gabi to nie wesoła wiadmomość
znalazłam o tym cos takiego:
Leczenie wodniaków podtwardówkowych
Z punktu widzenia klinicznej neurologii dziecięcej bardzo istotne są badania Autorów belgijskich, w których omówiono metodę długotrwałego drenażu zewnętrznego. [5] Metodę tę wprowadzono w 1995 roku, ale jak dotąd nie stosowano jej według precyzyjnie ustalonych zasad ani nie oceniono jej skuteczności w odpowiednio dużej grupie dzieci.
Dzięki wprowadzeniu badania MRI możliwe jest dokładne ustalanie rozpoznania różnicowego kolekcji płynowych okołomózgowych. W ich leczeniu całkowicie zrezygnowano z powtarzanych nakłuć podtwardówkowych przez przednie ciemiączko oraz z zabiegów z kraniotomią. W leczeniu wodniaków lub krwiaków podtwardówkowych powszechnie stosuje się połączenie przestrzeni podtwardówkowej z jamą otrzewnową. Leczenie takie niesie co prawda zwiększone ryzyko zakażenia i zaburzeń drożności systemu, ale za to czas hospitalizacji jest krótszy niż w przypadku zastosowania drenażu zewnętrznego.
Autorzy ocenili również wyniki leczenia 31 niemowląt po zastosowaniu drenażu zewnętrznego według opracowanego algorytmu. Zabieg założenia drenażu zewnętrznego wykonywano w znieczuleniu ogólnym po podaniu w jednorazowej dawce cefazoliny (30 mg/kg). W 1. lub 2. dniu po założeniu drenażu wykonywano TK w celu sprawdzenia objętości zbierającego się płynu. Jeżeli objętość drenowanego płynu była mniejsza niż 50 ml/24 h i w ciągu kolejnych dni zawartość w przestrzeni okołomózgowej zmniejszała się, drenaż usuwano. Jeżeli natomiast objętość drenowanego płynu była większa niż 50 ml/24 h, a wodniak podtwardówkowy się zmniejszał, stopniowo ograniczano tempo drenażu, zwiększając wysokość zbiornika płynu o 2 cm dziennie, a następnie go usuwano. Jeśli jednak wodniak się nie zmniejszał, drenaż utrzymywano do czasu zmniejszenia się stężenia białka w płynie mózgowo-rdzeniowym do poziomu 1000 mg/l.
Regularnie wykonywano kontrolne TK. Stałe połączenie między przestrzenią podtwardówkową a jamą otrzewnej zakładano, gdy ilość płynu była znaczna nawet przy wysokim ustawieniu zbiornika (12-15 cm), a obraz w TK nie ulegał zmianie. Połączenie podtwardówkowo-otrzewnowe utrzymywano przez 6-12 miesięcy.
Opisane zasady utrzymywania drenażu są stosowane w wielu ośrodkach, również w naszym kraju, a dzięki ścisłemu przestrzeganiu reżimu postępowania Autorzy badania osiągnęli bardzo korzystne wyniki leczenia i prawidłowy rozwój psychoruchowy u większości dzieci. Konsultacje i leczenie dzieci z wodniakami podtwardówkowymi, a także wodogłowiem, należą do najczęstszych problemów neuropediatrycznych, zwłaszcza gdy występują powikłania po leczeniu operacyjnym.