In vitro 2024 - refundacja

[anyżowa]

@anyżowa kochana, Twoje bejbiki na Ciebie czekają chwilę posmutaj, ale wstaniesz i pójdziesz dalej

Zobaczymy. Boże nie spodziewałam się, że to bedzie takie trudne psychicznie wysiadam i nie wiem co będzie po pierwszej próbie zabijcie jak dramatyzuje

 

[anyżowa]

Dodam jeszcze , że mój mąż jest nastawiony na powodzenie ... A przecież mu mówiłam , że z naszym szczęściem lepiej się nie nastawiać. Nie wiem , to chyba taka blokada w głowie, żeby do do tego się nie przyyzwyczaić. Ale serio nie wiem, mam negatywne myśli i nie potrafię ich wyprzeć chyba mi siada psychika. Tak myślę...nie potrafię sobie z tym poradzić, a przecież jeszcze nic się nie wydarzyło. Poradzcie, sprowadźcie na ziemię...
Wydaje mi się że transfer będzie fiaskiem , już rozkminiam co jak tak będzie...nie wiem czemu tak myślę...

 

[amusedxxx]

Dodam jeszcze , że mój mąż jest nastawiony na powodzenie ... A przecież mu mówiłam , że z naszym szczęściem lepiej się nie nastawiać. Nie wiem , to chyba taka blokada w głowie, żeby do do tego się nie przyyzwyczaić. Ale serio nie wiem, mam negatywne myśli i nie potrafię ich wyprzeć chyba mi siada psychika. Tak myślę...nie potrafię sobie z tym poradzić, a przecież jeszcze nic się nie wydarzyło. Poradzcie, sprowadźcie na ziemię...
Wydaje mi się że transfer będzie fiaskiem , już rozkminiam co jak tak będzie...nie wiem czemu tak myślę...

Ja jestem zdania, że dobrze sobie pozwolić na ewentualne myśli, że coś może pójść nie tak. Ale też musisz pamiętać, że tak blisko ciąży jeszcze nigdy wcześniej nie byliście, musisz znaleźć w sobie z tego powodu radość i nadzieję, bo to na prawdę może się tym razem udać

 

[amusedxxx]

Ja jestem zdania, że dobrze sobie pozwolić na ewentualne myśli, że coś może pójść nie tak. Ale też musisz pamiętać, że tak blisko ciąży jeszcze nigdy wcześniej nie byliście, musisz znaleźć w sobie z tego powodu radość i nadzieję, bo to na prawdę może się tym razem udać

i ważne wg mnie, żeby podejść do tego powoli, krok po kroku. Jesteście po udanej stymulacji, macie mrozaczki. Ciesz się tym, bo to na prawdę ogromny, przeogromny krok ku bobaskowi

 

[anyżowa]

Ja jestem zdania, że dobrze sobie pozwolić na ewentualne myśli, że może się nie udać. Ale też musisz pamiętać, że tak blisko ciąży jeszcze nigdy wcześniej nie byliście, musisz znaleźć w sobie z tego powodu radość i nadzieję, bo to na prawdę może się tym razem udać

Boże ... Znowu ryczę...
Dzięki.
Jest ciężko, dziekuję Twój komentarz na prawdę wiele dla mnie znaczy i ukoił ból

 

[hachette]

Dodam jeszcze , że mój mąż jest nastawiony na powodzenie ... A przecież mu mówiłam , że z naszym szczęściem lepiej się nie nastawiać. Nie wiem , to chyba taka blokada w głowie, żeby do do tego się nie przyyzwyczaić. Ale serio nie wiem, mam negatywne myśli i nie potrafię ich wyprzeć chyba mi siada psychika. Tak myślę...nie potrafię sobie z tym poradzić, a przecież jeszcze nic się nie wydarzyło. Poradzcie, sprowadźcie na ziemię...
Wydaje mi się że transfer będzie fiaskiem , już rozkminiam co jak tak będzie...nie wiem czemu tak myślę...

Niepłodność właśnie to zabiera - radość i nadzieję. Mi udał się pierwszy transfer po 4 latach niepłodności i, zupełnie szczerze, nawet się nie ucieszyłam jak zobaczyłam pozytywny test. Nawet mi serce nie drgnęło. Czułam całą sobą, że ta ciąża zaraz poleci, na każdej wizycie na USG czekałam tylko aż lekarz powie, że już po wszystkim, serduszko nie bije, ciąża się nie rozwija. Jak urodził się mój synek to pierwsze tygodnie nawet nie czułam, że to jest moje dziecko, po prostu ktoś mi go dał i teraz muszę się nim zająć, moja głowa nie przetworzyła tego, że on jest mój, no bo jak to? Przecież ja nie mogę mieć dzieci. To są bardzo trudne emocje, moim zdaniem trauma niepłodności jest faktem i polecam każdej osobie która się zmaga z takimi uczuciami iść do terapeuty albo nawet do psychiatry, porozmawiać, przepracować ten temat. Uwazam, że spotkania z psychologiem powinny być obligatoryjne i równolegle prowadzone w klinikach ivf z badaniami np krwi. To po prostu drenuje człowieka do cna. Twoje emocje są normalne, ja też je czułam, na szczęście mój mąż popchnął mnie w ramiona dobrej terapeutki i dzisiaj mogę z otwartym sercem powiedzieć - kocham moje dziecko ponad wszystko, jest moim największym cudem i w końcu się NIE BOJĘ. To naprawdę inna jakość życia.

