Kocham syna, ale...

[Lady Loka]

Taaa u mnie kluczem na długie spanie rano jest udawanie, że ja ciągle śpię jak sie rusze, to pozamiatane.

 

[93kora]

Oooo na to wstawanie przed dzieckiem, to widziałam super rolkę ostatnio (tak w temacie IG). Wypisz wymaluj, każde z 3 moich dzieci:

View this content on Instagram

View this content on Instagram

Taaa u mnie kluczem na długie spanie rano jest udawanie, że ja ciągle śpię jak sie rusze, to pozamiatane.

Miałam to samo do 8 miesiąca życia młodszego

 

[olka11135]

Miałam to samo do 8 miesiąca życia młodszego

U mnie zawsze tak był do końca KP, a że ja karmię min. 2 lata to jeszcze sobie poczekam

 

[93kora]

U mnie zawsze tak był do końca KP, a że ja karmię min. 2 lata to jeszcze sobie poczekam

No i ja Cię za to podziwiam
Nie wiem czy umiałabym tak długo piersią karmić


Mój młodszy do dzisiaj budzi się w nocy na butle mleka, co mam zrobić.. Wstaje robię karmie i idziemy dalej spać

 

[fasolka32]

Dziękuję wszystkim za wypowiedzi. Więcej do tego wątku nie planuje wracać, do forum raczej też nie, bo rozumiem zalecenia terapeuty żeby nie czytać - dziś mam najgorszy dzień odkąd młody się urodził (może też dlatego że jak w wypadku 90% nocy od jego urodzenia spałam 1.5h ). Szczególnie dziękuję tym mamom, którym było ciężko albo nadal jest - Was mocno przytulam i macie rację, musi być lepiej.

Psychologa rozważę, ale skoro miesiąc temu wykluczono mi depresję to wolałabym żeby każdy mi jej na siłę nie wpychał do głowy. Terapeuta wyjaśnił mi co się ze mną dzieje, chciałam usłyszeć chyba głównie że nie jestem sama. A tymczasem mój syn zaczął "chodzić" przy meblach więc nie ma chyba sensu zastanawiać się czy może być gorzej, bo teraz już na pewno będę musiała być dostępna cały czas żeby utrzymać go przy życiu

Półtora godziny snu?? O matko to można naprawdę zwariować, zaplanujcie coś może, żeby partner Cię odciążył...

 

[Maialis]

Półtora godziny snu?? O matko to można naprawdę zwariować, zaplanujcie coś może, żeby partner Cię odciążył...

Robi to jeśli ma możliwość, ale pracując od 18:00 do 3:00 lub od 00:30 do 8:30 średnio się da być w nocy w domu. Wstaje do syna w weekendy albo jeśli jakimś cudem ma inną zmianę. Potem wiadomo że też musi odespać bo od jego pracy zależy bezpieczeństwo innych ludzi, ale zajmuje się synem w dzień i wtedy zazwyczaj ja mogę odespać albo zrobić cokolwiek w domu - oczywiście pod warunkiem że młody mnie widzi bo inaczej będzie płacz aż się zjawię w zasięgu wzroku

 

[fasolka32]

Robi to jeśli ma możliwość, ale pracując od 18:00 do 3:00 lub od 00:30 do 8:30 średnio się da być w nocy w domu. Wstaje do syna w weekendy albo jeśli jakimś cudem ma inną zmianę. Potem wiadomo że też musi odespać bo od jego pracy zależy bezpieczeństwo innych ludzi, ale zajmuje się synem w dzień i wtedy zazwyczaj ja mogę odespać albo zrobić cokolwiek w domu - oczywiście pod warunkiem że młody mnie widzi bo inaczej będzie płacz aż się zjawię w zasięgu wzroku

Babci się nie da wypożyczyć na trochę? Wiem że kobieta nie chce przyznać,że jest jej źle,ale zawsze można powiedzieć, że jest się po prostu przemęczonym. Samej mi ciężko prosić o pomoc

 

[Maialis]

