3 latek i brak spodziewanego rozwoju ...

[Papillonek1980]

Ciężko będzie mieć plany na przyszłość, ponieważ po dwóch dniach w przedszkolu mały znowu jest chory. . Mamy kiepskie statystyki: dwa dni zdrowe, potem 5 dni w domu na lekach. Odwołałam rehabilitację do końca tygodnia i łatwię zwolnienie lekarskie dla ośrodka na nfz.
Obawiam się, że tym razem to moja wina. Świeżo po chorobie pozwoliłam dziecku pobiegać po placu zabaw (pozwoliłam to spora nadinterpretacja, ale niech będzie). Do 18 września tylko 4 dni mamy zaliczone.

Dieta z mnóstwem surowego jest. Brak słodyczy też. Kiszonki są. Syrop na odporność plus pastylki do ssania na noc (en ti tis). Długie spacery. I co? Na razie lipa.

 

[Rożyczkowa]

Pierwszy rok w przedszkolu jest zwykle ciężki pod tym względem. Mój starszy syn tak mi chorował. W listopadzie go wypisałam (bo pediatra kazała mu zrobić miesiąc przerwy), za rok zrobiliśmy drugie podejście i było już znacznie lepiej bo poszedł od września a pierwsza choroba dopiero w połowie grudnia. Trzeba przeczekać aż nabierze odporności. Podajesz tran? Ja daje chłopakom.

 

[Papillonek1980]

Tak. Tran ma w standardzie.

 

[Rożyczkowa]

Tak. Tran ma w standardzie.

Nie mówię, że to jakieś antidotum na wszystko ale możnaby spróbować ale skoro już bierze... No to nie wiem... Pewnie trzeba przez to po prostu przejść.

 

[A.Patrycja]

To jest normalne. Mój jak zaczął przedszkole w tamtym roku, to myślałam, że zwariuje - non stop angina, jak nie angina to jakiś wirus... cały rok, to nie Twoja wina!

 

[witch84]

@Papillonek1980 To normalne, że dzieci chorują. Moje już "duże", ale poszły 4 września do szkoły i już smarkają i narzekają, że gardło boli Muszą się do wirusów "przyzwyczaić" i niestety swoje odchorować.
Uprzedzam jeszcze przed występami na wszelkie dni babci,dziadka, matki, ojca itp. - jak dodatkowo dorośli przyjdą, to dzieci zawsze potem chore
Polecam dodatkowo poproszenie przedszkola o odsyłanie chorych dzieci do domu.

 

[Papillonek1980]

@Papillonek1980 To normalne, że dzieci chorują. Moje już "duże", ale poszły 4 września do szkoły i już smarkają i narzekają, że gardło boli Muszą się do wirusów "przyzwyczaić" i niestety swoje odchorować.
Uprzedzam jeszcze przed występami na wszelkie dni babci,dziadka, matki, ojca itp. - jak dodatkowo dorośli przyjdą, to dzieci zawsze potem chore
Polecam dodatkowo poproszenie przedszkola o odsyłanie chorych dzieci do domu.

Dziękuję.
Na szczęście tym razem jest w dosyć dobrym stanie. Nie gorączkuje, aby kaszle i ma mega katar. W tamtym tygodniu gorączkował 5 dni, pierwsze trzy po 39,8, więc nieźle mnie przestraszył. Teraz luz i lajt. Biega po domu, krzyczy, dokucza. Nie to, że zapomnę, że mam dziecko w domu. Samopoczucie ma niezłe, ale nie będę wredna i nie dam go na zarażanie innych. U nas z tym odsyłaniem chorych jest słabo dopracowane. Covid miał swoje plusy, pilnowali, aby dzieci zdrowe przychodziły.

 

[witch84]

To prawda - w covidzie się dało...

Powiem Ci, że do mojego syna kiedyś wezwali karetkę do przedszkola, bo dostał gorączki i spanikowali.
Lekarz zaskoczony, bo mu prawie 42 wyszło, a on biega i się normalnie zachowuje. Jedynie policzki miał zaróżowione. Także wiem jak to jest z tą gorączką... Bo mój młody tak właśnie miał - ni stąd ni zowąd temperatura 41,5...

 

[Rożyczkowa]

@Papillonek1980 To normalne, że dzieci chorują. Moje już "duże", ale poszły 4 września do szkoły i już smarkają i narzekają, że gardło boli Muszą się do wirusów "przyzwyczaić" i niestety swoje odchorować.
Uprzedzam jeszcze przed występami na wszelkie dni babci,dziadka, matki, ojca itp. - jak dodatkowo dorośli przyjdą, to dzieci zawsze potem chore
Polecam dodatkowo poproszenie przedszkola o odsyłanie chorych dzieci do domu.

U mnie to samo..
Już gardła bolą...

 

[Papillonek1980]

To prawda - w covidzie się dało...

Powiem Ci, że do mojego syna kiedyś wezwali karetkę do przedszkola, bo dostał gorączki i spanikowali.
Lekarz zaskoczony, bo mu prawie 42 wyszło, a on biega i się normalnie zachowuje. Jedynie policzki miał zaróżowione. Także wiem jak to jest z tą gorączką... Bo mój młody tak właśnie miał - ni stąd ni zowąd temperatura 41,5...

Mój maluch czasem mnie przeraża. Choruje bardzo spektakularnie. Przy ok. 40 stopniach gorączki niemal nie ma z nim kontaktu. Śpi 23/24 godziny, nie je, nie chce pić (zmuszam, mało, a często). Nie reaguje na to, co do niego mówię. Jak podnoszę jego rączkę, to jest wiotka i opada. Zaraz człowiekowi różne dziwne rzeczy przychodzą do głowy (np. sepsa). Zwłaszcza jak gorączka nie chce dać się zbić (spada bardzo powoli do 38,5, a potem szybko rośnie) to jest dla mnie Masakra. Nie zaprzeczę, można mnie uznać za lekką panikarę.

W dawnych czasach, lekarze dawali Starszakom antybiotyki na wszystko. A mały brał je tylko dwa razy w życiu. Tak się teraz pozmieniało, że nie chcą dawać, nawet jak trzeba. Przesada w żadną stronę nie jest dobra. Nie chciałabym kiedyś nie zdążyć...