Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
. Więc trzymam kciuki, szczególnie we wtorek 
Dziękuję ale to była 5 dniowa blastka więc liczyłam chociaż na cień cienia gdyby miało się udać. Wiem że trochę za szybko i że testy się mylą. I wciąż mam małą nadzieję bo to taka słaba ale waleczna blastusia była. Mój jednak@mala_Mi 80 chyba zdecydowanie za wcześnie na sikańca, tym bardziej, że to 3dniowa blastka... A testy zdecydowanie się mylą.
Ja w każdym razie uważam, że w naszej sytuacji, nie ma to jak beta, sikańca sobie możesz zrobić na pamiątkę po pozytywnej becie
Niech mi ktoś kiedyś powie ze in vitro to droga na skróty ( bo już słyszałam taką opinię) to normalnie zaciukam 
Nieważne że to był pierwszy transfer... Twoje cierpienie i żal jest takie samo jak moje po 5-tym transferzeTak w ogóle to nie mogę spać, myśli rozsadzają mi czaszkę. Kurcze dziewczyny jakie to wszystko trudne a przecież miałam dopiero 2 stymulacje. Mój pierwszy transfer w życiu. A ile Wy już przeszłyście to się w głowie nie mieści
. No może jest mała różnica... Po kilku transferach nadziei jest coraz mniej ale ból ten sam 
In vitro jest trudne. My nie wydaliśmy tyle co niektórzy tutaj bo załapaliśmy się na refundację programu i leki. No, ale to nie było bez znaczenia, bo na pierwsza procedurę poszło część wkładu własnego :-( bo była komercyjna. Niby zarabiamy dobrze, ale żyjemy dość skromnie bo koszty in vitro i tak są ogromne. My nic nie dostaliśmy po dziadkach, ani rodzicach- oprócz jednej babci nie ma nikogo, bo wszyscy nie żyją. U nas można powiedziec, ze oszczędności życia poszły na in vitro. No, ale mieliśmy je a co z ludzmi z jakiejś wiochy gdzie nawet często pracy nie ma. Po prostu nie maja szans na in vitro. Mnie to najbardziej wkurza w tym kraju. Bo bezpłodność jakoś ogarniesz z czasem. Jednak długi czasem ludziom zostają do końca życia. No i nie wszystkich stać na walkę „aż się uda” czasem były dziewczyny po 6, 8 procedurach komercyjnych. In vitro powinno być refundowane chociaż tyle. Nikt nie pisze co się potem dzieje z tymi ludzmi niby Happy bo maja dziecko. U niektórych tak to wyglada, ale niektórzy przez procedurę nie maja co wracać do pracy. Inni jak my nie maja wykończonego mieszkania bo trzeba spłacić długi :-) A jeszcze inni żyją na kawalerce z dzieckiem jako spełnienie marzeń. Na szczescie jest to mały odsetek, ten biedniejszy nawet nie podchodzi do in vitro czynnik męski rozwiązuje się AID jest taki wątek na bocianie. To jest bardzo smutne i zła się robie jak pomyśle, ze w większości krajów UE in vitro jest refundowane całościowo. A u nas będzie tylko gorzej....Tak w ogóle to nie mogę spać, myśli rozsadzają mi czaszkę. Kurcze dziewczyny jakie to wszystko trudne a przecież miałam dopiero 2 stymulacje. Mój pierwszy transfer w życiu. A ile Wy już przeszłyście to się w głowie nie mieści
ale są i takie osoby którym medycyna nie potrafiła pomoc. Na szczęście mało takich osób zostało bez pomocy.Kochana ja mam za sobą dwie procedury i 4 transfery i z 3 udało się mam córkęTak w ogóle to nie mogę spać, myśli rozsadzają mi czaszkę. Kurcze dziewczyny jakie to wszystko trudne a przecież miałam dopiero 2 stymulacje. Mój pierwszy transfer w życiu. A ile Wy już przeszłyście to się w głowie nie mieści
Ciężka droga ale się udało ,Każdej z nas się wkoncu uda i będzie miała wymarzone dziecko i usłyszy słowa Mama 
Czekamy do jutra ,zaskoczy Ciebie twój maluch zobaczysz
U nas bardzo podobnie. Też nie mamy już nikogo oprócz naszych mam, ojciec i dziadkowie umarli jak bylam dzieckiem. U męża tak samo. Też żyjemy bardzo skromnie ale to nie jest żaden problem bo pracujemy i mamy siebie. Moja sytuacja i tak jest dobra i ja za to dziękuję Bogu. Bardzo współczuję dziewczynom, które przez obecna sytuację straciły pracę i nawet nie mogą zacząć oszczędzać na leczenie. A jeszcze tyle problemów je dotyka. I przecież trzeba mieć taką twardą du.pę żeby się podnieść i iść dalej bo przecież nasz chory kraj jeszcze tylko dobija te biedne kobiety/pary.
Myślenie za dużo nie pomaga a i dopiero w takich sytuacjach widzimy nasze prawdziwe reakcje. Bo przecież znacznie łatwiej jest wierzyć w czyjeś powodzenie niż w swoje. 
