Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Miejmy nadzieje, ze z obawy przed sankcjami nie będą jednak próbować wróżyć. Bo w takim Medicoverze lub LuxMedzie, jeśli już musi skomentować to lekarz, to widzi, ze to ciąża. Po***one to wszystko
Tym bardziej, że przy niektórych chorobach beta też wychodzi pozytywna.
1,5 roku tez za mną, rozumiem co czujesz. Starania nie przynoszą mi już takiej przyjemności bo z tylu głowy wiem ze zbyt wiele oczekuje od każdego seksu z mężem. Nie pociesza mnie ze ludzie starają się 5-8lat, bo wydaje mi się ze nie mam tule czasu.Ja tego właśnie nie pojmuję..bo dla mnie to brzmi jak jakaś abstrakcja, której sama bym nie była w stanie przetrwać. Nie oceniam tego, ale stawiam siebie w takiej sytuacji i wiem jedno, że to dla mnie byłoby stanowczo za dużo. Ja po półtorej roku starań jestem już psychicznie zniszczona i czuję, że te starania zawładnęły moim życiem (a nie chciałam na to pozwolić). Nie mogę się z tego tak oderwać, to jakby mieć ciagle kartkę papieru przed oczami i nie widzieć poza nią nic innego. No masakra.
DziękujeTrzy miesiące po covidzie zaszłam, wiec nie sądzę, żeby to on był przyczyną. Tak samo jak nie dopatruję się przyczyn biochemu w szczepieniu (jaki rym) Za to trzymam kciuki, żeby już wkrótce pojawiło się trzecie dzieciątko
czekamy na to.
. 
Bardzo dobrze Was rozumiem, u mnie też niedługo minie 1.5 roku starań i nie wyobrażam sobie, że mogłabym w takim stanie przeżyć jeszcze kilka lat... Historie o kilkuletnich staraniach zakończonych sukcesem tylko mnie przygnębiają, bo to znaczy, że nie ma właściwie dobrego momentu na powiedzenie stop i zrezygnowanie. Skoro może się udać i po 10 latach.1,5 roku tez za mną, rozumiem co czujesz. Starania nie przynoszą mi już takiej przyjemności bo z tylu głowy wiem ze zbyt wiele oczekuje od każdego seksu z mężem. Nie pociesza mnie ze ludzie starają się 5-8lat, bo wydaje mi się ze nie mam tule czasu.
Zabawne jest to ze chciałam mieć 3 dzieci, a nie mogę zajść nawet w jedna ciążę mimo regularnych starań.
Wokół mnie mnóstwo dziewczyn które nawet nie myślały o ciąży a się przydarzyła lub te które chciały i pyk, w pierwszym cyklu. Są tez takie co zaszły po 3 miesiącach i mówią mi ze tez się długo starały
Psychicznie zarówno ja, jak i mąż czujemy jakbyśmy stali przed ścianą. Mąż na adopcje się nie zgodzi, nie czuje tego, nie zmuszę go.
.
.
.
Niestety tak w życiu bywa ,ale dla nas staraczek to nie jest pocieszenie ,bo każdy negatyw boli i coraz bardziej załamuje .Wiecie co, dziewczyny? Nawet nie myślę o długoletnich staraniach.
Kurczę, jakby 22 cykl starań to był krótki czas
No ale gdy leżałam w szpitalu czekając na łyżeczkowanie mojej martwej ciąży, to leżała ze mną babeczka, której córka starała się 11 lat!
Nie dość, że ja byłam załamana swoją sytuacją, to historia o 11-letnich staraniach mnie dobijała
Ta pani próbowała mnie pocieszyć, że jeszcze będę się cieszyć dzieckiem itp, itd i bla, bla, bla. Po czym rąbnęła wiadomością, że jej córka walczyła o dziecko 11 lat. Zaczęli, jak mieli 26, a zaszła w wieku 37 lat.
Raczej możecie się domyślić, że mnie nie pocieszyła
