NabAwe cierpliwości
moje też były takie paskudy nieusłuchane a teraz (choć czasami w kość mi dadzą) to złego słowa powiedzieć nie mogę.. sprzątać nie chcą coprawda.. ale zabrać mogę ich wszędzie.. a też miałam taki okres że nawet krótkie wyjście było dla mnie katorgą :-/ a że sama z Nimi jestem to tym bardziej nerwy na zszargane
ale się ma co się chciało
nie ma co narzekać..
Mojego ex męża własnie chyba to przerosło.. miał wyobrażenie że mieć dzieci to jak w gazetce.. uśmiechnięci, wypoczęci rodzicie, wyciągnięci w salonie na kanapie z kawką w ręce patrzący na zgodne, czyste, zdrowe, grzecznie bawiące się dzieci
a tu zonk.. dzieciaki ryczą, leją się, rozwalając 42calowy telewizor (to bolało..).. brudzą się, żygają, chorują, biją się, nie słuchają..
no nie ma lekko
ja sobie mówię że zawsze mogło być gorzej i nie taki dzieciaki się widziało.. a że pracuję w galerii handlowej to naprawdę się naoglądam
Nos do góry
wyrośnie z tego, będzie psociła ale wyrośnie
Mój młodszy szogunek jak zaczął chodzić to był nie do ujechania, nie słuchał wcale.. trzy światy z Nim miałam.. ale cierpliwość, spokój i opanowanie są niezbędne! z czasem wyrobił się w łobuziaka, ale nie typowo niegrzecznego bachora
tylko takiego psotnika małego którego wszędzie jest pełno, wszystko go cieszy i nawet jak napsoci to z taką radością życia i iskierkami w oczach że sama z tego się śmieję i jak czasem patrzę na niego z boku to choć widzę że jest urwisek mały to widze jednocześnie że urwiskuje z ogromną radością życia i tak miło mi się patrzy na te jego psoty..
a ja dziś znów w pracy od 10 do 20.. jak szłam do pracy to serce mi pękało taka pogoda piękna.. ale będę dziś piekła 2 pieczenie na jednym ogniu bo siędzę u siebie w sklepiku a doskokowo będę biegać z aparatem i focić zdjęcia na urodzinach galerii, bo mi zlecenie wpadło więc dodatkowy, jakże cenny grosz mi wpadnie.. nie wiem tylko jak przeżyję fotografowanie koncertu Mezo, za którym niestety nie przepadam.. ehh.. życie fotografa bywa ciężkie
no i póki co nikt nie ma bagażnika na rower, więc i opcja przywiezienia jest trudna na ten moment, a myślę że prędzej Manula zasiądzie na foteliku rowerowym niż w wozku, bo wózka nie trawi, spacery to katorga, bo i na nóżkach nie bardzo chce łazić 
