zebrra
Potrójna mama :)
Alys25 po raz pierwszy spotkałyśmy się w lipcóweczkach, obie przepełnione radością i szczęściem, że pod naszymi serduszkami rosną maleńkie fasolki... teraz spotykamy się tutaj... smutne...
nigdy nie przypuszczałam, że mnie to spotka, nigdy nie przeszło mi nawet przez myśl, że poronię, tak bardzo skupiłam się na tym, że mam problemy z ciśnieniem i że właśnie one były moim problemem w ciąży z Wikunią, że nie przyszło mi do głowy, że co innego może zakłócić ciążę...
nie wiem co się stało, nie wiem dlaczego tak się stało, ale nie usłyszałam nawet serduszka maleństwa... na ostatnim usg lekarz stwierdził, pusty pęcherzyk ciążowy...
jest mi bardzo źle, starałam się o dzidziusia 5 cykli, dla niektórych krótko dla mnie długo...pierwsze forum na bb, na którym byłam to "staramy się", tak bardzo cieszyłam się, że się udało, chociaż nie wiem dlaczego od początku miałam przeczucie, że coś jest nie tak...dlatego tak długo nie pisałam w "lipcóweczkach" bałam się, że za wcześnie się cieszę...
mimo to powiedziałam Wikuni, że spełni się jej największe marzenie, że zostanie starszą siostrą..wspólnie wymyślałyśmy czego będzie mogła nauczyć maluszka, w czym będzie mogła mi pomagać...
teraz byłam zmuszona jej powiedzieć, że tak nie będzie, że będzie musiała poczekać troszkę dłużej... powiedziałam, że czasem zdarza się, że dzidziuś zachorje będąc jeszcze u mamusi w brzuszku i wtedy nie może się urodzić...Wika tak strasznie płakała...a ja z nią...
płaczę do dzisiaj, bo od tej diagnozy minęły dopiero 4 dni...święta...
to dla mnie trudny czas.. wiem, że już zawsze w okresie świąt będzie to do mnie wracało...niezależnie od tego czy urodzę jeszcze dziecko czy nie...
nie wiem jak pożegnać się z maluchem, nie wiem czy potrafię..
przede mną jeszcze zabieg i boję się, boję się bardzo... nie samego zabiegu, ale tego co będę wtedy czuła...
jest mi źle...
nigdy nie przypuszczałam, że mnie to spotka, nigdy nie przeszło mi nawet przez myśl, że poronię, tak bardzo skupiłam się na tym, że mam problemy z ciśnieniem i że właśnie one były moim problemem w ciąży z Wikunią, że nie przyszło mi do głowy, że co innego może zakłócić ciążę...
nie wiem co się stało, nie wiem dlaczego tak się stało, ale nie usłyszałam nawet serduszka maleństwa... na ostatnim usg lekarz stwierdził, pusty pęcherzyk ciążowy...
jest mi bardzo źle, starałam się o dzidziusia 5 cykli, dla niektórych krótko dla mnie długo...pierwsze forum na bb, na którym byłam to "staramy się", tak bardzo cieszyłam się, że się udało, chociaż nie wiem dlaczego od początku miałam przeczucie, że coś jest nie tak...dlatego tak długo nie pisałam w "lipcóweczkach" bałam się, że za wcześnie się cieszę...
mimo to powiedziałam Wikuni, że spełni się jej największe marzenie, że zostanie starszą siostrą..wspólnie wymyślałyśmy czego będzie mogła nauczyć maluszka, w czym będzie mogła mi pomagać...
teraz byłam zmuszona jej powiedzieć, że tak nie będzie, że będzie musiała poczekać troszkę dłużej... powiedziałam, że czasem zdarza się, że dzidziuś zachorje będąc jeszcze u mamusi w brzuszku i wtedy nie może się urodzić...Wika tak strasznie płakała...a ja z nią...
płaczę do dzisiaj, bo od tej diagnozy minęły dopiero 4 dni...święta...
to dla mnie trudny czas.. wiem, że już zawsze w okresie świąt będzie to do mnie wracało...niezależnie od tego czy urodzę jeszcze dziecko czy nie...
nie wiem jak pożegnać się z maluchem, nie wiem czy potrafię..
przede mną jeszcze zabieg i boję się, boję się bardzo... nie samego zabiegu, ale tego co będę wtedy czuła...
jest mi źle...
plakac mi sie wciaz chce na sama mysl o tym co sie przytrafilo.staram sie caly czas byc czyms zajeta zeby nie myslec bo oszaleje.wprawdzie nie bylo to ciaza planowana,ale tak jak juz wiele razy pisalam po pierwszym szoku przyszla radosc.w tym okresie mialam robione 5 razy usg bo czesto plamilam i za trzecim razem widzialam juz serduszko mojego malenstwa,ogolnie trzy razy widzialam bijace serduszko mojego malenstwa i za kazdym razem ocene lekarza ze malenstwo ladnie rosnie.tez powiedzialam mojej pieciolatce ze bedziemy mieli kolejnego dzidziusia w domu,czesto mnie Natalia glaskala po brzuszkui opowidala jak bedzie sie opiekowac braciszkiem(bo stwierdzila ze to bedzie braciszek i koniec)po tym jak wrocilam od lekarza gdzie sie dowiedzialam ze niestety malenstwu przestalo bic serduszko bylam bardzo zalamana i splakana,moja natalia powiedziala mi wtedy ze mam przestac plakac bo dzidzusiowi tez bedzie smutno(nieraz jej mowilam jak byla niegrzeczna ze jest mi smutno z tego powodu i teraz i dzidzusiowi bedzie smutno)rozplakalam sie jeszcze bardziej,potem powiedzialam natali ze nie bedzie dzidzusia bo poszedl do aniolkow ,nie plakala ale dlugo mi jeszcze w nocy opowiadala ze jej smutno ze nie bedzie dzidzi no i pytania dlaczego tak.w pitaek mialam zabieg robiony,rano na 8 poszlam do szpitala ok 13 wzieli mnie na zabieg pod calkowita narkoza o 18 moglam juz wyjsc ze szpitala.przed zabiegiem mialam robione jeszcze jedno usg i widzialam ta nierozwinieta istotke ktorej jeszcze pare dni temu serduszko bilo.tez nigdy nie przypuszczalam ze cos takiego moze mi sie przytrafic urodzilam bez wiekszych koplikacji 2 dzieci i niesadzilam ze cos moze byc nie tak,wiedzialam ze mam konflikt krwi ale nigdy sie tym nie przejmowalam nie przyszlo mi przez mysl ze przez to moge stracic malenstwo a jednak 