 

[Aileen31]

Dla mnie to kolejny transfer, więc przyznam, że podchodzę do tego z dużo mniejszymi emocjami niż poprzednio, ale oczywiście cieszę się, że to już i że jest zielone światło.
Musisz się koniecznie pozbyć złych myśli, patrz ile już zrobiłaś, aby być w tym miejscu i już niedługo osiągniesz cel jakim jest malenstwo. Droga nie byla prosta, ale jesteś już prawie na jej końcu. I tak należy Ci się jak każdej z nas na tym forum

Witaj w naszym gronie

 

[anyżowa]

Niepłodność właśnie to zabiera - radość i nadzieję. Mi udał się pierwszy transfer po 4 latach niepłodności i, zupełnie szczerze, nawet się nie ucieszyłam jak zobaczyłam pozytywny test. Nawet mi serce nie drgnęło. Czułam całą sobą, że ta ciąża zaraz poleci, na każdej wizycie na USG czekałam tylko aż lekarz powie, że już po wszystkim, serduszko nie bije, ciąża się nie rozwija. Jak urodził się mój synek to pierwsze tygodnie nawet nie czułam, że to jest moje dziecko, po prostu ktoś mi go dał i teraz muszę się nim zająć, moja głowa nie przetworzyła tego, że on jest mój, no bo jak to? Przecież ja nie mogę mieć dzieci. To są bardzo trudne emocje, moim zdaniem trauma niepłodności jest faktem i polecam każdej osobie która się zmaga z takimi uczuciami iść do terapeuty albo nawet do psychiatry, porozmawiać, przepracować ten temat. Uwazam, że spotkania z psychologiem powinny być obligatoryjne i równolegle prowadzone w klinikach ivf z badaniami np krwi. To po prostu drenuje człowieka do cna. Twoje emocje są normalne, ja też je czułam, na szczęście mój mąż popchnął mnie w ramiona dobrej terapeutki i dzisiaj mogę z otwartym sercem powiedzieć - kocham moje dziecko ponad wszystko, jest moim największym cudem i w końcu się NIE BOJĘ. To naprawdę inna jakość życia.

Bardzo dziękuję za kolejny budujący i wspierający wpis. Dzięki Wam dziewczyny wiem, że nie jestem sama ze swoimi emocjami i odczuciami i rozterkami, jesteście mega wsparciem.

Dziękuję za empatię i to, że podzieliłaś się swoją historią i tak szczegółowo opisałaś swoje emocje. Bardzo się cieszę, że z pomocą męża udało Ci się uporać z traumą i problemem i jesteś szczęśliwa i spełniona
Jeżeli mój kryzys w radzeniu sobie z emocjami nie minie, to jak najbardziej poszukam pomocy aby wesprzeć się w sferze psychicznej. Niepłodność potrafi dojechać emocjonalnie . To forum pokazuje jak wiele kobiet w tej całej niesprawiedliwości jaka Nas spotkała jest mimo wszystko niewyobrażalnie silna i mimo kryzysów potrafi walczyć o swoje szczęście.

 

[Lea2022]

Jak wyglądały Wasze cykle bezpośrednio po punkcji? Czy były owulacyjne? Ja szykuje się na transfer w grudniu, ale jak na złość dzisiaj 13 dc i zero oznak nadchodzącej owulacji testy blade ovu. Chciałam sobie zamówić bilet do PL, hotel i mniej więcej jakoś rozplanować wolne za wczasu, chociaż i tak jestem na skraju wywalenia z pracy, bo limit wykorzystałam.
P.s wiem że to niestandardowe pytanie , bo albo świeże transfery , albo zaraz po punkcji następny cykl jest transferowy, ale u mnie inna sytuacja

U mnie transfer był w drugim cyklu po punkcji. Ten cykl następny po punkcyjnym był owulacyjny, ale owulacja się przesunęła o tyle samo co skrócił się cykl z punkcją (nie brałam progesteronu) i tym sposobem ten cykl się o tyle samo przedłużył i wyrównał poprzedni. W kolejnym miałam transfer na cyklu sztucznym, więc nie wiem jakby było z owulacją...

 

[Lea2022]

Dzięki za odpowiedź, u mnie zapowiada się dłuższy...i sra mi w papiery , bo grudzień i to wszystko podwójnie źle się planuje im bliżej świat , jest drożej- przed świętami wyjazd kocham takie akcje i jeszcze te badania co mamy akurat w grudniu się kończą, więc masakra . Ten transfer jeszcze "oblecą" a ewentualnie kolejne wiaża się z kolejnymi badaniami , wizytami. A tak w ogóle, to im bliżej transferu- tym mniej we mnie optymizmu. Nie wiem czy to ja jestem dziwna, czy to norma

Chyba normalna reakcja na cały stres i logistykę. Miałam podobne przeżycia, bo musiałam ogarniać sobie wyjazdy do Grecji na punkcję i transfer (pierwszy termin punkcji wypadałby jak się pierwszy raz od kilkudziesięciu lat połączyła majówka z wielkanocą grekokatolicką i cały kraj miał wolne i musiałam o miesiąc przekładać, potem czekanie na wyniki pgd, potem przesuwanie sztucznie terminu transferu, bo urlop w klinice...) i strasznie było to frustrujące.