My tez robimy u siebie i wiem jak to jest ... cały dzień zawalony a na dodatek w domu trzeba zrobić . Ostatnio zauważyłam ze nie umiem ju siedzieć w miejscu . Tak jak kiedyś byłam kanapowcem tak teraz mnie parzy , latam jak z motorkiem w tyłku
Hehehe .. jak widać więcej jest takich przypadków . Moj brat pracuje we wojsku pi pracy naprawia samochody a jak wróci do domu to dostaje opierdal ze naczynia nie pozmywane ( choć maja zmywarkę i sama by mogła do niej wrzucić ) . Siedzi całe dnie w domu i wiem ze przy dwójce jest dużo pracy ale na wyjazdy do galeri ma czas na latanie po koleżankach ma czas a na prace w domu nie . Smutno mi ze tak traktuje mojego brata i nas tez ale wiem ze los się odwróci . Zgrywa Panią a wychowała się w klitce na bloku przyszła do naszego domu o najchętniej by chciała nas wszystkich wyrzucić bo jej za mało miejsca albo sprzedać wszystko . Czasem mam ochotę pokazać gdzie jej miejsce w szeregi ale nie chce się kłucic ... niech sobie myśli ze jest lepsza jeśli tak lepiej się czujeHehe jakbym o swojej czytała... może mamy tą samą hihihiTyle, że z tego co piszesz Twoja przynajmniej zamawia coś dla dzieci a moja... co trochę widzę 2 letniego już chłopca w tych samych rzeczach... teraz urodzi jej się dziewczynka to pewnie po starszym będzie ciuszki nosiła... a jak się dowiedziała że 1 dziecko to będzie chłopak to chodziła zadowolona "że jej dziecko tuszu do rzęs podkradać nie będzie..." Matko jakie to dziecinne dziewczę... małża brat też zalatany w swojej firmie a ona jeszcze wymaga i się skarży że "mąż to już wcale z nami nie posiedzi, dziecko go ledwo kojarzy..." ojeej co za przeboje...
Od dawna nie przypominalam sobie tego jak to u mnie bylo. Moj mechanizm obronny pozostawil w glowie fakt, ale na szczescie szczegółów za często mi nie podsuwa. Tez doszlam tak jakos do 7 czy 8 tygodnia. Bylam mloda, szczesliwa, mialam ochote wykrzyczec calemu swiatu ze jestem w ciazy. Mniej wiecej juz w terminie spodziewanej miesiaczki robilam bete, czekalam na ta chwile tez kilka ladnych lat, juz chwile po mojej 18. postanowilismy ze chcemy miec dziecko, ale nie wychodzilo. Wiec zrobilam bete, wtedy jeszcze bylam jedna z tych szczesliwych nieswiadomych, ktore mysla ze test ciazowy a juz beta napewno, to stu procentowa pewnosc, a cala reszta nie jest taka ważna. Pozniej zaczelam plamic, dostalam progesteron i w zasadzie przez ponad dwa tygodnie, co dwa, trzy dni jezdzialam do lekarza. Troche sie stresowalam ale raczej malo co, przeciez skoro w koncu zaszlam w ciążę, nie moglo przydarzyc sie nic zlego. Jaka ja bylam mloda i glupia. W koncu lekarz poinfirmowal mnie o pustym jaju plodowym.Dobrze Cię rozumiem, sama przez to przeszłam. Pamiętam, że była to sobota, mieliśmy jechać z moimi rodzicami na działkę do rodziców mojego M. Rano coś mnie tknęło i poprosiłam M, żebyśmy pojechali jeszcze na izbę przyjęć do szpitala (plamiłam od kilku dni ale brałam Luteinę i niby było wszystko w porządku bo robiono mi wcześniej usg kilka razy). Był to maj, piękna pogoda, weszłam na to usg w szpitalu i ze strony lekarki cisza. Zawołała kogoś drugiego, żeby zerknął więc już wiedziałam, że coś nie tak. Po chwili mi powiedzieli, że dzidzia nie żyje (8 tc to był).Wyszłam stamtąd szybko i wpadłam w taki ryk jak nigdy chyba. To był najgorszy weekend mojego życia bo musiałam czekać do poniedziałku ze świadomością martwej dzidzi w moim brzuchu. W poniedziałek dopiero zrobiono mi łyżeczkowanie. Po tym wszystkim tydzień siedziałam otępiała w domu i gapiłam się w ścianę. Też było mi później ciężko jeździć do rodziny i znajomych z dziećmi. W ogóle nie miałam ochoty dotykać dzieci ani nawet na nie patrzeć. To było 2 lata temu. Przepraszam, że z siebie to tu wyrzuciłam ale jakoś poczułam potrzebę
U nas granicą że tak sie zdarza miało byc trzecie poronienie, ale ze sila walki jest i lekarza tez spoko mialam juz przy drugim wyslal nas do kliniki, niestety do trzeciego pozniej tez doszlo.
Szybko zleci do jutra.. już pół dnia minęło poza tym pamiętaj że to początek, jeszcze wszystko się może zdarzyć. Mi lekarz powiedział, że badania w 12dpt, jak się okaże że wyniki są negatywne, dalej przyjmować leki i po dwóch dniach powtórzyć. Nie mówił mi tego by było mi lżej, ale organizm może później zacząć funkcjonować. Spokojnie
Przy ostatnich transferach robilam bete kolo 10dpt, ja robie wszystkie badania w klinice, i w ten sam dzien kazali mi odstawic wszystkie leki i nie bylo juz nic o powtarzaniu bety.
☺ mam.nadzieje ze trafilysmy w ręce fachowca ☺kciuki za sobotni transfer i koniecznie napisz jak maluszki ...tak przy okazji dużo spora dawkę miałaś ode mnie ale organizm kazdy inny .
u mnie w pierwszej procedurze u dr. była ciąża , niestety na krótko.Sytuacja identyczna jak u mnie w rodzinie... No jakbym o swoim bracie i bratowej czytala... Masakra ze nie dosc ze musimy przez to wszystko przechodzic to jeszcze mamy patrzec jak innym wszystko co sobie zaplanuja wychodzi... U mnie w rodzinie jest duzo dziecia - wszystkie kocham i uwielbiam sie nimi zajmowac. Dopiero potem w nocy placze ze szkoda ze to nie z moim dzidziusiem sie bawilam - ze byloby tak cudownie... Kochane musimy wierzyc ze na nas tez czeka szczescie