Babci się nie da wypożyczyć na trochę? Wiem że kobieta nie chce przyznać,że jest jej źle,ale zawsze można powiedzieć, że jest się po prostu przemęczonym. Samej mi ciężko prosić o pomoc

Jedna babcia mieszka 600km od nas, druga pracuje ciągle zawodowo. Na ile mogą pomagają

 

[Calineczka1407]

Przeczytałam cały wątek i przy wielu komentarzach aż mnie skręcało.
Część z Was postawiło sobie za punkt honoru udowodnić autorce, że ma gorzej, że jej dzieci są bardziej marudne, więcej chorują, że z czasem i autorka będzie miała gorzej i że przesadza, wyolbrzymia i dramatyzuje (nie dosłownie, uprzedzam że nie będę cytować, chodzi o ogólny odbiór), ze adrenaliny powinno dostarczać jej wstawanie w nocy do dziecka z gorączką czy biegunką Nie przyszło Wam do głowy, że autorka ma prawo czuć to co czuje i ma prawo nie odnajdywać się w macierzyństwie - nie każda z nas jest do tego stworzona. I mimo, że z opisu wygląda no to, że jej dziecko zachowuje się tak jak wiele innych dzieci w tym wieku - dla niej to może być problem i ma prawo tak to odczuwać. I nie piszę tego dlatego, że też tak mam. Przeszłam przez depresję poporodową ale teraz odnajduje się w macierzyństwie. Natomiast każdy ma prawo do swoich odczuć i udowadnianie komuś, że nie powinien czuć tego co czuje jest co najmniej słabe. Hej, dziewczyny - nie wszystkie jesteśmy jednakowe i można kochać swoje dziecko i nie kochać bycia matką.

Autorko, ze swojej strony mogę polecić terapię, może konsultacja u innego terapeuty będzie pomocna. Bądź co bądź Twoje dziecko jest już na świecie i to Ty musisz w sobie przepracować to jak dalej ma wyglądać Twoje macierzyństwo. Jeżeli będzie możliwość wróć do pracy chociaż na część etatu, obcowanie z dorosłymi dobrze Ci zrobi.
Życzę Ci jak najlepiej. A Wam drogie panie trochę więcej zrozumienia.

Czas start. Czekam na morze pocisków

 

[fasolka32]

Przeczytałam cały wątek i przy wielu komentarzach aż mnie skręcało.
Część z Was postawiło sobie za punkt honoru udowodnić autorce, że ma gorzej, że jej dzieci są bardziej marudne, więcej chorują, że z czasem i autorka będzie miała gorzej i że przesadza, wyolbrzymia i dramatyzuje (nie dosłownie, uprzedzam że nie będę cytować, chodzi o ogólny odbiór), ze adrenaliny powinno dostarczać jej wstawanie w nocy do dziecka z gorączką czy biegunką Nie przyszło Wam do głowy, że autorka ma prawo czuć to co czuje i ma prawo nie odnajdywać się w macierzyństwie - nie każda z nas jest do tego stworzona. I mimo, że z opisu wygląda no to, że jej dziecko zachowuje się tak jak wiele innych dzieci w tym wieku - dla niej to może być problem i ma prawo tak to odczuwać. I nie piszę tego dlatego, że też tak mam. Przeszłam przez depresję poporodową ale teraz odnajduje się w macierzyństwie. Natomiast każdy ma prawo do swoich odczuć i udowadnianie komuś, że nie powinien czuć tego co czuje jest co najmniej słabe. Hej, dziewczyny - nie wszystkie jesteśmy jednakowe i można kochać swoje dziecko i nie kochać bycia matką.

Autorko, ze swojej strony mogę polecić terapię, może konsultacja u innego terapeuty będzie pomocna. Bądź co bądź Twoje dziecko jest już na świecie i to Ty musisz w sobie przepracować to jak dalej ma wyglądać Twoje macierzyństwo. Jeżeli będzie możliwość wróć do pracy chociaż na część etatu, obcowanie z dorosłymi dobrze Ci zrobi.
Życzę Ci jak najlepiej. A Wam drogie panie trochę więcej zrozumienia.

Otóż to