dobrze cię rozumiem jeśli chodzi o pracę... Ja zwolniłam się w poprzedniej pracy, bo miałam straszną szefową, która robiła problem jak potrzebowałam dnia wolnego, żeby pojechać do innego miasta do lekarza i badania zrobić... Mąż kazał mi wręcz zrezygnować z tej pracy, bo też psychicznie wytrzymać tam było ciężko.. zarejestrowałam się w urzędzie pracy, mam zasiłek, ale od grudnia miałam iść na staż, podnieść swoje kwalifikacje i zdobyć nowe doświadczenia.. przez rok nie udawało nam się zajść w ciążę więc stwierdziłam, że do końca roku i tak nam się nie uda, zdążę zrobić staż i może udałoby mi się i zostałabym tam już na umowie.. a wyszło jak wyszło i stwierdziłam, że tak widocznie musiało być, bo jednak nigdy nie ma dobrego czasu na dziecko... Finansowo ja jestem zabezpieczona (oszczędności), mąż nawet dobrze zarabia i uspokaja mnie trochę, że damy sobie radę z jego pensji (oszczędności mamy nie ruszać), ale ja mimo wszystko trochę się martwię jak to będzie, bo nie lubię być na czyimś utrzymaniu, a tym bardziej nie chce chodzić po urzędach czy jak to tam się zwie po jakieś zapomogi itd. nawet nie wiem co by mi się "należało" jako bezrobotnej ciężarnej i gdzie co załatwić, bo kompletnie nie siedzę w tym temacie.. i jak pomyślę sobie, że miałabym iść gdzieś i płaszczyć się przed urzędnikami to jest mi po prostu wstyd, że mimo studiów, pracy przez kilka lat wylądowałam na bezrobociu i akurat w tym momencie zaszłam w ciążę i tak naprawdę bez większego dochodu..
Rozważałam podjęcie pracy nawet od zaraz, ale lekarz mi na to nie pozwoli, ze względu na poprzednie poronienie i moje choroby, które jednak obciążają mnie bardziej w ciąży.. a jednak dziecko jest dla mnie ważniejsze niż dodatkowe pieniądze. Wiem, że damy sobie radę z mężem, ale przytłacza mnie ta sytuacja..
