Chyba im człowiek mniej wie tym naprawdę lepiej śpi. Moje twardnienia zaczęły się w 19tc (a raczej całe noce ze skamieniałym brzuchem). Oczywiście też zaczęłam czytać wszystko na ten temat i panika. Myślałam, że pewnie dostanę Fenoterol jak inne dziewczyny. Moja lekarka też należy do dość panikujących,wysłała mnie do szpitala, ale tamtejszy lekarz sprawdził szyjkę i wszystko było ok. Pytałam czy mam leżeć - powiedział,że nie. Na skurcze miałam brać no-spę. I teraz jestem w 35tc i cały czas mam jakieś twardnienia,już nie łykam no-spy,bo ona nie pomagała. Poprostu przestałam się tym zadręczać i naprawdę z tego powodu nic się nie dzieje.
Jak sobie porozmawiałam z moją mamą, to ona też miała twardnienia,pobolewania,a kiedyś nie było no-spy. Całą ciążę chodziła sobie spokojnie i urodziła o czasie.
Ginka mojej koleżanki też uważa, że nie ma co się za bardzo skupiać na twardnieniach.Macica poprostu ćwiczy.
Więc dziewczyny ja nie chcę nikogo przekonywać, że twardnienia to nic takiego,że nic się nie stanie,ale chcę poprostu uspokoić niektóre dziewczyny,które tak się będą tym przejmować jak ja to robiłam. Poza tym czytałam sporo opinii na innym forum,gdzie dziewczyny mieszkające za granicą pisały,że dla ich lekarzy to normalne, że tam się nie faszeruje ciężarnych lekami jak u nas.
zmienilam lekarza zas drugi stwierdzil ze wszystko jest bardzo dobrze ale niepokoja mnie te objawy
